NewsEdit Τόχει πάρει απόφαση – γίνεται πια φανερό – ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην στάση που επιλέγει για τον εαυτό του και για την Ελλάδα του 2023 απέναντι στο διεθνές σύστημα, να λειτουργήσει με βάση την Σωστή Πλευρά της Ιστορίας.
Του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Προσπερνώντας έτσι, την στοίχιση σε ένα από τα δυο στρατόπεδα του αναγεννώμενου Ψυχρού Πολέμου, ή πάλλον ανεβάζοντας επίπεδο καθώς η αναγωγή σε Σωστή Πλευρά υποδηλώνει κάτι σαν συνομιλία με την καημένη την Ιστορία.
Την έχουν την πετριά, όντως, οι πολιτικοί που είτε εισπράττουν «της αγοράς το υπέροχον εύγε» (της αγοράς υπό την έννοια των αρχαίων /του Δήμου) όχι της αγοράς των οίκων αξιολόγησης: μην τα μπλέξουμε!), είτε πάλι έχουν επικρατήσει σε περισσότερες/σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις.
Έτσι, είχαμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ταυτίζει την ύστερη διαδρομή του με το «Ανήκομεν εις την Δύσιν». τον Ανδρέα Παπανδρέου να επιλέγει το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Αργότερα, ο Κώστας Σημίτης επεδίωξε να εγκαταστήσει στο εσωτερικό αντίληψη περί «Ισχυρής Ελλάδας», απευθυνόμενος ταυτόχρονα προς τα έξω, με την ένταξη στην Ευρωζώνη (ελέω ΓαλλοΓερμανικού άξονα) και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες (ελέω Γιάννας Αγγελοπούλου).
Η αντίστοιχη επιλογή Κυριάκου Μητσοτάκη περί Σωστής Πλευράς της Ιστορίας ξεκίνησε με την επιλογή της ανεπιφύλακτης τοποθέτησης στο Ουκρανικό, όχι μόνο με την (αυτονόητη για μια χώρα σαν την Ελλάδα, που αντιμετωπίζει αναθεωρητισμό από ισχυρότερο γείτονα – την Τουρκία) καταδίκη της Ρωσικής εισβολής, αλλά και με την πολύπλευρη παροχή στρατιωτικής/εξοπλιστικής βοήθειας στο Κίεβο και αυξανόμενων διευκολύνσεων σε προθύμους ΝΑΤΟ/ΗΠΑ δια του διαδρόμου της Αλεξανδρούπολης. Το πράγμα πήγε λίγο πιο ζόρικα με τις κυρώσεις, όπου η επίκληση της ΣΠΙ βρήκε όριο την ναυτιλιακή και ενεργειακή πραγματικότητα.
Όμως… στο εσωτερικό μέτωπο η Σωστή Πλευρά της Ιστορίας «έγραψε» με μεγάλη επιτυχία, ιδιαίτερα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπου η ανάγκη για άσπρο/μαύρο και για ύμνο/κατάρα είναι έντονη. (Λεπτομέρεια: πολλοί που έσπευσαν να αγκαλιάσουν με ακραία θέρμη την Σωστή Πλευρά, και να καταραστούν την Πουτινική Ρωσία ως αυτονόητο «διάδοχο» της Σταλινικής ΕΣΣΔ, προέρχονταν από τις τάξεις ανθρώπων που – παλιότερα, παλιότερα – θεωρούσαν Σωστή Πλευρά της τότε Ιστορίας την Σοβιετική, Μαοϊκή, Τσεαουσεσκική ανάγνωση. Διδακτικό).
