anilikos Μην κυκλοφορείτε.
Μην περπατάτε στους δρόμους.
Μην κάνετε άσκοπες μετακινήσεις.
Μην πηγαίνετε στις δουλειές σας (ασχέτως αν εργοδότες σας υποχρεώνουν με άμεση απειλή απόλυσης).
Μην καίτε άσκοπα ρεύμα για να δροσιστείτε.
Μην ανάβετε κλιματιστικά γιατί φορτώνεται το δίκτυο.
Μην πηγαίνετε στα αστικά πάρκα γιατί θα τα κάψετε.
Η ατομική ευθύνη έχει μεταμορφωθεί σε χιτλερικό σαδισμό. Η απαγόρευση πρόσβασης στα αστικά πάρκα της Αττικής μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί.
Μήπως, όταν δεν έχεις μέτρα πυρόσβεσης, όταν δεν έχεις λειτουργικούς πυροσβεστικούς κρουνούς, αλλά κυρίως δεν έχεις πυροσβέστες, θέλεις να αποφύγεις πιθανές “Βαρυμπόμπες”, για να μη βληθεί το πρεστίζ και χαλάσει το θεαθήναι;
Όπως τότε που, δεν σε δέχονταν στα νοσοκομεία, εν μέσω κορύφωσης της πανδημίας, για “τη δική σου προστασία”. Κι ας ήσουν με οξυγόνο 80% στο αίμα. Μην έρχεσαι στο νοσοκομείο.
Γιατί δεν είχαμε ούτε νοσοκομεία, όπως ούτε τώρα έχουμε πρόνοια και πυρόσβεση. Ούτε η πανδημία, ούτε η Εύβοια, ούτε η κόλαση η ίδια θα συνεφέρει τον κρατικό μηχανισμό για να οργανωθεί με τα πρότυπα και τις ανάγκες του 2023. Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ, καιρό τώρα, αλλά στην Ελλάδα κλείνουμε τα πάρκα γιατί φοβόμαστε τη φωτιά. Τα πάρκα!
Τα καταστήματα όμως την Κυριακή θα τα κρατήσουμε ανοιχτά γιατί το κέρδος και η επιχειρηματικότητα προέχουν. Η ανθρώπινη ζωή ποσώς ενδιαφέρει τους αριθμούς της αναπτυσσόμενης τσέπης των ολίγων. Ανοιχτά τα καταστήματα, άδειες οι τσέπες, κλειστά τα πάρκα.
Ζηλέψαμε την (ανύπαρκτη) αστυνόμευση των πανεπιστημίων της Ευρώπης, αλλά αγνοούμε την κουλτούρα των ανοιχτών πάρκων τέτοιες ημέρες. Να σημειωθεί πως τα μπουκάλια δροσερό νερό είναι παροχή από τους δήμους, εκεί έξω.
Εδώ μέσα, ας κλειστούμε στα διαμερίσματα, ας πάθουμε θερμοπληξία στα υπόγεια των 300 ευρώ στο κέντρο της πόλης, εκεί που το τσιμέντο ανάβει και ο αέρας είναι σαν την ανάσα του δράκου του παραμυθιού.
“Μην ανάβεις κλιματισμό, ο λογαριασμός του ηλεκτρικού είναι ήδη απλήρωτος από το χειμώνα”.
Σαδισμός, τιμωρία και εξάντληση πανταχόθεν. Αυτή η πρόνοια υφίσταται.
Δεν ζητήσαμε τίποτα. Λίγα δέντρα, λίγη σκιά, λίγο αέρα, έστω και ζεστό, να μας φυσάει στο πρόσωπο. Αν ο Μπακογιάννης θεωρεί πως τα ηλεκτρικά δέντρα θα μας σώσουν, θα προτρέψω ξανά σε συνταγή για φασολάκια. Ή έστω, ντολμαδάκια της γιαγιάς.
Ο Νίκος Γκάτσος είχε γράψει:
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
[…]
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.