ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αν ο Θόδωρος Ρουσσόπουλος χρειάστηκε δέκα χρόνια, ένα διδακτορικό, αρκετά ταξίδια στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Κύπρο, πολλή απομόνωση και, φυσικά, την αναγνώριση “λάθους” από τους πολιτικούς του αντιπάλους και μία δικαστική δικαίωση, για να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή, το ερώτημα που επιμόνως έθεσε σχετικά με την υποψηφιότητα του Κώστα Αχ. Καραμανλή στις επόμενες εκλογές και στην σκιά των φαραωνικών πολιτικών ευθυνών του για την εθνική τραγωδία αποκτά εύλογα νόημα.
Είναι αλήθεια πως δεν είναι πολλοί οι πολιτικοί που παραιτήθηκαν αφού βρέθηκαν στο στόχαστρο της κοινωνικής κατακραυγής. Ο Παύλος Γερουλάνος, για παράδειγμα, εγκατέλλειψε το υπουργείο Πολιτισμού μετά την κλοπή αρχαιοτήτων από την Ολυμπία, ο Νίκος Τόσκας, έστω και με καθυστέρηση μερικών ημερών, παραιτήθηκε-αποπέμφθηκε μετά την τραγωδία στο Μάτι (αλλά ήταν ξανά υποψήφιος). Ο Χρήστος Παπουτσής, από την άλλη, δεν παραιτήθηκε μετά το ναυάγιο του “Σάμινα”, όπως δεν επέστρεψε ποτέ στην κεντρική σκηνή, κερδίζοντας μια ήσυχη αποστρατεία στον Παγκόσμια Τράπεζα. Υπάρχουν μερικοί ακόμα.
Η περίπτωση του Κώστα Αχ. Καραμανλή, όμως, είναι μία τομή στον χρόνο. Σταχυολογώ μερικούς λόγους:
–Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που στοίχισε 57 ζωές και γέμισε το τοπίο της εθνικής οδύνης με δεκάδες λευκά φέρετρα, δεν ήταν αποτέλεσμα μιας εγκληματικής διαχείρισης ενός ακραίου φυσικού φαινομένου που βρήκε απροετοίμαστο τον ελλιπέστατο -ούτως ή άλλως- κρατικό μηχανισμό. Ήταν, όπως αποδεικνύεται, μία προαναγγελθείσα τραγωδία, η επιτομή της αμέλειας στις επίμονες προειδοποιήσεις και οχλήσεις –ακόμα και με εξώδικα που έφταναν στο γραφείο του– συνδικαλιστών και ειδικών. Εάν, για παράδειγμα, στο Μάτι, η Δούρου και ο Τόσκας πιάστηκαν ΚΑΚΩΣ απροετοίμαστοι και αντέδρασαν ΚΑΚΙΣΤΑ, στα Τέμπη πολλοί γνώριζαν εγκαίρως και έπραξαν ελάχιστα. Ως εκ τούτου, οι συμψηφισμοί δεν χωρούν σε αυτό που ζει η χώρα εδώ και δέκα μέρες. Άλλωστε, η προηγούμενη κυβέρνηση πλήρωσε πολιτικά στις εκλογές του 2019, τι θα συμβεί στις προσεχείς εκλογές δεν το γνωρίζουμε.
–Ο Κώστας Αχ. Καραμανλής βρίσκεται στο στόχαστρο για πολλά (που μάλλον θα διερευνηθούν) σχετικά με την σύμβαση 717 και την ανοχή (;) του προς την Hellenic Train, εκείνο, όμως, που θα τον σημαδεύει εφ όρου (πολιτικής και όχι μόνο ) ζωής είναι η από βήματος της Βουλής δήλωσή του με την οποία εγγυήθηκε την ασφάλεια των σιδηροδρόμων. Η κυνική προσπάθεια του Άδωνι Γεωργιάδη να τον υπερασπιστεί (“εάν έλεγε το αντίθετο, κανείς δεν θα έμπαινε στα τρένα”) χειροτέρεψε την θέση του παραιτηθέντος υπουργού. Το γεγονός ότι γνώριζε (όπως τεκμαίρεται από τις δημόσιες ανακοινώσεις των εργαζομένων στον ΟΣΕ και πιθανώς και από σχετικά έγγραφα) και δεν έκανε ούτε το αυτονόητο, ήτοι να μην δηλώσει όσα δήλωσε, τον εκθέτει. Θα μπορούσε να μην είχε συμβεί το δυστύχημα και να συμβεί στον επόμενο υπουργό, ή να είχε συμβεί στον προηγούμενο, όμως η πολιτική είναι σκληρή. Ο εντοπισμός των ευθυνών αφορά πρωτίστως την στιγμή (“εν τη υπηρεσία”, όπως λένε).
–Υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες; Φυσικά και κατηγορηματικά. Όμως, πάνω απ΄ όλα, η δικαστική διερεύνηση και η συζήτηση γίνεται για το δυστύχημα στα Τέμπη. Εάν κακώς έκλεισε ο φάκελος για το άλλο στο Άδενδρο, ή η αντιπαράθεση για το ποσοστό που παρέδωσε κάθε κυβέρνηση σχετικά με το έργο της τηλεδιοίκησης, είναι κάτι που δεν αφορά τα λευκά φέρετρα των Τεμπών.
Μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς πως το επόμενο βήμα, από την τυπική ή ειλικρινή ανάληψη ευθύνης δια της παραιτήσεως, είναι να μην κατέλθει στις εκλογές. Είναι αναμφίβολα μια βαριά απόφαση.
Μη έχοντας την βουλευτική ασυλία ίσως βρεθεί αντιμέτωπος με αστικές διεκδικήσεις, ενδεχομένως και κατηγορίες για ποινικές ευθύνες. Μια μακρόχρονη και επώδυνη περιπέτεια. Επίσης είναι πολύ πιθανό να μην έχει την δυνατότητα που είχε ο Θόδωρος Ρουσσόπουλος: της δικαστικής και πολιτικής δικαίωσης για ένα σκάνδαλο που αποδείχθηκε πως δεν ήταν σκάνδαλο. Για τον πρώην υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, τα Τέμπη ίσως σήμαναν το τέλος της σύντομης πολιτικής του διαδρομής. Ακόμα κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης γίνει ξανά πρωθυπουργός θα αποτελεί ύβρι να δώσει υπουργείο στον Σερραίο πολιτικό.
Το καλύτερο που μπορεί να προσμένει είναι να διαθέτει ένα έδρανο στο κοινοβούλιο και να περιδιαβαίνει στα καφενεία της εκλογικής του περιφέρειας τα σαββατοκύριακα. Ελάχιστα, για έναν πολιτικό που μέχρι πριν μερικές εβδομάδες άκουγε το όνομά του συζητείται για την ηγεσία της παράταξης στο μέλλον.
Την απόφαση θα την λάβει ο ίδιος, επειδή ως Καραμανλής έχει αυτή την ευχέρεια, όσο έντονες κι αν είναι οι πιέσεις του Μαξίμου. Τώρα θα κριθούν οι ψυχικές αντοχές του και το πολιτικό του σθένος.
Ένα είναι βέβαιο: οι νεκροί του Intercity 62 μετρήθηκαν επί των ημερών του…