NewsEdit Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, μη κυβερνητική οργάνωση εθελοντικού χαρακτήρα για την προαγωγή των δικαιωμάτων και ελευθεριών των τρανς, φυλοδιαφορετικών, και γενικότερα των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων, καθώς και των προσώπων που εργάζονται στο σεξ, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας, Τρανσφοβίας και Ιντερφοβίας (IDAHOBIT), δηλώνει την προσήλωσή του στις αρχές της ίσης μεταχείρισης, της ισονομίας και της ισοπολιτείας, καλώντας όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να δεσμευτούν στην πλήρη κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων.
Στις 17 Μαΐου 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Αυτός είναι και ο λόγος που καθιερώθηκε η 17 Μαΐου ως διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας
Γνωστή και με την κωδική ονομασία IDAHO (International Day Against Homophobia), η Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφυλοφοβίας έχει σκοπό να συντονίσει τις διεθνείς προσπάθειες, που στοχεύουν στον σεβασμό της διαφορετικότητας των ομοφυλοφίλων, ανδρών και γυναικών.
Στις 19 Ιανουαρίου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία αναγνώρισε το συμβολισμό της ημέρας αυτής και με ψήφισμά του κάλεσε τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβουν δράσεις για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω ομοερωτικού προσανατολισμού.
Η ομοφοβία (ή ομοφυλοφοβία ή ομοερωτοφοβία) είναι η αποστροφή ή οι διακρίσεις με αφετηρία τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή γενικότερα σε βάρος των LGBTQI+ ατόμων. Η λέξη είναι αντιδάνειο από την αγγλική Ηomophobia που ετυμολογείται από τις ελληνικές λέξεις ομός (όμοιος) και φοβία.
Πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1969 από τον Αμερικανό κλινικό ψυχολόγο George Weinberg και έγινε γνωστή με το βιβλίο του Society and the Healthy Homosexual (1971). Ως ευρύτερη έννοια αφορά το σύνολο των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και όχι απαραίτητα αποκλειστικά τους ομοφυλόφιλους.
Η ομοφοβία μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη μίσος, εχθρότητα ή αποδοκιμασία των ομοφυλόφιλων ανθρώπων, της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, που οδηγεί στην εκδήλωση μισαλλοδοξίας.
Συχνά φτάνει ως το σημείο να εκδηλώνεται πολύ επικίνδυνα, όπως μέσω λεκτικής βίας και με ομοφοβικά εγκλήματα μίσους όπως επιθέσεις, ξυλοδαρμούς, ακόμη και φόνους.
Τα άτομα που ενεργούν με τέτοιους τρόπους περιγράφονται ως ομοφοβικά. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ομοφοβία μπορεί να προέρχεται από θρησκευτική προκατάληψη —μάλιστα, οι απόψεις που έχουν θρησκευτική βάση είναι οι πιο δύσκολες για να αλλάξουν—, αισθήματα κοινωνικής ανασφάλειας ή ως αυτοεπιβεβαίωση του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΣΥΔ
Τα ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπα στη χώρα μας, αντιμετωπίζουν ένα έντονο κλίμα αρνητικών στερεοτύπων, μισαλλοδοξίας, διακρίσεων, καθώς και απερίφραστης ρατσιστικής βίας, ενώ ιδιαίτερα η κοινότητα των τρανς προσώπων βιώνει θεσμοποιημένους αποκλεισμούς και πληρώνει το πιο βαρύ τίμημα της άνισης μεταχείρισης σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας.
Αυτό το συμπέρασμα ενισχύεται ακόμη περισσότερο εάν κοιτάξουμε τα καταγεγραμμένα στοιχεία που μας δίνει το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας.
Σύμφωνα με την ετήσια Έκθεση του Δικτύου για το έτος 2022 καταγράφηκαν συνολικά τριάντα οκτώ (38) περιστατικά επιθέσεων κατά ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Δέκα εννέα (19) περιστατικά λόγω ταυτότητας φύλου, εννέα (9) λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και δέκα (10) περιστατικά λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου [1].
Αυτό που διακρίνεται έντονα μέσα στην Έκθεση του Δικτύου είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει καμία απολύτως βελτίωση σε ότι αφορά τα ρατσιστικά περιστατικά κατά των ΛΟΑΤΚΙ+, ενώ ιδιαίτερα στα τρανς άτομα, τα περιστατικά αυτά βρίσκονται σε πάρα πολύ υψηλά ποσοστά. Οι καταγραφές αναδεικνύουν έντονες λεκτικές και φυσικές επιθέσεις σε όλους τους τομείς, στο δημόσιο χώρο, στο σχολείο, σε δημόσιες υπηρεσίες, στον χώρο της υγείας, παντού και κυρίως χωρίς να τιμωρούνται οι δράστες.
Εν μέσω προεκλογικής περιόδου ακούμε πολύ συχνά όλους τους αρχηγούς των δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων να αναφέρονται σε δικαιοσύνη, σε κράτος δικαίου, σε ισονομία και ισοπολιτεία.
