NewsEdit Τον Δεκέμβριο, η βελγική αστυνομία ανέκτησε περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ σε ένα τσίμπημα που αποκάλυψε ένα φερόμενο κύκλωμα δωροδοκίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό μπορεί να είναι μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου γεμάτο μετρητά, γράφει σε άρθρο του το Politico, αναφερόμενο στην εμπλοκή της Εύας Καϊλή στο Qatargate και επικαλούμενο το ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε σε βάρος της, στο οποίο αναφέρεται ότι “αρκετά εκατομμύρια ευρώ” παραδόθηκαν στους βασικούς υπόπτους του σκανδάλου.
Τα “σημαντικά χρηματικά ποσά”, προσθέτει το ένταλμα, που εξασφάλισε το Politico, “καταβλήθηκαν κρυφά, σε μετρητά από το Μαρόκο και το Κατάρ”.
Η λεπτομέρεια είναι μόνο ένα από τα πολλά εντυπωσιακά σημεία του εγγράφου. Αναφέρει επίσης ότι η Καϊλή τηλεφώνησε στον φερόμενο ως αρχηγό, Πιερ Αντόνιο Παντσέρι, καθώς και σε δύο ακόμη μη κατονομαζόμενους βουλευτές της ΕΕ, μετά τη σύλληψη του συντρόφου της, Φρατσέσκο Τζόρτζι, το πρωί της 9ης Δεκεμβρίου.
Το έγγραφο περιγράφει σε γενικές γραμμές ένα δίκτυο με έδρα τις Βρυξέλλες που εργάζεται για λογαριασμό του υπουργού Εργασίας του Κατάρ, ο οποίος είναι ο Αλί μπιν Σαμίχ αλ Μάρι από το 2021. Επί τόπου, σύμφωνα με το ένταλμα, το Κατάρ διηύθυνε τις επιχειρήσεις του μέσω του Παντσέρι, ενός πρώην ευρωβουλευτή που επίσης συνελήφθη και ομολόγησε για δωροδοκία βουλευτών.
“Ο Υπουργός Εργασίας”, γράφει το ένταλμα, “φαίνεται να είναι ο ελεγκτής των δραστηριοτήτων του κ. Παντσέρι”. Συμμετέχουν επίσης: ο σύντροφος της Καϊλή, ο Tz;ortzi, βουλευτής που εργαζόταν στο παρελθόν για τον Παντσέρι και συνελήφθη τον Δεκέμβριο. Το ένταλμα απεικονίζει τον Τζόρτζι ως τον μεσολαβητή που συνδέει τους Παντσέρι και Καϊλή.
“Η έρευνα δείχνει ότι δόθηκαν εντολές από τον κ. Παντσέρι στον σύζυγο της κατηγορουμένης”, προσθέτει, αναφερόμενο στην Καϊλή.
Σύμφωνα με το ένταλμα, ο Παντσέρι πήγε στον Τζόρτζι όταν ήθελε να καθοδηγήσει τη συμπεριφορά της Καϊλή. Υπογραμμίζει ένα περιστατικό όπου ο Παντσέρι ήταν απογοητευμένος με την Καϊλή, η οποία μιλούσε με μια μυστηριώδη φιγούρα – “την Ολλανδέζα”.
“Ο Παντσέρι επικρίνει το γεγονός ότι η Καϊλή μίλησε με την Ολλανδέζα”, αναφέρεται στο ένταλμα, σημειώνοντας ότι ο Παντσέρι νόμιζε ότι είχε “αλλάξει πλευρά”. Απευθύνθηκε στον Τζόρτζι: “Θα ήταν καλή ιδέα να της πεις να σταματήσει”, είπε ο Παντζέρι στον Τζόρτζι, σύμφωνα με το έγγραφο.
Όπως σημειώνει το Politico το ένταλμα σύλληψης για την Εύα Καϊλή αναφέρει για το πρόσωπό της ότι “είναι η βασική οργανωτής ή συνδιοργανωτής του κυκλώματος δημόσιας διαφθοράς και ξεπλύματος χρήματος”.
Το Politico απευθύνθηκε στην εισαγγελία των Βρυξελλών ζητώντας διευκρινίσεις για την αναφορά περί “αρκετών εκατομμυριών ευρώ” και πήρε την απάντηση ότι οι εισαγγελικές αρχές δεν έχουν καταλήξει ακόμα στην τελική τους εκτίμηση για τις παράνομες πληρωμές που έγιναν στα πλαίσια του Qatargate.
Η υπηρεσία καταπολέμησης της διαφθοράς της ΕΕ θέλει πρόσβαση στο Κοινοβούλιο
Καθώς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παλεύει για το πώς να αστυνομεύσει καλύτερα τον εαυτό του εν μέσω του σκανδάλου του Qatargate, ο Ville Itälä, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης, γνωστής ως OLAF, είπε ότι οι ευρωβουλευτές αγνοούν το προφανές – την OLAF.
Ο οργανισμός έχει ήδη πλήρη πρόσβαση στις Βρυξέλλες για να διερευνήσει την απάτη και τη διαφθορά μεταξύ των χιλιάδων δημοσίων υπηρεσιών της ΕΕ. Μπορεί ακόμη και να παραδώσει αποδείξεις εγκληματικής συμπεριφοράς σε άλλες αρχές. Αλλά όταν πρόκειται για το ευρωκοινοβούλιο, ενώ η OLAF μπορεί να διερευνήσει, η δικαιοδοσία της συχνά σταματάει στην πόρτα. Δεν υπάρχει πρόσβαση στα γραφεία. Δεν μπορεί να ελέγξει φορητούς υπολογιστές. “Έχουμε πρόσβαση στο γραφείο του προέδρου της Επιτροπής και στην πληροφορική, αλλά όχι στους ευρωβουλευτές”, παραπονέθηκε ο Itälä. Είναι μια διάκριση που βασίζεται στην ασυλία που απολαμβάνουν οι ευρωβουλευτές στις Βρυξέλλες. “Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές με το Κοινοβούλιο”, είπε ο Itälä, αλλά η απάντηση είναι πάντα ότι η ασυλία του ευρωβουλευτή “είναι τόσο ισχυρή που η OLAF δεν έχει πρόσβαση”.
Ο Itälä, πρώην υπουργός Εσωτερικών της Φινλανδίας, ο οποίος ήταν και ο ίδιος ευρωβουλευτής, απέρριψε αυτή την άποψη. Το επιχείρημά του είναι ότι ναι, οι νομοθέτες έχουν ασυλία από ποινικές έρευνες, αλλά όχι από “τις διοικητικές μας έρευνες”.