NewsEdit «Απέναντί μας δεν έχουμε μόνο τη Δεξιά, αλλά και μια Αριστερά των υπεκφυγών, της εκδικητικότητας και του αλάθητου των ιερατείων, που τρώει τα παιδιά της. Αυτό που ζητούμε, όπως και η Ρόζα, είναι μια Αριστερά ανοιχτή, φιλελεύθερη, χωρίς φανατισμό και μνησικακία»
Οι σκέψεις αυτές, επίκαιρες αλλά και διαχρονικές, ανήκουν στον διανοούμενο και πολιτικό Σεραφείμ Μάξιμο και μας τις θύμισε ο συνταγματολόγος Ξενοφών Κοντιάδης με ανάρτησή του στα Social. Γράφει:
«Παρατηρώντας τις εξελίξεις στην Αριστερά, τις διαφορετικές απόψεις που υποστηρίζονται για τα αίτια της στρατηγικής εκλογικής της ήττας και την αναζήτηση νέας ηγεσίας και πολιτικού λόγου, θυμήθηκα ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα “Η τρέλα ν΄αλλάξουν τον κόσμο”. Σε ένα από τα πρώτα κεφάλαια ο αυτοεξόριστος Αριστερός διανοούμενος και πολιτικός Σεραφείμ Μάξιμος (φέρεται να) στέλνει ένα γράμμα στον Δημήτρη Μπάτση, τον συγγραφέα της “Βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα” που εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη, στη μετεμφυλιακή Αθήνα. Του γράφει:
“Η δύναμη της Αριστεράς δεν είναι κάποιο αφηρημένο και αδιαφιλονίκητο ηθικό πλεονέκτημα, ούτε ένα προδιαγεγραμμένο πεπρωμένο, αλλά η πολιτισμική υπεροχή, η δημιουργική μας φαντασία, η ανθρωπιστική προδιάθεση, ένα πλέγμα συναισθημάτων αλληλεγγύης, αμοιβαιότητας και συμπόνοιας. Απέναντί μας δεν έχουμε μόνο τη Δεξιά, αλλά και μια Αριστερά των υπεκφυγών, της εκδικητικότητας και του αλάθητου των ιερατείων, που τρώει τα παιδιά της. Αυτό που ζητούμε, όπως και η Ρόζα, είναι μια Αριστερά ανοιχτή, φιλελεύθερη, χωρίς φανατισμό και μνησικακία. Σε αυτήν πιστεύουμε και αφιερώσαμε τη ζωή μας. Επειδή ο κόσμος αλλάζει, ακόμη και αν θέλει μόνο ένας άνθρωπος να τον αλλάξει.
Κάπου ξεστρατίσαμε, Μίμη. Παντού κομμένες κεφαλές, ξεπροβάλλουν προπετείς και επιβάλλουν τις γραμμές τους, ηγετίσκοι ελέω Θεού. Και θα πληρώσουν αθώοι. Ο λόγος που σου γράφω είναι για να σε παροτρύνω να απεμπλακείς και να φύγεις με κάποιο τρόπο, το συντομότερο, για το εξωτερικό, για το Παρίσι ή αλλού, όπου θα μπορέσεις να συνεχίσεις το πολύτιμό σου έργο.”»
Ο Σεραφείμ Μάξιμος γεννήθηκε το 1899 στο Γάνος της Ανατολικής Θράκης. Τέλειωσε στην Μεγάλη του Γένους Σχολή και γνώριζε και μιλούσε καλά τέσσερεις ξένες γλώσσες. Το 1922 κατεβαίνει στην Ελλάδα. Συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία. Αναδεικνύεται σε κορυφαίο στέλεχος του νεαρού τότε ΚΚΕ και ορίζεται εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Γρήγορα όμως διαφωνεί με τις ακολουθούμενες πρακτικές, με αποτέλεσμα να διαγραφεί το 1928. Πρωτοστατεί στην δημιουργία της Αριστερής Αντιπολίτευσης, εκδίδοντας τον “Σπάρτακο”, ένα από τα σημαντικότερα αριστερά έντυπα που κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ελλάδα. Το 1933 έρχεται σε σύγκρουση με τους αντιπολιτευόμενους το ΚΚΕ συντρόφους του, ακολουθώντας έκτοτε μια ξεχωριστή, μοναχική, εν πολλοίς, πορεία σύγκλισης ή κριτικής υποστήριξης του ΚΚΕ. Στην διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Στα χρόνια του Εμφυλίου, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις του συστρατεύεται με το ΚΚΕ και εργάζεται ως δημοσιογράφος στην “Ελεύθερη Ελλάδα”. Ανταποκριτής της στο Παρίσι το 1947, αναγκάζεται να παραμείνει στο εξωτερικό, ύστερα από το κλείσιμό της και την αφαίρεση της δημοσιογραφικής του ιδιότητας. Αν και φανερά καταβεβλημένος από την πολύχρονη εξορία και το πολιτικό αδιέξοδο που του δημιουργούσε η απαξιωτική απέναντί του στάση του ΚΚΕ, εξακολουθεί να γράφει μελέτες και να αρθρογραφεί στην “Νέα Οικονομία”, το “Αρχείον Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών”, την “Νέα Οικονομία”, τον “Οικονομικό Ταχυδρόμο”, την “Επιθεώρηση Τέχνης”, την “Μακεδονία” και την “Αυγή”. Πεθαίνει στις 18 Ιανουαρίου 1962 στην Βιέννη, βαθιά πικραμένος, αλλά και αμετανόητα πιστός στις ιδέες και τα ιδανικά του. Κυριότερες εργασίες του είναι οι “Κοινοβούλιο ή Δικτατορία;”, “Το ελληνικό εμπορικό ναυτικό κατά τον XVIII αιώνα”, “Η αυγή του ελληνικού καπιταλισμού”, “Θεωρητική Οικονομική και Οικονομική ακρισία”, “Πού βαδίζουμε;”, “Griechenland und die USA”, “Κάρολος Μαρξ: θεμελιωτής του επιστημονικού σοσιαλισμού”.