Όσοι νομίζουν ότι το τραπεζικό πρόβλημα είναι μόνο αμερικανικό, ας αλλάξουν πλευρό.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι το ίδιο η και χειρότερα φορτωμένες με χαμηλότοκα κρατικά ομόλογα που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν ούτε να μεταπουλήσουν.
Ποιός θα αγοράσει ομόλογα με σχεδόν μηδενικές αποδόσεις όταν μπορούν ν’ αγοράσουν “φρέσκα” με πολύ υψηλότερες;
Άρα έχουν “καρφωμένα” κεφάλαια, που ήδη εγγράφουν στους ισολογισμούς τους μεγάλες ζημιές.
Μπορεί να μην είναι φορτωμένες με δάνεια σε εταιρείες big tech όπως η μικρομεσαία Silicon, αλλά είναι εκτεθειμένες σε πολλές ζόμπι που κράτησε ζωντανές η νομισματική χαλάρωση της ΕΚΤ.
Τώρα που η κάνουλα ρευστότητας έκλεισε και τα επιτόκια εκτοξεύονται sky high ελέω και Ουκρανικού, μια νέα γενιά προβληματικών δανείων γεννάται. Στη παραμικρή δόνηση… μπουμ!
Να μη μιλήσουμε για σκελετούς, μοχλευσεις και κουβάρια κοινών προϊόντων και μετοχικών συνθέσεων.
Η ΕΚΤ κάνει τη δουλειά της προσπαθώντας να ασκήσει νομισματική πολιτική ώστε να δαμάσει τον πληθωρισμό, αλλά ξέρει ότι ο δρόμος είναι γεμάτος παγίδες.
Αυτό συμβαίνει τώρα σε απλά ελληνικά.
Οπότε μην ακούω διαβεβαιώσεις για “θωρακισμένες και ασφαλείς” γιατί οι ιθύνοντες απλά προσπαθούν καθησυχάζοντας να προλάβουν ένα πιθανό bankrun που θα σημάνει ένα καθολικό bankruptcy και όχι γιατί τα πιστεύουν.
Αυτός είναι ο λόγος που τρέχουν να κλείσουν άμεσα τρύπες σε όσες τράπεζες σκάνε τώρα, για να προλάβουν τα χειρότερα.
Με μια διαφορά: Μέτοχοι και ομολογιούχοι τραπεζών χάνουν τα λεφτά τους. Διασφαλίζουν μόνο τους καταθέτες κατά παράβαση των ορίων που οι ίδιοι θέσπισαν.
Το να περνάνε πάντως οι ζημιές των τραπεζών στους πολίτες με τα αντίστοιχα μέτρα, έχει ημερομηνία λήξης.
Εκτός κι αν θέλουν να κόψουν όχι μόνο το κλαδί του αδιεξόδου συστήματος που έστησαν, αλλά και το δέντρο μαζί.
Πρώτη δημοσίευση στο Facebook