ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Δεν ενδιαφέρει το τι λέει η Νέα Δημοκρατία που έχει κυβερνήσει για πάνω από 30 χρόνια, για το θάνατο της 64χρονης. στην Κω, πάνω σε καρότσα αγροτικού.
Δεν ενδιαφέρει το τι καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβέρνησε για πάνω από 4 χρόνια, για το θάνατο της 19χρονης εγκύου και του παιδιού της, στη Νέα Μάκρη γιατί το ασθενοφόρο άργησε 5 ώρες να πάει.
Δεν ενδιαφέρει το τι λένε το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, το Μέρα25 ή το ΚΚΕ μ-λ. Καθόλου δεν θα έπρεπε να να ενδιαφέρει.
Αν κάτι πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι ότι ζούμε σε μια διαλυμένη χώρα, σε έναν ερειπιώνα όπου κάποιοι υποδύονται ότι κυβερνούν έχοντας μάλιστα ορκιστεί «να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους και να υπηρετούν το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού».
Μήπως το «γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού» υπαγορεύει πως θα πρέπει να προστατεύεται η ζωή και η υγεία ΚΑΘΕ πολίτη αυτής της χώρας και να μην πεθαίνει σαν το σκυλί στ’ αμπέλι;
Μήπως;
Μήπως για το «γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού» θα έπρεπε εκτός από τα 20 δισεκατομμύρια που δόθηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια για Ραφάλ και κορβέτες και στόλους περιπολικών και τείχη στον Έβρο, να έδιναν λίγα δεκάδες εκατομμύρια για ασθενοφόρα, για ελικόπτερα διακομιδής, για ΜΕΘ, για νοσηλευτές;
Μήπως;
Μήπως να αποδεχτούμε πως μας κυβερνούν ομάδες λογιστών που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα νούμερα, οι ισολογισμοί, τα ελλείματα, τα πλεονάσματα και οι επενδυτικές βαθμίδες;
Σε μία χώρα που γερνάει και ο πληθυσμός της μειώνεται από χρόνο σε χρόνο “θυσιάζονται” 58 νέοι άνθρωποι σε ένα σιδηροδρομικό ατύχημα του οποίου ακόμη αναζητούνται οι πραγματικοί υπεύθυνοι, έχουν πεθάνει χιλιάδες άνθρωποι εκτός ΜΕΘ, καθημερινά πεθαίνουν άνθρωποι σε τροχαία, πεθαίνουν άνθρωποι -να το ξαναγράψουμε- πεταμένοι σε καρότσες αγροτικών.
Και κάνουμε διπλές εκλογές να εκλέξουμε και πάλι μία ομάδα λογιστών; Να την κάνουμε, τι; Να την καμαρώνουμε;
Ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, ένα πιάτο φαΐ , υγεία και σχολεία θέλουν οι πολίτες. Γι να εξασφαλίζουν αυτά, τα στοιχειώδη, υπάρχουν η πολιτική, η οικονομία, οι πρωθυπουργοί, οι κυβερνήσεις, οι βουλευτές, τα κόμματα. Η ύπαρξή τους δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός.
Ούτε είναι πλέον δικαιολογία τα μνημόνια και οι κρίσεις που έχουμε περάσει, το οτι “χρειάζονται λεφτά για να έχεις υγεία” που είπε σήμερα ο πρώην υπουργός Ανάπτυξης. Αν δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν, αν δεν μπορούν να προσλάβουν 700 τραυματιοφορείς και διασώστες, γιατρούς και νοσηλευτές, ας μην πολιτευτούν, ας μην αντιπολιτευτούν, ας μην κυβερνήσουν! Α; ασχοληθούν με άλλα πράγματα λιγότερο επικίνδυνα για την κοινωνία.
Η χώρα και οι υποδομές της καταρρέουν, το ΕΣΥ και το ΕΚΑΒ έχουν διαλυθεί, το ίδιο και οι μεταφορές, οι σιδηρόδρομοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια. Και κοστίζουν ζωές. Τις ζωές εκείνων που οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να υπηρετούν.
Πεθαίνουμε εδώ και χρόνια ως χώρα. Πεθαίνουμε ως πολίτες αυτής της χώρας πεταμένοι στην άκρη του δρόμου ή σε μία καρότσα αγροτικού το 2023…
Και, όχι! Δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει τι λένε και τι υπόσχονται προεκλογικά όλοι όσοι έχουν συμβάλει σε αυτή τη διάλυση ή δεν έχουν καταφέρει να την αναστρέψουν.