Δεν θα σταματήσω να υποστηρίζω ότι υπάρχει μια αόρατη νεολαία που μας βάζει με τις επιλογές της, τις προτεραιότητές της και τον αξιακό της κώδικα τα γυαλιά.
Αχαρτογράφητη απ΄ τα ιθαγενή ΜΜΕ, μακρια απο τη δική μας συστημική καθημερινότητα (σε όποιο τμήμα του “δημοκρατικού τόξου” κι αν ανήκουμε).
Είναι στη δική μας διακριτική ευχέρεια, ανιδιοτέλεια και γοητεία, αυτή ακριβώς την σπάνια νέα γενιά μακριά από τα δικά μας στερεότυπα, τις ματαιώσεις και τους μικροαστισμούς μας, να την υποστηρίξουμε, να την αναδείξουμε, να την φέρουμε στο επίκεντρο, εμψυχώνοντάς την και βοηθώντας την. Κi ας μη τα κατανοούμε όλα.
Της το οφείλουμε.
Όλα τα άλλα, λόγια, επέα πτερόεντα, να ‘χαμε να λέγαμε για να σκοτωνόμαστε στα πληκτρολόγια…
Το ότι κάποιοι εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε νοοτροπίες και ιδεολογίες που μας κατέστρεψαν και εξαφάνισαν διά της λήθης, μέσω μιας μεταμοντέρνας και τραβηγμένης απ΄τα μαλλιά θεωρίας ψευδο-φιλελέ, ενώ ουσιαστικά ειναι πεντακάθαρα πλέον ανεξόφλητοι λογαριασμοί σε εργολάβους, είτε ενός τοξικού μεταλλαγμένου σταλνισμού, λες και δεν υπήρξε ΠΟΤΕ η ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος σε αυτη τη χώρα, ειναι αποκλειστική ευθύνη της δικης μου γενιάς. Νομίζω οτι ήρθε η ώρα να το παραδεχτούμε και δημόσια, ‘ενθεν κακείθεν του τόξου.
Την απάθεια και την απογοήτευσή μας πληρώνει αυτή η νεα γενιά και την πληρώνει πανάκριβα.
Κι όσο αρνιόμαστε με ειλικρίνεια την αυτοκριτική κι ενα βήμα πίσω για να φανει επτέλους αυτή η γενιά, το πραγματικά νέο κι όχι κοινωνικές κατασκευές για τηλεθέαση, κι όσο κρατάμε κλειστούς τους διακόπτες της ορατότητας αυτής της γενιάς κι όσο πιστεύουμε ακόμη κάποιοι, οτι θα σωθούμε απο αυτους που μας διέλυσαν κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά, απλά είμαστε αρκούδες για τα πανηγύρια.
Απ΄αυτές τις αρκούδες με τον χαλκά στη μύτη.
Τέλλος Φίλης
photo: απ΄τη Liberation