NewsEdit Το τελευταίο κράτος πού προσχώρησε στην ΕΕ ήταν η Κροατία, το 2014. Έκτοτε η διαδικασία πάγωσε σε βάρος της ενταξιακής πορείας των Δυτικών Βαλκανίων, πού είχε δρομολογηθεί εδώ και μία εικοσαετία.
Γράφει η Ντόρα Γροσομανίδου, πρώην πρέσβειρα της Ελλάδας στα Σκόπια
Ο λόγος;
Γαλλία και Κάτω Χώρες, με αφορμή τις εθνοκεντρικές και λαικίστικες πολιτικές κ-μ της Ανατολικής Ευρώπης, με προεξάρχουσες τις Ουγγαρία και Πολωνία, έδωσαν προτεραιότητα στη μεταρρύθμιση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, με στόχο την εμβάθυνση, δηλ. την περαιτέρω ομοσπονδοποίησης της ΕΕ.
Αναφέρω ενδεικτικά:
ενίσχυση της κοινής εξωτερικής πολιτικής, με κατάργηση της χρήσης veto, στη λήψη αποφάσεων, δημιουργία ευρωπαικού στρατού, κοινή δημοσιονομική πολιτική, οικονομική ένωση.
Μιλάμε για την Ευρώπη δύο ή και τριών ταχυτήτων, με προεξάρχοντα τα κράτη-μέλη πού μπορούν να ενταχθούν στον σκληρό πυρήνα, αυτά που επιλέγουν να μείνουν στο υπάρχον καθεστώς και τέλος, οι υπό ενταξιακή πορεία χώρες, ανάλογα με τα κεφάλαια των διαπραγματεύσεων που ολοκληρώνονται.
Αυτά, μέχρι την έναρξη τής ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, το Φεβρουάριο τού 2022.
Από τότε και για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, προβάλλεται ή ανάγκη ένταξής της στην ΕΕ, γεγονός πού επανεκκίνησε τη διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ, αφορά δε την Ουκρανία, Μολδαβία που έλαβαν ήδη το καθεστώς των υποψήφιων για ένταξη χωρών, καθώς επίσης τις Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μοντενέγκρο, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία και Τουρκία. Υποψήφιες για ένταξη είναι και η Γεωργία και το Κόσοβο.
Προκειμένου να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, ο Γάλλος πρόεδρος Macron, κατάφερε, επί γαλλικής Προεδρίας (Ιαν-Ιουν 2022) να συγκροτήσει την Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα, ένα άτυπο forum πολιτικών ηγετών, πού στόχο έχει την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ της ΕΕ και των ευρωπαϊκών κρατών πού δεν είναι μέλη της, μοιράζονται όμως τον ίδιο κώδικα αξιών και θα μπορούσαν να συνεργασθούν σε θέματα ενέργειας, ασφάλειας, μεταφορών και εκπαίδευσης.
Ηταν μία προσπάθεια πού κατάφερε να συνενώσει 47 χώρες, όλη την ευρωπαική ήπειρο, πλήν Ρωσίας και Λευκορωσίας, για ευνόητους λόγους.
Όμως, επειδή το σχήμα αυτό θεωρήθηκε ότι πετάει στην εξέδρα την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ, η Ευρωπαική Επιτροπή προσανατολίζεται στην ταχύτατη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων ή δυνατόν μέχρι το τέλος του 2023, αντικειμενικά ανέφικτο για μία χώρα σε εμπόλεμη κατάσταση, που μαστίζεται από τη διαφθορά, χωρίς δικαιοδοτικούς θεσμούς, φτώχεια και κυρίως υπό τον απόλυτο έλεγχο των ολιγαρχών.
Η θετική πλευρά τού διακυβεύματος είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, και η επανέναρξη της διαδικασίας για τις χώρες των Δυτ. Βαλκανίων και την Τουρκία για λόγους πολιτικής σταθερότητας και επανεμφάνισης κύματος επικίνδυνου λαϊκισμού στην περιοχή.