anilikos Το καλοκαίρι του 2023 υπήρξε, μακράν, το καλοκαίρι με τις περισσότερες καταπατήσεις στις παραλίες της χώρας.
Μακράν το καλοκαίρι με τους λιγότερους Έλληνες σε ελληνικά νησιά για διακοπές. Μακράν το καλοκαίρι με τις περισσότερες καταστροφές από πυρκαγιές στην ελληνική και ευρωπαϊκή επικράτεια. Κάηκαν πάνω από 1,4 εκατομμύρια στρέμματα. Κι αν αυτό ακούγεται ένας απλός αριθμός, οι χάρτες που κυκλοφορούν με την έκταση των καμένων σε Ρόδο, Κάρυστο, Έβρο και αλλού μπορούν να δώσουν μια αίσθηση για το τι έχει συμβεί.
Φέτος το καλοκαίρι δείξαμε ως Έλληνες πως διαθέτουμε, μακράν, μια από τις πιο ανεξέλεγκτες κρατικές μηχανές, αποδιοργανωμένη, χωρίς γρανάζια, χωρίς καν πυροσβέστες αρκετούς ώστε να προστατεύσουν την πατρίδα μας. Ο Ιωάννης Πολέμης αναρωτήθηκε κάποτε:
Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;
Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Ευτυχώς η θάλασσα δεν καίγεται. Αν μπορούσαμε να εφεύρουμε μια φόρμουλα ώστε να γίνει κι αυτό, είναι βέβαιο πως θα το επιτυγχάναμε, επιτελικά και άριστα. Αντιθέτως αφήσαμε να καούν και τα άσπαρτα ψηλά βουνά, και θα βλέπουμε τώρα τα “άστρα της τα φωτεινά” με φόντο καμμένα δέντρα και φαλακρά βουνά.
Πατρίδα, για πολλούς, είναι μόνο ένα χακί ρούχο, δυο δρεπάνια και μια καρότσα. Που άλλοτε μεταφέρει ασθενείς, δίκην ασθενοφόρου, ενώ άλλοτε αποτελεί πρόχειρο “μαντρί” για να μαντρώνει ο κάθε ένας πατριδοκάπηλος άμοιρους συνανθρώπους, μιμούμενος τον Ράμπο, τον χωροφύλακα και όποιον είχε πρότυπο μεγαλώνοντας, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να γίνει.
Μακράν αναλώνεται η ενέργεια σε μίσος – δηλαδή σε καταστροφή – αντί να αναλώνεται σε δημιουργία, σε αλληλεγγύη και σε προστασία όλου αυτού του πλούτου που “ήρθαν να μας τον πάρουν, να μας τον αλλοιώσουν” και όλα όσα ευτράπελα και ανόητα λέγονται από τους φασίστες.
Μακράν η ζωή στα 900 χιλιάδες στρέμματα καμένης γης στον Έβρο θα αλλάξει. Ζώα κάηκαν, άνθρωποι έχασαν περιουσίες και τις δουλειές τους, ο τόπος που ζεσταινόταν με την υλοτομεία πλέον θα πρέπει να στραφεί σε άλλους τρόπους (ακριβότερους) θέρμανσης το χειμώνα. Οι άνεμοι δεν θα βρίσκουν φραγμούς και θα λυσσομανούν φέρνοντας στα σπίτια περισσότερο κρύο ενώ οι βροχές θα συμπαρασύρουν, μαζί με τα όνειρα και τους κόπους, ό,τι φερτό υλικό μπορούν.
Η καταστροφή θα δείξει την έκτασή της συν τω χρόνω. Μακράν η μεγαλύτερη καταστροφή από πυρκαγιά στην Ευρώπη. Μακράν η μεγαλύτερη ανικανότητα ελέγχου καταστροφής στην Ελλάδα. Ο Έβρος δεν θα είναι πια όπως τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε. Θα θυμόμαστε και θα διηγούμαστε στα παιδιά μας, σαν άλλοι Άντερσεν, πως κάποτε υπήρξε ένα δάσος, μοναδικό στο είδος του.
Η θλίψη είναι ανείπωτη. Μακράν…