ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Στο σουρεαλιστικό «παιδικό» παραμύθι του Λούις Κάρολ «Μες στον Καθρέφτη και Τι Βρήκε η Αλίκη Εκεί» (1871) η «Κόκκινη Βασίλισσα» λέει κάποια στιγμή στην Αλίκη: «Εδώ που βρίσκεσαι θα χρειαστεί να τρέξεις με όλη σου τη δύναμη για να μείνεις στο ίδιο σημείο. Αν θέλεις να προχωρήσεις θα πρέπει να τρέξεις δύο φορές πιο γρήγορα».
Άραγε πόσο γρήγορα θα πρέπει να τρέξει ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι ώστε να μπορέσει να συνέλθει από τη διπλή, βαριά ήττα των εκλογών και να προλάβει να ανακάμψει μέχρι τις ευρωεκλογές, τον Ιούνιο του 2024;
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Σωτήρη Μπολάκη, στο Libre «ο Αλέξης Τσίπρας αναμένεται να προτείνει στε εκτελεστικό γραφείο και Πολιτική Γραμματεία που θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες να διεξαχθεί ΚΕ με κεντρικό ζήτημα την εκλογή προέδρου και νέας ΚΕ από τα 170 χιλιάδες μέλη του κόμματος» ανοίγοντας ο ίδιος τη συζήτηση της διαδοχής του και αφήνοντας ορθάνοιχτο το πεδίο σε όποιον επιθυμεί να θέσει υποψηφιότητα απέναντί του.
«Τα μέλη του κόμματος θα κληθούν να μας κρίνουν όλους και να χαράξουν τη στρατηγική που ανταποκρίνεται σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες».
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η ΚΕ θα πρέπει να αποφασίσει για τη διεξαγωγή ενός Συνεδρίου το Νοέμβριο με νέα μέλη και νέα σύνθεση για να πάρει την απόφαση για το πότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα στήσει κάλπες για να κριθούν όλοι εκ νέου από τη βάση.
Δεν το λες και ιδιαίτερα γρήγορο σπριντ αυτό το τράτο των έξι μηνών! Θα έλεγε μάλιστα κάποιος πως θυμίζει την αντίστοιχη “επίσπευση” των διαδικασιών μετά τις εκλογές του 2019 η οποία προέβλεπε συνέδριο το Φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, για να μετατεθεί το χειμώνα, πριν τα Χριστούγεννα και μετά για την Άνοιξη του 2020 και τελικά -λόγω πανδημίας- την διεξαγωγή του την Άνοιξη του 2022…
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ αναλώθηκε σε μία φθοροποιό εσωστρέφεια, αφήνοντας μετέωρο το εγχείρημα της διεύρυνσης σε “Προοδευτική Συμμαχία” και την ένταξη και αξιοποίηση των 100.000 νέων μελών που ψήφισαν τον Αλέξη Τσίπρα. Ο χρόνος που χάθηκε ήταν μία ακόμη -αν όχι η κύρια- αιτία των τραγικών για το κόμμα εκλογικών αποτελεσμάτων.
Τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν ότι το ίδιο θα συμβεί και τώρα αφήνοντας το “πένθος” και την κόπωση να ροκανίζει το χρόνο ενώ η εσωστρέφεια θα πριονίζει ο,τι έχει απομείνει από τα θεμέλια. Ο φόβος του «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» φαίνεται να υπερνικά το «στη βράση κολλάει το σίδερο». Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη σκοντάψει σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και το σίδερο δεν έχει πολλές αντοχές…
Και μιας και ξεκινήσαμε με το παραμύθι της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» ας θυμηθούμε πως ξεκινούσε:
«Η Αλίκη να ακολουθεί τον βιαστικό λαγό μέσα στο λαγούμι του και έκτοτε εισέρχεται στον μαγικό κόσμο της χώρας των θαυμάτων. Γοητεύεται από τον πανέμορφο κήπο πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες και προσπαθεί να εισέλθει. Για κακή της τύχη, αλλά και καλή, ανακαλύπτει ένα μαγικό φίλτρο «ΠΙΕΣ ΜΕ», το οποίο τη συρρικνώνει τόσο ώστε να χωρέσει από την κλειδαρότρυπα, ενώ τα δάκρυά της έχουν μετατραπεί σε μια ορμητική λίμνη που παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους. Τότε βρίσκει το αντίδοτο του φίλτρου «ΦΑΕ ΜΕ», με αποτέλεσμα να μεγαλώσει υπερφυσικά. Η Αλίκη ξεσπά σε κλάματα για μια ακόμα φορά και κολυμπάει μέσα στην ορμητική λίμνη των δακρύων της. Τότε συναντά για δεύτερη φορά τον λαγό, ο οποίος της ζητά τα γάντια του, καθώς θα αργήσει στο τσάι με τη Δούκισσα. Τότε, η Αλίκη γίνεται πελώρια μέσα στο σπίτι του λαγού, γκρεμίζοντας το και τρομάζοντας τον, που τρέχει έντρομος για μια ακόμα φορά. Δεν αργεί φυσικά να βρει το αντίδοτο του φίλτρου και επανέρχεται έτσι σε ένα πιο φυσικό μέγεθος. Ξεκινά πάλι την περιπλάνησή της στο μαγικό δάσος, όπου συναντιέται με τη σαρανταποδαρούσα, η οποία καπνίζει πάνω σε ένα γιγάντιο μανιτάρι. Η Αλίκη τότε αρχίζει να αμφισβητεί ακόμα και την ίδια της την ύπαρξη. Τότε η σαρανταποδαρούσα της δίνει λίγο από το μανιτάρι, υποσχόμενη ότι θα γίνει όπως ήταν πριν. Η Αλίκη τότε γίνεται κανονική και συνεχίζει την περιπλάνηση της στο δάσος».
Ηθικό δίδαγμα, που λέγαμε και όταν ήμασταν μικροί: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επισπεύσει τις διαδικασίες και δεν κολυμπήσει πιο γρήγορα «μέσα στην ορμητική λίμνη των δακρύων του» κινδυνεύει να μείνει συρρικνωμένος χωρίς να μπορεί πλέον να βρει το «φίλτρο» που θα τον μεγαλώσει…