NewsEdit «Σαν Ελλάδα δεν μπορεί παρά να είμαστε υπέρ μιας ήττας της Ρωσίας. Γιατί εμείς είμαστε πάντοτε υπέρ του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας» ανέφερε ο Σωτήρης Ρούσσος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Με τούτα και μ’ εκείνα» με τον Φώτη Παπούλια.
Ο κ. Ρούσσος εξήγησε ότι μια σαφής νίκη της Ρωσίας, μια ακόμα και de facto νομιμοποίηση, όχι de jure, τετελεσμένων όσον αφορά στην κατάκτηση εδαφών, για την Ελλάδα δεν θα είναι καθόλου καλό σημάδι, γιατί θα ενθάρρυνε αναθεωρητικές δυνάμεις όπως η Τουρκία. Εκείνο που θα ήθελε πιθανότατα η Ελλάδα, σύμφωνα με τον κ. Ρούσσο, είναι ένας συμβιβασμός,
«αλλά πάνω σε αρχές, όπως η ακεραιότητα της Ουκρανίας, η ύπαρξη θεσμικών και πολιτικών εγγυήσεων για τη ρωσική κοινότητα στην ανατολική Ουκρανία και βεβαίως να σταματήσει αυτός ο ψυχρός πόλεμος που έχει ξεκινήσει στην Ευρώπη με τη Ρωσία».
Σίγουρα χάνουμε όλοι, απάντησε ο κ. Ρούσσος στο ερώτημα ποιος χάνει και ποιος κερδίζει από αυτόν τον πόλεμο. «Και δεν φαίνεται κάποιο ορατό τέλος, ορατή διέξοδος από τον πόλεμο και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Οπωσδήποτε χάνει η ευρωπαϊκή οικονομία και η Ευρώπη. Χάνει και η Ρωσία, με την έννοια ότι βρίσκεται συνεχώς σε μια στρατιωτική σύγκρουση την οποία δεν έχει κερδίσει, έχει αποτύχει να κερδίσει γρήγορα, όπως περίμενε, αλλά από την άλλη μεριά φαίνεται ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα παγιώνει κάποια εδαφικά κέρδη, όχι τόσα όσα θα ήθελε πιθανόν, αλλά κάποια εδαφικά κέρδη τα παγιώνει. Και φοβάμαι ότι θα έχουμε μια συνέχιση του πολέμου για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα» σημείωσε ο κ. Ρούσσος.
Ερωτηθείς εάν άραγε είμαστε στην αρχή ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, ο κ. Ρούσσος υποστήριξε, πως, τουλάχιστον ακόμη, δεν πρόκειται για αυτό. «Αυτό θα ήταν το πιο εφιαλτικό από όλα τα σενάρια. Υπάρχουν διάφορα σενάρια που παίζουν. Απλά η Ευρώπη θα βρίσκεται για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς πόσο, με έναν πόλεμο μέσα στα όρια της. Είναι η πρώτη φορά που έχουμε έναν πόλεμο μεταξύ κρατών στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μάλιστα είναι ένας πόλεμος στον οποίο η Ουκρανία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο ΝΑΤΟ, άρα ένας πόλεμος ως ένα βαθμό, τουλάχιστον από το ένα μέρος, δια αντιπροσώπου. Νομίζω ότι αυτό θα είναι το πιο προβληματικό, δηλαδή η παράταση αυτής της αστάθειας και αυτής της σύγκρουσης που η Ευρώπη δεν ξέρει ακόμα και δεν μπορεί ακόμα να βρει ένα τρόπο να το διαχειριστεί» επισήμανε ο κ. Ρούσσος.
Η Ευρώπη απέτυχε να διαχειριστεί αυτή την κρίση, είναι η εκτίμηση που εξέφρασε ο κ. Ρούσσος, όσο αφορά στο να την αποτρέψει. «Άρα λοιπόν βρισκόμαστε σε αυτή την κρίση πολιτικής της Δύσης και της Ευρώπης. Αλλά από την άλλη μεριά δεν έχουμε και μια νίκη των Ρώσων. Και αυτό με φοβίζει ακόμα περισσότερο. Δεν σταματά ο πόλεμος και όταν δεν σταματάει ένας πόλεμος αφήνει όλα τα περιθώρια ανοιχτά, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με πυρηνική δύναμη».
Υπάρχει μια γραμμή πολιτικής, προσέθεσε ο κ. Ρούσσος, πολύ ισχυρή στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο, «που λέει ότι είναι μια ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τη Ρωσία και τον Πούτιν, δηλαδή να έχει μια στρατηγική ήττα η Ρωσία, να έχει μια ολοκληρωτική ήττα, δηλαδή να αναγκαστεί να υποχωρήσει και να συνθηκολογήσει, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε αλλαγή καθεστώτος, πτώσης του Πούτιν». Κάτι τέτοιο θα ήταν μια επαναβεβαίωση της αμερικανικής ηγεμονίας, εξήγησε ο κ. Ρούσσος, όπως επίσης θα είναι και ένα “μάθημα” για όποιους θέλουν να αμφισβητήσουν την ηγεμονία της στο μέλλον, η Κίνα ή οποιοσδήποτε άλλος. «Το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ακόμα και αν ηττηθεί η Ρωσία, η Κίνα θα αποτραπεί από το να έχει φιλοδοξίες για παγκόσμια ηγεμονία» σημείωσε.
Η άλλη πλευρά, συμπλήρωσε ο κ. Ρούσσος, πάλι στην Ουάσιγκτον, λέει ότι καλό θα είναι να υπάρξει συμβιβασμός μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, ούτως ώστε να αποφευχθεί μια συμμαχία Ρωσίας Κίνας, τα παλιά τριγωνικά σχήματα, δηλαδή να μη δημιουργηθεί ένα μέτωπο Ρωσίας-Κίνας εναντίον των Αμερικανών και της Δύσης. Προς το παρόν φαίνεται να επικρατεί η πρώτη γραμμή.