NewsEdit Μέσα στην μονομερή-τηλεοπτική προεκλογική παραζάλη ορισμένα προβλήματα που θα κυριαρχήσουν τα επόμενα χρόνια μοιάζουν παράταιρα.
Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Μοιάζει πολυτέλεια να γράψεις ότι ο τρόπος αντιμετώπισης του πληθωρισμού, με αύξηση των επιτοκίων, απλώς τιμωρεί τους καταναλωτές. Στερώντας τους αγαθά που δεν υπάρχουν σε αφθονία (αύξηση τιμών λόγω μειωμένης προσφοράς και όχι λόγω υπερκατανάλωσης όπου στοχεύουν τα «όπλα» των κεντρικών τραπεζιτών). Αυτό είναι κάτι που μοιάζει με «εισαγόμενο» πρόβλημα. Κόντρα στο κλίμα ευμάρειας (που «πέρασε» η ΝΔ) εν μέσω θερινής ραστώνης.
Αν αναφέρεις ότι η στασιμότητα (ύφεση) στην Ευρώπη (Γερμάνια κ.λπ.) θα πλήξει και την χώρα μας, ακόμη και τον τουρισμό του 2024, μοιάζει μακρινό.
Αν θυμίσεις ότι από το νέο χρόνο η Ελλάδα θα πρέπει να παρουσιάζει πλεονάσματα έως και 2,6% του ΑΕΠ, κάτι που σημάνει μικρότερα κονδύλια για δημόσιες επενδύσεις και το ΕΣΥ, μοιάζει με ντεζαβού εν σχέσει με τα όσα έγιναν εν μέσω μνημονίων και πανδημίας. Όταν η πλειονότητα των εισαχθέντων στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας πέθαινε… Ειδικά στα περιφερειακή νοσοκομεία.
Η αλήθεια είναι ότι τα οικονομικά και παραγωγικά σύννεφα πυκνώνουν πάνω από τη χώρα. Μόνο τις αφορμές της τρέχουσας «ευμάρειας» να αναφέρει κανείς, δηλαδή τις οριζόντιες και κοινωνικά μη αποδεκτές δημόσιες δαπάνες και χαριστικές μεταβιβάσεις δημοσίων πόρων (65 δις την τριετία 2020-22), όπως και την ανθούσα –πάλι- παραοικονομία, αρκούν αυτές για να αντιληφθεί κανείς την αντιστροφή της πραγματικότητας που ζούμε.
Η αλήθεια είναι ότι εγκαθιδρύεται μεθοδικά και εντελώς… αρπαχτικά η πεπατημένη του παρελθόντος που μας έφερε στη χρεοκοπία το 2008. Κυρίως μέσω της αύξησης του δημοσίου χρέους (συν 45 δισ. την απελθούσα 4ετία) και την επάνοδο στα δίδυμα ελλείμματα (δημοσιονομικό και εμπορικού ισοζυγίου). Έλλειμμα στις εξωτερικές συναλλαγές και λόγω εκτίναξης του τουριστικού ρεύματος, αφού μαζί με το τουριστικό «συνάλλαγμα» εισάγουμε και σχεδόν όλα τα αναγκαία για τη φιλοξενία των επισκεπτών. Δεν μας περισσεύουν να τους πουλήσουμε τρόφιμα, να τους κοιμίσουμε σε δικά μας κλινοσκεπάσματα. Μας μένουν οι σωτήριες αμοιβές του προσωπικού και από την άλλη, η καταστροφή του περιβάλλοντος!
Έτσι, ας περιοριστούμε σε δύο πράγματα που πονάνε:
Α/Η ακρίβεια στα Σούπερ Μάρκετ, κυρίως λόγω εισαγωγών τροφίμων και ζωοτρόφων, αλλά και λόγω υψηλής φορολογίας.
