NewsEdit Το κεντρώο Renew Europe απορρίπτει οποιαδήποτε συμμαχία με το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) εάν το τελευταίο ταχθεί με «τη δεξιά και την ακροδεξιά», δήλωσε ο ευρωβουλευτής του Renew Europe και γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος Sandro Gozi σε συνέντευξή του στη EURACTIV Ιταλίας.
Αντίθετα, τόνισε πως οι φιλελεύθεροι της ΕΕ θα αποδέχονταν μια πλειοψηφία με το ΕΛΚ, τους σοσιαλιστές (S&D), τους Πράσινους «και ακόμη και ένα μέρος» της Ευρωπαϊκής Αριστεράς μετά τις ευρωεκλογές του 2024, ώστε να αποφευχθεί η πόλωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στα «άκρα».
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών Antonio Tajani έχει ταχθεί υπέρ της συνέχισης του διαλόγου μεταξύ του κεντροδεξιού ΕΛΚ και των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) με την ελπίδα να σχηματιστεί μια σταθερή πλειοψηφία για τη διακυβέρνηση της ΕΕ μετά τις ευρωεκλογές του 2024.
«Για παράδειγμα, το 2017, ήταν μια πλειοψηφία αποτελούμενη από Λαϊκούς (ΕΛΚ), Συντηρητικούς (ECR) και Φιλελεύθερους που καθόρισε την εκλογή μου ως προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», δήλωσε πρόσφατα ο Tajani στην ιταλική EURACTIV.
Από την πλευρά του, ο Gozi ξεκαθάρισε ότι το Renew Europe δεν θα υποστηρίξει μια δεξιά πλειοψηφία λόγω έλλειψης ευθυγράμμισης με τις αξίες και τους στόχους της ομάδας.
«Ηχηρό και ξεκάθαρο όχι»
«Ο εκπρόσωπός μας δεν είναι ο Tajani, ο ηγέτης μας δεν είναι η Giorgia Meloni ή ο Manfred Weber. Ο ηγέτης μας είναι ο Emmanuel Macron και λέμε, δυνατά και ξεκάθαρα, όχι στην προοπτική μιας συμμαχίας με τη δεξιά και την ακροδεξιά», τόνισε ο Gozi, προσθέτοντας ότι μια ακροδεξιά συμμαχία είναι «ασύμβατη με τη φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Δεν έχουμε καμία σχέση με το Fratelli d’Italia [ECR], με εκείνους που μιλούν για εθνική αντικατάσταση, με εκείνους που πιστεύουν ότι το βέτο είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί η εθνική κυριαρχία», κατήγγειλε.
Αντ’ αυτού, ο Gozi ελπίζει ότι το ΕΛΚ προσβλέπει στο Renew Europe, το S&D, «ένα μέρος» της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, και στους Πράσινους -οι οποίοι μάλλον «αυτή τη φορά θα θελήσουν να αποτελέσουν δομικό μέρος αυτής της συμμαχίας»- για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία μετά τις ευρωεκλογές του 2024.
Το Renew Europe «δεν γεννήθηκε για να αναπαράγει σε ευρωπαϊκό επίπεδο έναν διπολισμό που στη Γαλλία έχει καταρρεύσει και στην Ιταλία παραπαίει και γίνεται ακραίος. Γεννηθήκαμε για να ξεπεράσουμε τις παραδοσιακές γραμμές δεξιάς και αριστεράς που σήμερα γίνονται ακροδεξιά και κατακερματισμένη αριστερά», είπε.
Ένα πολύπλοκο παζλ
Σε συμφωνία με τις ιδέες του Tajani, ο πρωθυπουργός της Τσεχίας Petr Fiala (ODS/ECR) επιβεβαίωσε ότι το ΕΛΚ και το ECR συγκλίνουν σταδιακά με σκοπό να αποφύγουν μια σοσιαλιστική αριστερή πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του ΕΛΚ Manfred Weber δήλωσε ότι η συνεργασία των κομμάτων του ΕΛΚ και των κομμάτων που πρόσκεινται στο ECR στην Τσεχική Δημοκρατία θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο συνεργασίας σε επίπεδο ΕΕ.
Ο Weber υποστήριξε ανοιχτά την οικοδόμηση γεφυρών με το ECR σε εθνικό επίπεδο και ουσιαστικά βλέπει με θετικό μάτι την αντιγραφή του ιταλικού μοντέλου διακυβέρνησης και στην Ισπανία, με έναν συνασπισμό μεταξύ του κεντροδεξιού Partido Popular (ΕΛΚ) και του Vox (ECR).
