NewsEdit Τις συγκλονιστική εμπειρία που έζησε 28 χρόνια πριν, στις 4 Νοεμβρίου του 1995, καλύπτοντας τη δολοφονία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν, που μόλις ένα χρόνο πριν, είχε βραβευτεί μαζί με το παλαιστίνιο ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ, με το Νόμπελ Ειρήνης, προς τιμήν του αγώνα του για ειρήνη μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ περιγράφει στην εκπομπή «Συνδέσεις» του ERTNEWS ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας.
«Χιλιάδες άνθρωποι έκλαιγαν όλη τη νύχτα σε μια τεράστια πλατεία (τώρα πλατεία Ράμπιν) που δεν μπορούσες να πατήσεις γιατί ήταν πλημμυρισμένη στα κεριά, χιλιάδες κεριά. Είναι μια εικόνα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ» λέει ο δημοσιογράφος. Το 1993, ο Γιτζάκ Ραμπίν και ο Γιάσερ Αραφάτ υπέγραψαν τη συμφωνία του Όσλο, που προέβλεπε την αποχώρηση των Ισραηλινών από τη λωρίδα της Γάζας. Η χειραψία που ακολούθησε, αν και αμήχανη, ήταν ιστορική.
Ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας θυμάται:
«Ήταν πάλι Σάββατο 4 Νοεμβρίου. Σάββατο βράδυ. Είχε γίνει μια πολύ μεγάλη διαδήλωση υπέρ της ειρήνης. Είχε μιλήσει ο Ράμπιν. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος είχε κάνει τη μεγάλη υπέρβαση, είχε συναντήσει τον Αραφάτ, είχε αναγνωρίσει την PLO, την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και ο Αραφάτ είχε κάνει τη μεγάλη υπέρβαση. Είχε αναγνωρίσει για πρώτη φορά το κράτος του Ισραήλ και το δικαίωμά του να υπάρχει το 1995, από το 1948 που έγινε η αναγνώρισή του από τον ο ΟΗΕ.
Ο Γιάσερ Αραφάτ και ο Γιτζακ Ράμπιν είχαν δώσει τα χέρια, είχαν κάνει εκείνες τις περίφημες συμφωνίες ειρήνης. Υπήρχε μεγάλη αντίδραση στο εσωτερικό του Ισραήλ. Υπήρχε μεγάλη αντίδραση από τη Χαμάς που ήταν τότε καινούργια. Ακραίοι Ισραηλινοί κάνανε τρομοκρατικές ενέργειες. Τριάντα άνθρωποι σκοτώθηκαν από έναν, ο οποίος βγήκε με ένα πολυβόλο σ ένα τζαμί μέσα στο Ισραήλ. Η Χαμάς είχε κάνει πάλι μια επίθεση, είχε σκοτώσει δεν Ισραηλινούς με ρουκέτες και με απαγωγές κλπ, αλλά η συμφωνία έμοιαζε να αντέχει.
Εκείνο το βράδυ, η διαδήλωση τέλειωσε με ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Όταν έπεσε νεκρός ο Ράμπιν, στην τσέπη του βρήκαν μόνο ένα χαρτί που ήταν οι στίχοι του τραγουδιού που θα λέγανε στο τέλος, που ήταν ένα τραγούδι φιλειρηνικό, τραγούδι εβραϊκό υπέρ της ειρήνης.
Τον πλησίασε ένας νεαρός φοιτητής της Νομικής και τον πυροβόλησε εξ επαφής. Θυμαάμαι εκείνες τις μέρες ως τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου. Αυτή η τεράστια πλατεία, που τώρα πια λέγεται Πλατεία Ράμπιν. Τότε λεγόταν η πλατεία των Βασιλέων του Ισραήλ. Ήταν πλημμυρισμένη όλη νύχτα με κεριά.
Τη μια νύχτα μετά την άλλη και χιλιάδες άνθρωποι που δεν γυρνούσαν σπίτι τους, έμεναν στην πλατεία. Καθόντουσαν κάτω, ακουμπούσαν ένας τον άλλον και έκλαιγαν. Ήταν μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Και όταν γύρισα πίσω, αφελής ων, έλεγα ότι εντάξει, αυτό το συγκλονιστικό γεγονός, η δολοφονία του πρωθυπουργού του Ισραήλ, το αίμα του, η θυσία του θα στεριώσει μια συμφωνία ειρήνης. Τον Ράμπιν, τον οποίο είχαν κατηγορήσει οι αντίπαλοί του ως προδότη, ενώ ήταν ο ήρωας του Πολέμου των Έξι Ημερών, ήταν ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, ο στρατηγός Ράμπιν, που νίκησε τον πόλεμο το 1967 και τώρα τον θεωρούσαν προδότη και τον απεικόνιζαν στις συγκεντρώσεις τους με μαντήλι Παλαιστινιακό ή με στολή Ες-Ες κ.λπ.
