NewsEdit Ο κύβος ερρίφθη για τον ΣΥΡΙΖΑ, με την αποχώρηση, από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και της ομάδας Αχτσιόγλου, Χαρίτση και Ηλιόπουλου να είναι πια θέμα ωρών, όπως όλα δείχνουν. Έτσι, με άρθρο – παρέμβαση στην Εφημερίδα των Συντακτών, τοποθετήθηκε και ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος δεν φαίνεται να αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, στο άρθρο του, με τίτλο «Ο Ελέφαντας στο δωμάτιο» αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «χρειάζεται σεβασμός στο καταστατικό, ανοχή στη διαφορετική άποψη και κριτική, η οποία πρέπει να γίνεται με σεβασμό».
«Ο Ελέφαντας στο δωμάτιο» – Αναλυτικά το άρθρο Τεμπονέρα
Οι τελευταίες εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δημιουργούν έντονο προβληματισμό και ανησυχία. Η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας διέρχεται μια άνευ προηγουμένου κρίση και όλα δείχνουν ότι το ενδεχόμενο για μια νέα διάσπαση είναι παραπάνω από πιθανό.
Αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν, τότε είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα χάσει σημαντικό αριθμό βουλευτών αλλά και σημαντικών στελεχών-μελών ανά την Ελλάδα, με αποτέλεσμα η εκλογική του επιρροή να συρρικνωθεί περαιτέρω.
Σημειωτέον ότι το εκλογικό σύστημα της χώρας, παρά τις παραλλαγές του εκλογικού νόμου, ευνοεί διαχρονικά τα δύο πρώτα κόμματα τα οποία εναλλάσσονται στην εξουσία. Το γεγονός ότι οι πολίτες με την ψήφο τους κατέταξαν τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πολύ σημαντικό, παρά τα μειωμένα ποσοστά. Αυτή η επιλογή της κοινωνίας δεν πρέπει να εκχωρηθεί γιατί υπερβαίνει τη λαϊκή εντολή. Και αυτό, όχι γιατί η προοπτική της κυβερνητικής εξουσίας είναι «γλυκιά» αλλά γιατί στη χώρα μας (μαζί με την Κύπρο και τη Γαλλία) συμβαίνει το… παράδοξο οι ιδέες και τα οράματα της Αριστεράς, στην όποια εκδοχή της, να μπορούν να δώσουν ρεαλιστικές και ριζοσπαστικές λύσεις σε ενεστώτα και άρα και σε «απτό» κοινωνικά χρόνο.
Το γεγονός αυτό υποτιμάται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και θα περίμενε κανείς να υπάρχει μεγαλύτερη ψυχραιμία και καθαρή σκέψη. Αντί για αυτό, οι κενοί πολιτικού περιεχομένου χαρακτηρισμοί περισσεύουν («υπονομευτές», «βαρίδια», «φυτευτοί», «διαπλεκόμενοι», «βαλτοί» κ.λπ.) ενώ απουσιάζει η συζήτηση για τον «ελέφαντα στο δωμάτιο».
Στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αρνούνται όλοι να κάνουν απολογισμό και αυτοκριτική. Το αρνήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, όταν υπήρξε η καταστροφική επιλογή να προηγηθεί η προεδρική εκλογή έναντι του συνεδρίου, που ενδεχομένως θα έδινε απαντήσεις. Το αρνούνται και τώρα, αφού όλες οι πλευρές αντί να αναγνωρίσουν τι έφταιξε, πιάνουν το νήμα από την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη και ερμηνεύουν τα γεγονότα ωσάν ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να ξεκίνησε να υπάρχει το 2023.
Αλήθεια, γιατί δεν συζητάμε τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να έρθει σε επαφή με τον «μαζικό χώρο» όχι τώρα, αλλά το 2012 όταν καβαλούσε το κύμα της αγανάκτησης για το παλιό πολιτικό σύστημα, ή γιατί δεν το κατάφερε, υποτίθεται από πλεονεκτική θέση, όταν ήταν στην κυβερνητική εξουσία;
Γιατί δεν συζητάμε τους λόγους που ένας πολιτικός φορέας επί μία δεκαετία δεν έχει ενιαίες θέσεις για την εξωτερική πολιτική;
Γιατί δεν συζητάμε για τους λόγους της μετατροπής του κόμματος σε μια «γραφειοκρατική μηχανή» με κορόνα στο κεφάλι της τον αρχηγισμό και τον κυβερνητισμό την προηγούμενη περίοδο;
Γιατί δεν συζητάμε για τις προτάσεις πολιτικής και το κυβερνητικό σχέδιο που παραθέσαμε στις τελευταίες εκλογές ή την αντιπολιτευτική μας τακτική την περίοδο 2019-2023;
Γιατί δεν συζητάμε για το κυβερνητικό σχέδιο που καταθέσαμε το 2023 και χτυπούσε «μια στο καρφί και μια στο πέταλο»;
Γιατί δεν συζητάμε για τη συμβολή μας στη συνταγματική αναθεώρηση, μια κορυφαία διαδικασία και μοναδική ευκαιρία για την Αριστερά, που μάλλον πήγε χαμένη;
Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά, αλλά αν δεν συζητήσουμε για όλα αυτά, τότε ο χώρος που θα απομένει για συζήτηση θα είναι το διαδίκτυο, το πληκτρολόγιο, ενώ πολιτική θα κάνουν τα γνωστά τρολ.