Δύο παραδείγματα:
1/Για ένα αγαθό που έκανε 100 ευρώ το 2021, ο καταναλωτής εισέφερε στα δημόσια έσοδα 24 ευρώ (ΦΠΑ). Τώρα για το ίδιο προϊόν, λόγω ανόδου της αρχικής τιμής κατά 50%, ο καταναλωτής πληρώνει 186 ευρώ, δίνοντας από το εξαντλημένο βαλάντιό του 12 ευρώ παραπάνω προς τα δημόσια ταμεία.
2/Οι κτηνοτρόφοι αγοράζουν το σιτηρέσιο με 6% ΦΠΑ, αλλά πωλούν με 13%. Ακριβά τρώει τα προϊόντα ο καταναλωτής. Απλώς κατά την προμήθεια ο κτηνοτρόφος ξεγελιέται ότι δήθεν αγοράζει σε κάπως προσιτή τιμή την πρώτη ύλη. Στη συνέχεια όμως αποδίδει το επιπλέον 7% του (εισπραχθέντος από τον καταναλωτή) ΦΠΑ στο δημόσιο ταμείο…
Β/Τα απλησίαστα ενοίκια θα στερήσουν φέτος περισσότερους νέους μας από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ λιγότερα εργατικά χέρια θα μετακινηθούν προς αναζήτηση εργασίας (γεωγραφική κινητικότητα). Την ίδια στιγμή στα αστικά κέντρα οι οικογένειες θέλουν ένα πλήρη βασικό μισθό για ένα δωμάτιο σπίτι!
Η εργατική οικογένεια χρειάζεται δύο καλά αμειβομένους ενήλικες (γονείς) μόνο για ενοίκιο και σουπερ μάρκετ. Το αδιέξοδο είναι προφανές.
-Η κρίση τροφίμων θα ενταθεί. Ειδικά εάν υπολογιστεί ότι η αγροτική παραγωγή συνεχώς μειώνεται (κόστος παραγωγής, απουσία υποδομών, κλιματική κρίση, Δημογραφικό, αρνητικό κοινωνικό πρότυπο).
-Η έλλειψη στέγης θα προκαλέσει πολλαπλά προβλήματα εντείνοντας και το Δημογραφικό. Ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι η ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) δεν έχει κανένα σοβαρό σχέδιο επιδότησης του ενοικίου ή του επιτοκίου στεγαστικού δανείου. (Εξάλλου, στο πλαίσιο της επικοινωνιακής πολιτικής «μείωσης» των ασφαλιστικών εισφορών, καταργήθηκαν οι εισφορές υπέρ Εργατικής Κατοικίας, ενώ δεν γίνεται χρήση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης για μια γενναία στεγαστική πολιτική).
Κοντολογίς, τώρα αποκαλύπτονται τα απόνερα της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης:
- Το υπερχρεωμένο δημόσιο διατηρεί υψηλά τους (έμμεσους) φόρους προκειμένου να κάνει πλεονάσματα και να δίνει επιδόματα κομματικής αναπαραγωγής του πολιτικού συστήματος. Αυτό επηρεάζει τα τρόφιμα και τις τιμές στο Σούπερ Μάρκετ. Χωρίς να παραγνωρίζονται τα ολιγοπώλια και η απουσία σχετικής εσωτερικής επάρκειας στα τρόφιμα.
- Το διαλυμένο τραπεζικό σύστημα και τα «κόκκινα» δάνεια αποτρέπουν την δανειοδότηση των εργαζομένων. Και σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία του κράτους, ενόσω οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης δεσμεύονται υπέρ ολίγων οικογενειών, η κατοικία αναδεικνύεται το πιο δυσεύρετο αγαθό!
Είναι τα δύο ζητήματα που θα έπρεπε να κυριαρχούν στην προεκλογική περίοδο. Έχουμε λίγες ημέρες ακόμη…
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος- υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής στο νομό Άρτας)
Πηγή: Ieidiseis.gr