NewsEdit Λίγο πριν τις 5 το πρωί ασθενείς μεταφερόντουσαν απο το νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης, που κινδύνευε να το αγγίξουν οι φλόγες, σ’ ένα πλοίο που είχαν επιτάξει, όλο το βράδυ οι κάτοικοι έζησαν εφιαλτικές στιγμές, οι φωτιές ισοπέδωναν τα πάντα, ολόκληρους οικισμούς, δάση, ζώα, ό,τι εβρισκαν μπροστά τους.
Του Γιάννη Παντελάκη
Τις ίδιες ώρες ανάλογες δραματικές καταστάσεις βίωναν πολλές χιλιάδες άνθρωποι στη Ροδόπη, στην Εύβοια, την Κύθνο, στο Δίστομο, στην Καβάλα, την Βοιωτία, σχεδόν στη μισή χώρα. Υπάρχουν νεκροί, υπάρχουν άνθρωποι που έχασαν τις περιουσίες τους, άνθρωποι που ξεσπιτώθηκαν, οι εικόνες που μετέφεραν απλοί χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ήταν τρομακτικές.
Όσοι ήθελαν να μάθουν τι συνέβη εκείνες τις ώρες, έπρεπε να αναζητήσουν τοπικές ιστοσελίδες αβέβαιης αξιοπιστίας και κυρίως να μπουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου κάτοικοι των περιοχών που καιγόντουσαν μετέφεραν τις αγωνίες τους, τα κανάλια ως το πρωί έπαιζαν επαναλήψεις σήριαλ και πολυκαιρισμένες κονσέρβες.
Είναι ντροπή αυτό που συνέβη για μια ακόμα φορά με τις τηλεοράσεις που είναι πρόθυμες να ξοδέψουν άπειρες ώρες ζωντανών μεταδόσεων για την κηδεία της βασίλισσας της Αγγλίας ή του έκπτωτου μονάρχη της χώρας, αλλά καθόλου πρόθυμες να ενεργοποιήσουν μερικούς δημοσιογράφους και τεχνικούς όταν καίγεται η μισή χώρα.
Το ίδιο συνέβη λίγο καιρό πριν, στη Ρόδο, στη Μαγνησία και όπου αλλού καταστράφηκε ένα κομμάτι της χώρας. Έμοιαζε να αναγκαζόντουσαν να αναφερθούν στις καταστροφές μόνο όταν τουρίστες, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, μετέφεραν τις αγωνίες στις χώρες τους και εκεί τα ΜΜΕ έδιναν σημασία και έκταση στο θέμα.
Είναι θλιβερά όλα αυτά που συμβαίνουν. Δεν αφορούν μόνο τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, τις σκοπιμότητες και τις παθογένειές τους, πρόκειται για τον ορισμό της δυστοπίας…
Πρώτη δημοσίευση στη LIFO