anilikos Στα δύο η Ελλάδα πάλι. Ασύνδετη. Κομμένη.
Γνώριμη μοιρασιά.
Στα δύο οι καρδιές μας, οι ψυχές μας, η σκέψη μας. Μοιρασμένοι ανάμεσα στον τρόμο, τον αποτροπιασμό, την απαξίωση, την ανασφάλεια.
Τα λόγια δεν έχουν νόημα. Ποτέ δεν είχαν νόημα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή και την απώλεια αυτής.
Τα φαινόμενα δείχνουν πως δεν υπήρχαν δικλείδες αυτοματοποιημένης ασφάλειας στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Δεν λειτουργούσαν. Χρόνια τώρα δεν λειτουργούσαν.
Ας είναι το σημείο καμπής που η Δικαιοσύνη θα ξυπνήσει. Ανεξάρτητα, ανεπηρέαστα, αξιοπρεπώς.
Κανένας ηρωισμός, όσο και να κομπάζει ο οποιοσδήποτε πολιτικά αρμόδιος, δεν θα κατευνάσει την απέχθεια που βιώνουν οι οικογένειες θυμάτων, τραυματιών αλλά και πολιτών που, από τύχη, δεν άγγιξε η τραγωδία στα #Τέμπη.
Ο Κώστας Βάρναλης έγραψε το διαχρονικό:
“- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
– Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
– Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
– Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει;
Κανένα στόμα
δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα.”
Ο καθένας ας φιλτράρει τα γεγονότα, χωρίς να ακούει τις δικαιολογίες που ήδη πλασάρονται. Ακόμα και το μήνυμα της Πολιτικής Προστασίας αντί για να είναι δωρικά λιτό, ανέφερε “πραγματικά δύσκολες συνθήκες”.
Όχι άλλο Πέτσα.
Τσίπα ζητάμε. Τσίπα.