Έξι μήνες αργότερα, έγιναν εκλογές και ήταν η πρώτη νίκη του Νετανιάχου, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές με ελάχιστη διαφορά από τον διάδοχο του Ράμπιν, τον Σιμόν Πέρες. Ακριβώς με την ατζέντα να καταργήσουμε τις συμφωνίες του Όσλο, να καταργήσουμε τη συμφωνία ειρήνης με τους Παλαιστίνιους.
Νομίζω ότι αυτή η στιγμή, δηλαδή η επέτειος, η αυριανή, είναι η τελευταία φορά που υπήρχε μια πραγματική, χειροπιαστή και ρεαλιστική ευκαιρία να επικρατήσει η ειρήνη στην Παλαιστίνη, να υπάρξει μια πιθανότητα ειρηνικής συμβίωσης Ισραηλινών – Παλαιστινίων. Ο καθένας το δικό του κράτος».
Άμος Όζ: Το Παλαιστινιακό είναι στην πραγματικότητα μια κτηματική διαφορά
«Δεν βλέπω ελπίδα ειρήνης. Βεβαίως υπάρχουν οι αισιόδοξοι που λένε ότι μέχρι τώρα ό, τι έγινε, έγινε μετά από μια μεγάλη καταστροφή και από έναν μεγάλο πόλεμο. Δηλαδή η συμφωνία, η συμφιλίωση της ειρήνης με την Αίγυπτο έγινε μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 73. Η συμφωνία με την Ιορδανία έγινε μετά το 67. Κάθε μεγάλος πόλεμος έφερνε μετά κάποιο βήμα προόδου. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η διαμάχη που ξεκίνησε ως μια πολιτική διαμάχη, είναι δύο λαοί που, όπως έλεγε ο μεγάλος Ισραηλινός συγγραφέας, ο Άμος Οζ, «το Παλαιστινιακό είναι στην πραγματικότητα μια κτηματική διαφορά». Είναι μια διαφορά Real EState. Eίναι ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι γης που είναι πάρα πολύ δύσκολο να το μοιράσεις, γιατί ακριβώς είναι πάρα πολύ μικρό και φορτωμένο με πολλή ιστορία. Και υπάρχουν δύο λαοί που και οι δύο το θεωρούν και έχουν δίκιο να το θεωρούν ως την μόνη πιθανή πατρίδα τους. Δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Ούτε οι Παλαιστίνιοι μπορούν να πάνε πουθενά αλλού. Ούτε Ισραήλινοί όμως έχουν πού αλλού να πάνε. Και αυτό το αυτό κάνει το πρόβλημα τόσο δύσκολο, επειδή είναι και φορτισμένο με τόση ιστορία. Θα μπορούσε να είχε λυθεί τότε».
Πώς εμφανίστηκε και πώς μετεξελίχθηκε η Χαμάς
«Εμφανίστηκε ως ένα παρακλάδι των Αδελφών Μουσουλμάνων της Αιγύπτου, δηλαδή μια θρησκευτική ισλαμιστική οργάνωση με βασική ατζέντα την αντίθεση σε κάθε συμφιλίωση με το Ισραήλ, σε κάθε κίνηση αποδοχής του Ισραήλ και συμφιλίωσης Αράβων – Ισραηλινών. Αυτή ήταν η ατζέντα της στην αρχή. Επειδή ακριβώς βοήθησε και η κατάσταση στο εσωτερικό του Ισραήλ. Δηλαδή όλοι το ξέρουν αυτό. Ο Νετανιάχου βοήθησε να επικρατήσει η Χαμάς και η Χαμάς, βοήθησε τον Νετανιάχου να κερδίζει συνεχώς τις εκλογές και να μένει τόσα χρόνια στην εξουσία. Είναι η αλληλοϋποστήριξη των δύο πιο ακραίων, της κάθε της κάθε πλευράς».
- Κώστας Υφαντής / Εποχή Τραμπ: Μια πρώτη εκτίμηση
- Οργανισμοί Εναλλακτικών Επενδύσεων – Τι είναι και σε ποιους απευθύνονται
- Κυρ. Μητσοτάκης για ν/σ για τον προσωπικό γιατρό: Στόχος είναι να καλυφθεί το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού
- Γερμανία: Στις 23 Φεβρουαρίου οι πρόωρες εκλογές
- Πέθανε ο ποιητής και στιχουργός Μιχάλης Γκανάς