ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΛΙΑΣ σα σήμερα -Κυριακή τοτε- 12 Αυγούστου του 1822, τα υπολείμματα της μεγάλης στρατιάς του Δράμαλη που είχαν οχυρωθεί στο κάστρο της Κορίνθου,
το παίρνουν απόφαση,
θα βγουν κι όπου το πει
………………………………………..
είχαν απ τα τέλη Ιουλίου, γλυτώσει απ τα Δερβενάκια και είχαν οχυρωθεί μέσα στο κάστρο
………………………………………..
οι Έλληνες ήταν αδύνατον να τους χτυπήσουν εκεί, γιαυτό δεν το προσπάθησαν καν
Άπλα
έπιασαν όλα τα περάσματα και τους κάνανε μια χαλαρή πολιορκία
………………………………………..
τύπου
θα αναγκαστείτε να βγείτε και τότε τα λέμε
………………………………………..
και πράγματι
οι Τούρκοι υποφέρουν στο κάστρο απο αρρώστιες, έλλειψη φαγητού, ακόμα και νερού
………………………………………..
δε βαστάνε άλλο
θα βγουν, θα πάνε προς την Πάτρα που ακόμα τη βαστάνε οι Τούρκοι, κι όπου το πει
………………………………………..
Έτσι ξεκινάνε 3.000 αρματωμένοι την Κυριακή το πρωί και διασχίζουν τα πεδινά της Κορινθίας προς δυτικά
………………………………………..
Διασχίζουν τη βόχα και φτάνουν στο βέλο
………………………………………..
Εντωμεταξύ
ο Κολοκοτρώνης με το γιο του Γενναίο και τους Αναγνώστη Πετιμεζά, Παναγιώτη Γιατράκο και Δημήτρη Πλαπούτα, εχουν πιάσει τα περίχωρα του Κιάτου
………………………………………..
οι Τούρκοι μόλις περνούν το βέλο κινούνται νότια του Κιάτου προς τα ορεινά,
δεν πάνε δλδ παραλια παραλια
αλλα
αναβαίνουν να περάσουν απο Μούλκι, Πάσιο, Διμηνιό κτλ
………………………………………..
οι Έλληνες που έχουν πιάσει τα χωρία αυτά τους χτυπάνε και τους πισωγυρίζουν
………………………………………..
τοτε οι Τούρκοι που ξέρουν οτι δεν έχει νόημα η επιστροφή στην Κόρινθο καταστρώνουν ενα σχέδιο
………………………………………..
απο πάνω ακριβώς απ το Κιάτο στη σημερινή Τραγάνα τότε υπήρχαν πολλά κτήματα με κορινθιακή σταφίδα και λίγα αμπέλια.
εκει μέσα λοιπόν κρύφτηκαν οι Τούρκοι και αφήσαν λίγα άλογα εκεί γύρω αμολυτά να βόσκουν,
ώστε να πέσουν οι Έλληνες στην παγίδα να πάνε να τα αρπάξουν και να τους επιτεθούν άξαφνα οι Τούρκοι
………………………………………..
Πράγματι, οι Έλληνες τσιμπάνε, πάνε να αρπάξουν τα άλογα και την κατάλληλη στιγμή τους χύνονται οι Τούρκοι και τους μακελεύουν κανονιά
………………………………………..
Καπάκι ξεκινούν γενικευμένη επίθεση και οι Έλληνες ασύνταχτοι πλέον αρχίζουν να σκορπάμε κατά την περιοχή της αρκούδας, όπως τη λέμε σήμερα
(ο δρόμος που ανεβαίνει σήμερα από Κιάτο προς Κλημεντοκαισαρι)
………………………………………..
οι Έλληνες που βρίσκονται στα γύρω χωρία ακούνε το γενικό πατιρντί που γίνεται απ το τουφεκίδι και σπεύδουν
………………………………………..
εντωμεταξυ,
ο Αναγνώστης Πετιμεζάς προσπαθεί να συγκρατήσει τους Έλληνες που σκορπάνε στην αρκούδα, αλλά ένα τούρκικο βόλι του κόβει εκεί επι τόπου τη ζωή
………………………………………..
ο 17χρονος γιος του ο Σωτηράκης, που είναι δίπλα του, δεν προλαβαίνει να θρηνήσει γιατί τον πετυχαίνουν και αυτόν και πέφτει νεκρός δίπλα στον πατέρα του
………………………………………..
το μομέντουμ, είναι με τους Τούρκους που κάνουν μεγάλη ζημιά στους Έλληνες,
όμως
αυτα στη μάχη αλλάζουν απο στιγμή σε στιγμή
………………………………………..
και να!
Φτάνει σα σίφουνας πρώτος ανάμεσα στους πρώτους ο πιτσιρικάς γιος του γέρου, ο Γενναίος Κολοκοτρώνης, με ογδόντα διαλεκτά παλικάρια, που πέφτουν με μανία πάνω στους Τούρκους
………………………………………..
η μάχη είναι λυσσαλέα και απ τις 2 πλευρές, μέχρι που φθάσουν ο Παναγιώτης Γιατράκος, ο Δημήτρης Πλαπούτας και οι Πετμεζαίοι και αλλάζουν οι ισορροπίες.
………………………………………..
Τώρα πλέον οι Τούρκοι βρίσκονται σε τραγική θέση
………………………………………..
η ορμή των Ελλήνων είναι ασυγκράτητη
………………………………………..
το παίρνουν απόφανση και υποχωρούν προς Κόρινθο με βαριές απώλειες
………………………………………..
Άφησαν πίσω πάνω από 300 τουρκικά κουφάρια όμως και οι Έλληνες έχουν κοντά στους 50
………………………………………..
οι Τούρκοι επέστρεψαν στην Κόρινθο και ανεφοδιάζονταν απ τους Εβραίους εμπόρους που αγόραζαν τρόφιμα από Έλληνες παραγωγούς της Ακράτας και του Ξυλοκάστρου
και τους τα πουλούσαν στο κάστρο της Κορίνθου σε τεράστιες τιμές.
Όταν ο μισθός των στρατιωτών δεν αρκούσε, αυτοί πλήρωναν με όπλα και είδη εκστρατείας, τα οποία οι Εβραίοι έδιναν στους Έλληνες έναντι τροφίμων.
………………………………………..
Τελικά τους έρεψαν οι αρρώστιες και οι κακουχίες και όταν ξαναπροσπάθησαν για την Πάτρα μετά από 3-4 μήνες, δεν έφτασαν ούτε οι μισοί