ΧΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Νέα έρευνα του ΟΟΣΑ στην οποία παραθέτει στοιχεία με βάση την έμφυλη ανισότητα, τοποθετεί την χώρα μας στην λίστα των χωρών με τα μεγαλύτερα ποσοστά βίας κατά των γυναικών. Τα ποσοστά για κάθε χώρα προκύπτουν από έναν μέσο όρο της επικράτησης την βίας κατά την διάρκεια ζωής των γυναικών.
Η Ελλάδα με βάση τα στοιχεία του οργανισμού βρίσκεται στην 15η θέση παγκοσμίως με έναν μέσο όρο 18% επικράτησης της βίας στις ζωές των γυναικών.
Violence against Women (%)
Canada🇨🇦: 44
Türkiye🇹🇷: 32
Colombia🇨🇴: 30
CR🇨🇷: 27
USA🇺🇸: 26
Latvia🇱🇻: 25
UK🇬🇧: 24
Mexico🇲🇽: 24
Brazil🇧🇷: 23
Australia🇦🇺: 23
France🇫🇷: 22
Germany🇩🇪: 21
Chile🇨🇱: 21
Japan🇯🇵: 20
Greece🇬🇷: 18
Italy🇮🇹: 16
Spain🇪🇸: 15
Poland🇵🇱: 13
Switzerland🇨🇭: 12@OECD pic.twitter.com/Re7QfKzOQK— Informal Economy (@EconomyInformal) August 27, 2023
Η έκθεση του οργανισμού για την ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα αναφέρει πως η πλειοψηφία των κυβερνήσεων που συνεργάζονται με τον ΟΟΣΑ αναγνωρίζει τη βία κατά των γυναικών ως την κορυφαία πρόκληση για την ισότητα των φύλων που αντιμετωπίζει η χώρα τους. Παγκοσμίως, περίπου το 30% όλων των γυναικών ηλικίας 15 ετών και άνω αναφέρουν ότι έχουν υποστεί κάποια μορφή έμφυλης βίας τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.
Η έμφυλη βία μπορεί να πάρει πολλές μορφές, η πιο συνηθισμένη και θανατηφόρα από τις οποίες είναι η βία από σύντροφο. Παγκοσμίως περίπου το 34% των γυναικών θυμάτων ανθρωποκτονίας από πρόθεση σκοτώνονται από νυν ή πρώην σύντροφο. Πριν από την πανδημία, αυτό ισοδυναμούσε με περίπου 82 γυναίκες ή κορίτσια που δολοφονούνταν από τον σύντροφό τους, κάθε μέρα, σε όλο τον κόσμο.
Ωστόσο, η μέτρηση της έμφυλης βίας είναι πρόκληση καθώς τα στοιχεία τις περισσότερες φορές αποκρύπτονται σε έρευνες πληθυσμού και διοικητικά αρχεία (όπως καταγγελίες στην αστυνομία) και τα άτομα που αναζητούν βοήθεια αντιμετωπίζουν δικαστικές, διοικητικές, γραφειοκρατικές και οικονομικές προκλήσεις, ενώ προσπαθούν επίσης να ανακάμψουν από τη βία ή παραμένοντας υπό την απειλή συνεχιζόμενης βίας.
Όταν αναζητούν υποστήριξη, τα θύματα/επιζώντες πρέπει συνήθως να κάνουν αίτηση για πολυάριθμες κοινωνικές υπηρεσίες, που συχνά παρέχονται από ένα συνονθύλευμα κυβερνητικών, μη κυβερνητικών και/ή φορέων του ιδιωτικού τομέα. Αυτό συνεπάγεται υψηλό κόστος από άποψη χρόνου, ψυχικής και σωματικής ενέργειας και οικονομικών πόρων. Μέχρι σήμερα, πολύ λίγες χώρες που συνεργάζονται με τον ΟΟΣΑ παρέχουν ένα ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο που προστατεύει τα θύματα/επιζώντες από κάθε μορφή βίας, καταλήγει η έκθεση του οργανισμού.