Είναι ιδιαίτερα υποκριτικό να μιλάμε για όλα αυτά, όταν σήμερα, εν έτει 2023, οι ΛΟΑΤΚΙ+ και ιδιαίτερα οι τρανς συνάνθρωποι μας αποκλείονται από την προσβασιμότητα τους σε αυτά.
Δεν νοείται ισονομία και ισοπολιτεία όσο οι ΛΟΑΤΚΙ+ πολίτες της χώρας μας δεν έχουν πρόσβαση με ισότιμο τρόπο με όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες μας στο γάμο, την τεκνοθεσία/παιδοθεσία και την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Δεν νοείται ισότιμη μεταχείριση, όσο τα έγγαμα τρανς πρόσωπα πρέπει να επιλέγουν ανάμεσα στην αναγνώριση της ταυτότητας φύλου τους και υπάρχοντος γάμου, ούτε προστασία της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής όταν δεν μεταβάλλονται τα στοιχεία τυχόν τέκνου.
Δεν νοούνται ταχείες, προσβάσιμες σε όλους και με βάση τον αυτοπροσδιορισμό διαδικασίες νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου, όταν η διαδικασία παραμένει δικαστική. Όταν δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτή τα τρανς πρόσωπα με προσφυγικό/μεταναστευτικό προφίλ , καθώς και όταν δεν προβλέπεται τρίτη ή κενή καταχώρηση φύλου για τα ίντερσεξ, μη δυαδικά πρόσωπα, ή και γενικότερα σε όσα πρόσωπα το επιθυμούν.
Δεν μπορεί να νοηθεί υπό οποιαδήποτε έννοια ίση μεταχείριση για τα τρανς πρόσωπα όταν εξακολουθούν να υπάρχουν θεσμοποιημένοι αποκλεισμοί από επαγγέλματα, ούτε ισότιμη πρόσβαση στον χώρο της υγείας όταν ακόμη και σήμερα θεωρούνται ως «ψυχικά διαταραγμένα» λόγω του ότι η Πολιτεία αρνείται να ενσωματώσει τον ταξινομητικό κατάλογο ICD-11, από τον οποίο αφαιρέθηκαν όλες οι διαγνώσεις που αφορούσαν τις τρανς ταυτότητες από το κεφάλαιο των ψυχικών διαταραχών, έπειτα από απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας τον Ιούνιο του 2018.
Όταν εξακολουθούν να ελλείπουν ρυθμίσεις που θα διασφαλίζουν πρόσβαση σε πράξεις που για έμφυλους λόγους βρίσκονται σε αμφισβήτηση, ούτε όταν η ιδιαίτερη σημαντική διαδικασία της φυλομετάβασης σε όλα τα στάδια δεν καλύπτεται απ’ τα ασφαλιστικά ταμεία.
Όταν δεν έχουν πρόσβαση όχι μόνο σε κοινωνικά αγαθά που για όλους τους άλλους ανθρώπους θεωρούνται αυτονόητα, αλλά δεν έχουν καν πρόσβαση στην επιβίωση.
Η προστασία από τις διακρίσεις και η ισότιμη μεταχείριση, όταν δεν συμβαδίζουν με το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση για όλους τους ανθρώπους, είναι μισή προστασία και φυσικά δεν υπάρχει καμία ισοτιμία, μιας και χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που έχουν το προνόμιο και μπορούν και σε αυτούς που δεν μπορούν, και δυστυχώς τα ΛΟΑΤΚΙ+ και ιδιαίτερα τα τρανς πρόσωπα ανήκουν πάντα στη δεύτερη κατηγορία.
Δεν νοείται, ακόμη προστασία της φυσικής ακεραιότητας όταν καταγράφονται ακόμη και σήμερα περιστατικά «θεραπειών μεταστροφής» με τις ευλογίες της Εκκλησίας.
Σε όλα τα παραπάνω και σε πολλά περισσότερα τα δημοκρατικά κόμματα πρέπει να δεσμευτούν.
Η Πολιτεία οφείλει να αποκαταστήσει την ίση μεταχείριση, την ισονομία και την ισοπολιτεία, αναλαμβάνοντας θετικά μέτρα που θα διασφαλίζουν στην πράξη την προστασία των ΛΟΑΤΚΙ+ και θα άρουν όλους τους αποκλεισμούς που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα.
- ΔΕΝ αντέχουμε άλλα μισά νομοσχέδια!
- ΔΕΝ αντέχουμε άλλο το αντεπιχείρημα του ότι «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη»!
- ΔΕΝ αντέχουμε άλλο τα δικαιώματα μας να μπαίνουνε στο ζύγι!
Τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, είναι ανθρώπινα/ατομικά δικαιώματα και όλα τα δημοκρατικά κόμματα οφείλουν να τα υποστηρίζουν.
Είναι θέμα κράτους δικαίου! Είναι θέμα δημοκρατίας!
Σύνδεσμοι – Παραπομπές:
[1] Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας: https://rvrn.org/el/