Στην Ισπανία θα διεξαχθούν πρόωρες εκλογές στις 23 Ιουλίου και πολλοί υποστηρίζουν ότι το αποτέλεσμά τους θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στον μελλοντικό προσανατολισμό του ΕΛΚ.
Το «άνοιγμα» του Weber προς το ECR έχει απογοητεύσει τους σοσιαλιστές της ΕΕ, οι οποίοι δήλωσαν ότι οποιαδήποτε παραδοσιακή συνεργασία με την κεντροδεξιά της ΕΕ έχει καταστεί «αδύνατη», καθώς έχει ξεπεραστεί η «κόκκινη γραμμή υπέρ της ΕΕ».
Εν τω μεταξύ, ο ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος της ομάδας ECR στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Rob Roos, δήλωσε στη EURACTIV Ιταλίας ότι ένας συνασπισμός μεταξύ του ΕΛΚ, του ECR και των φιλελευθέρων είναι δυνατός.
«Υπάρχει πράγματι η δυνατότητα να επιτευχθεί αυτό. Στην Ευρώπη, οι άνθρωποι αρχίζουν να ψηφίζουν περισσότερους Συντηρητικούς και το ECR θα αυξήσει τα ποσοστά του στην επόμενη αναμέτρηση, ίσως γίνει το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα. Φυσικά, πρέπει να κάνεις παραχωρήσεις όταν θέλεις να σχηματίσεις συνασπισμό. Νομίζω ότι είμαστε πρόθυμοι να το κάνουμε», δήλωσε.
Ένα στοιχείο που θα μπορούσε ενδεχομένως να φέρει το ECR και το ΕΛΚ πιο κοντά είναι η πρόσφατη πίεση για την εγκατάλειψη ουσιωδών τμημάτων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, η οποία προωθήθηκε από τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Frans Timmermans και τις προοδευτικές πολιτικές ομάδες στο Σώμα της ΕΕ.
Σύμφωνα με τον Roos, η Ευρώπη θα πρέπει να πιέσει για κλιματικές πολιτικές που βελτιώνουν τη ζωή των ανθρώπων και όχι να τους επιβάλλει κάθε είδους κανονισμούς, κάνοντας τη ζωή τους πιο ακριβή.
«Προφανώς, πρέπει να φροντίσουμε τον πλανήτη μας, αλλά μπορούμε επίσης να το κάνουμε με πολύ ρεαλιστικό και πρακτικό τρόπο. Όχι με έναν τρόπο όπου οι Βρυξέλλες αποκτούν περισσότερη δύναμη και οι πολίτες χάνουν περισσότερα χρήματα», δήλωσε.
Η «επανάσταση» της τελευταίας στιγμής του ΕΛΚ κατά της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ θεωρείται επίσης από αρκετούς αναλυτές ότι αντιτίθεται στην Ursula von der Leyen, η οποία έχει υποστηρίξει αυτή τη στρατηγική, διεκδικώντας εκ νέου την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι ο Weber εποφθαλμιά την κορυφαία θέση της Ευρωπαϊκή Επιτροπής της ΕΕ, αν και δεν το έχει παραδεχτεί δημοσίως. Το «φλερτ» με το ECR, υποδηλώνουν οι ίδιοι επικριτές, αποτελεί μέρος αυτής της στρατηγικής για τη συγκέντρωση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης υποστήριξης μεταξύ των ηγετών της ΕΕ ώστε ο Weber να πάρει τη θέση.
Ένα πιθανό εμπόδιο για τη συνεργασία ECR-EPP σχετίζεται επίσης με θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Ενώ το ΕΛΚ υποστηρίζει επίσημα τη μετάβαση από την ομόφωνη στη πλειοψηφική λήψη αποφάσεων σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, το ECR επιμένει στα εθνικά βέτο.
«Για μένα, το εθνικό βέτο είναι κάτι ιερό», δήλωσε ο Roos στη EURACTIV Ιταλίας.
Ένα άλλο πιθανό εμπόδιο για τον Weber θα μπορούσε επίσης να είναι η αντίθεση των κεντροδεξιών κομμάτων στη Γερμανία να σχηματίσουν συνασπισμό με το ECR της Meloni.
Τέλος, πηγές που γνωρίζουν το θέμα υποδεικνύουν ότι ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron καθώς και ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orbán – οι οποίοι αμφότεροι αντιτάχθηκαν στο να γίνει ο Weber επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις ευρωεκλογές του 2019 – θα εξακολουθούν να είναι ηγέτες των χωρών τους και είναι πολύ πιθανό να επαναλάβουν την αντίθεσή τους.