Βέβαια κάπου εδώ, το δόγμα ΣΠΙ που επέτρεψε να επανέλθουν οι ΕλληνοΡωσικές σχέσεις σε φάση Ψυχρού Πολέμου απ’ όπου μόχθησε π.χ. ο Κωνσταντίνος Καραμανλής – και ο Κώστας , αλλά πρώτα ο Κωνσταντίνος – να τις ανασύρει, δεν έφθασε να περιλάβει στους «Λάθος» και την Κίνα, όσο κι αν αυτή βρίσκεται σε διακηρυγμένα «απεριόριστη/no-limits φιλια» με την Ρωσία. Την οποία Κίνα ώχετο απιών να επισκεφθεί επισήμως αυτές-αυτές τις μέρες ο πρωθυπουργός. Δείχνοντας πώς η σωστή Πλευρά έχει και υποπλευρές…
Πάντως εκεί που η ΣΠΙ έδειξε ότι είναι πολυλειτουργικό εργαλείο, ήταν στην μετάφραση σε θέσεις εξωτερικής πολιτικής της φρίκης της επίθεσης Χαμάς στο Ισραήλ και της κλιμακούμενης (σε τιμωρητική) παρέμβασης του Ισραήλ στην Γάζα. Όπου δεν υπήρξε μόνον η αρχική καταδίκη της Χαμάς με ταυτόχρονη στήριξη του δικαιώματος του Ισραήλ για άμυνα χωρίς ιδιαίτερες αναφορές σε δίκαιο του πολέμου/ανθρωπιστική διάσταση, αλλά κατέληξε και σε φραστική καταδίκη της στάσης της Τουρκίας /του με λογική ΕλληνοΤουρκικης επαναπροσέγγισης Προέδρου Ερντογάν. Όταν αυτός στράφηκε σε στήριξη της Χαμάς/των Παλαιστινίων και σε καταδίκη του Ισραήλ/των ΗΠΑ, κατεγράφη ως ευρισκόμενος στην Λάθος Πλευρά της Ιστορίας. (Βέβαια, εδώ ο Κυριάκος συνδιαλεγόταν με Φράνσις Φουκουγιάμα του «Τέλους της Ιστορίας», που μάλλον είχε μπαγιατέψει αλλ’ επανέρχεται ως πρόταση παγκόσμιας διακυβέρνησης, κι ας έχει λάβει τις αποστάσεις του ο Φ.Φ. από τους neocons. Θα μπορούσε η αντίστοιχη συζήτηση να γινόταν και με τον – επίσης Χαρβαρντιανό – Σάμιουελ Χάντιγκτον, της «Σύγκρουσης των Πολιτισμών». μόνον που αυτός έχει την Ελλάδα, ως Ορθόδοξη, στην άλλη/ «λάθος» πλευρά του φράχτη).
Η αλήθεια είναι πως η ταχύτατα κινούμενη πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων επιτρέπει σε μεγάλες αφαιρέσεις/απλουστεύσεις του τύπου Σωστής/Λάθος Πλευράς της Ιστορίας να αποτελούν μέρος των εκφωνούμενων με ζήλο αφηγημάτων. Όμως η πολιτική στάση επί του πεδίου, είναι άλλη υπόθεση. Έτσι, η ίδια η Ελλάδα του 2023 «θυμήθηκε» ότι λύση χωρίς ειρήνευση με βάση την προσέγγιση δυο Κρατών δεν υπάρχει. Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης εκφώνησε – μετά την αρκετά ανώδυνη Κορυφή του Καϊρου για την Ειρήνη – το υποδειγματικό «καμιά στρατιωτική επέμβαση δεν μπορείνα αντικαταστήσει μια βιώσιμη πολιτική λύση». Όθεν και, στην θέση ενός θολού και ήδη εγκαταλειφθέντος Ελληνικού σχεδίου για την εκτόνωση της σύγκρουσης στην Γάζα προωθείται – κατά τα φαινόμενα με ΑμερικανοΓαλλική επίνευση – Ελληνικός/Κυπριακός ναυτικός «ανθρωπιστικός διάδρομος». Να το δούμε, βέβαια, στην πράξη και αυτό…
Ένα μένει, ωστόσο: η Σωστή/Λάθος Πλευρά της Ιστορίας έχει νόημα σ’ ένα σύμπαν δυο, άντε τριών διαστάσεων. Εκείνο στο οποίο υποχρεώνεται να κινηθεί η Ελλάδα του 2023 έχει – αποδεικνύεται! – πολλές περισσότερες.
(Και που έχει σχέση η «Δημοσιογραφία», σ’ όλα αυτά; Α, έχει! Διότι υποχρεούται – έστω και με αργότερους ρυθμούς απ’ ό,τι τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης – να σώσει την δική της αξιοπιστία και εν τέλει την ψυχή της στον χειρισμό των παραπάνω).
Αναδημοσίευση από: [www.dimosiografia.gr]