Γνωστό το παραμύθι με τον βοσκό και τα πρόβατα. Αυτόν τον παιχνιδίζοντα νεανία που φώναζε κάθε τρεις και λίγο “λύκος! λύκος!” και έτρεχαν όλοι να βοηθήσουν τον βοσκό να μαζέψει τα πρόβατα, αλλά λύκος δεν υπήρχε.
Και μια και δυο, κάποια στιγμή οι χωριανοί κατάλαβαν ότι ο βοσκός ήταν ψεύτης και σταμάτησαν να τρέχουν κάθε φορά που φώναζε “λύκος!”. Κι έτσι τα πρόβατα τα κατασπάραξε ο λύκος και ο βοσκός έμεινε στην ιστορία μας ως ψεύτης.
Πολλά είναι τα παραμύθια που διδάσκουν ηθική στα παιδιά αλλά είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αρκετά από αυτά τα ίδια τα παιδιά τα βιώνουν ως ενήλικες με θέατρο την πολιτική σκηνή του τόπου.
Αυτή τη φορά τοίχο έχτισε τριγύρω από το μαντρί ο βοσκός όχι απαραίτητα για να μη μπαίνει ο “λύκος” που κατονόμασε πρόσφυγα, μετανάστη, λάθρο ή άλλα ευγενή καλλιτεχνήματα της γλωσσοπλασίας. Τοίχο έχτισε τριγύρω, ή τέλος πάντων σε ένα σημείο από το μαντρί, για να αισθάνονται τα πρόβατα μια φρούδα ασφάλεια, καθώς ο λύκος τελικά είναι εντός και τρώει αργά αλλά βασανιστικά τα πρόβατα ένα ένα.
Το Σύνταγμα θα το παρομοίαζε κανείς με ένα άλλο μύθο της Ελληνικής παράδοσης, το δέντρο της ζωής που βαστάει επάνω του όλη την οικουμένη και τη γη. Αυτό που οι καλικάντζαροι πριονίζουν όλο το χρόνο στα έγκατα της γης σιγά σιγά με απώτερο σκοπό να πέσει. Μονο που όταν ανεβαίνουν στον επάνω κόσμο για το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων, το δέντρο αναγεννάται και όταν επιστρέφουν το βρίσκουν άτρωτο, αλώβητο και στιβαρό. Βέβαια όλα είναι σχετικά και το παραμύθι δεν καταμαρτυρά πάντα την πραγματικότητα καθώς το Σύνταγμα, αργά, βασανιστικά ροκανίζεται από “Μαξιμαλιστές” καλικαντζάρους και δειλά δειλά, αργά αργά, καταπατάται και τσαλακώνεται. Και όπως είδαμε στις αμέτρητες δασικές καταστροφές, τίποτα δεν αναγεννάται αυτοφυώς.
Ούτε ο βοσκός θα σώσει τα πρόβατα, ούτε το τείχος, αλλά ούτε και το Σύνταγμα θα αναγεννηθεί και θα ριζώσει βαθύτερα από μόνο του. Η δυσωδία της αυταρχικής, κλειστής τω πνεύματι και ακραία συντηρητικής τετραετίας χρειάζεται έναν ειλικρινή βοσκό, μια μπουλντόζα που θα γκρεμίσει τα τείχη και ένα κηπουρό να φροντίσει το στραπατσαρισμένο Σύνταγμα. Και ίσως τριγύρω του να χτίσει έναν φράχτη ώστε οι όποιοι Καλικάντζαροι να μην μπορούν ποτέ ξανά να το αγγίξουν.