Κανείς μας δεν πρέπει να δραπετεύσει από τη βάσανο της αυτοκριτικής, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η νέα ηγεσία δεν φέρει ευθύνες για τον τρόπο που διεξάγεται ή δεν διεξάγεται η συζήτηση αυτή.Στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αρνούνται όλοι να κάνουν απολογισμό και αυτοκριτική. Το αρνήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, όταν υπήρξε η καταστροφική επιλογή να προηγηθεί η προεδρική εκλογή έναντι του συνεδρίου, που ενδεχομένως θα έδινε απαντήσεις. Το αρνούνται και τώρα, αφού όλες οι πλευρές αντί να αναγνωρίσουν τι έφταιξε, πιάνουν το νήμα από την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη και ερμηνεύουν τα γεγονότα ωσάν ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να ξεκίνησε να υπάρχει το 2023.
Αλήθεια, γιατί δεν συζητάμε τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να έρθει σε επαφή με τον «μαζικό χώρο» όχι τώρα, αλλά το 2012 όταν καβαλούσε το κύμα της αγανάκτησης για το παλιό πολιτικό σύστημα, ή γιατί δεν το κατάφερε, υποτίθεται από πλεονεκτική θέση, όταν ήταν στην κυβερνητική εξουσία;
Γιατί δεν συζητάμε τους λόγους που ένας πολιτικός φορέας επί μία δεκαετία δεν έχει ενιαίες θέσεις για την εξωτερική πολιτική;
Γιατί δεν συζητάμε για τους λόγους της μετατροπής του κόμματος σε μια «γραφειοκρατική μηχανή» με κορόνα στο κεφάλι της τον αρχηγισμό και τον κυβερνητισμό την προηγούμενη περίοδο;
Γιατί δεν συζητάμε για τις προτάσεις πολιτικής και το κυβερνητικό σχέδιο που παραθέσαμε στις τελευταίες εκλογές ή την αντιπολιτευτική μας τακτική την περίοδο 2019-2023;
Γιατί δεν συζητάμε για το κυβερνητικό σχέδιο που καταθέσαμε το 2023 και χτυπούσε «μια στο καρφί και μια στο πέταλο»;
Γιατί δεν συζητάμε για τη συμβολή μας στη συνταγματική αναθεώρηση, μια κορυφαία διαδικασία και μοναδική ευκαιρία για την Αριστερά, που μάλλον πήγε χαμένη;
Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά, αλλά αν δεν συζητήσουμε για όλα αυτά, τότε ο χώρος που θα απομένει για συζήτηση θα είναι το διαδίκτυο, το πληκτρολόγιο, ενώ πολιτική θα κάνουν τα γνωστά τρολ.
Κανείς μας δεν πρέπει να δραπετεύσει από τη βάσανο της αυτοκριτικής, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η νέα ηγεσία δεν φέρει ευθύνες για τον τρόπο που διεξάγεται ή δεν διεξάγεται η συζήτηση αυτή.
Μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικά; Απαντώ καταφατικά, αλλά με αστερίσκους: Αρχικά χρειάζεται να ενεργοποιηθεί το κόμμα και τα συλλογικά του όργανα. Πρέπει να συνεδριάσουν οι οργανώσεις μελών, οι νομαρχιακές, η Κεντρική Επιτροπή.
Το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο, η Πολιτική Γραμματεία, πρέπει να βρίσκεται σε εβδομαδιαία συνεδρίαση και να εκτιμά καθημερινά την κατάσταση, με όρους συμπερίληψης. Θέλουμε να προσθέσουμε και όχι να αφαιρέσουμε.
Χρειάζεται σεβασμός στο καταστατικό, ανοχή στη διαφορετική άποψη και κριτική, η οποία πρέπει να γίνεται με σεβασμό. Δεν χρειάζονται αιφνιδιασμοί, αλλά συλλογικές αποφάσεις. Να ενεργοποιήσουμε τη συλλογική μας ευφυΐα. Να απομονωθεί άμεσα ο τοξικός λόγος και να σταματήσει η λογική του «εσωτερικού εχθρού».
Η σημερινή εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ πρωτίστως βλάπτει τη νέα ηγεσία.
Τα κυβερνητικά κόμματα είναι πολυσυλλεκτικά, χρειάζονται την «πολιτική βεντάλια» χωρίς απροσδιόριστους μέσους όρους. Τα ρεύματα ιδεών υπάρχουν και θα υπάρχουν, ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν έχει ιδεολογική αλλά μόνο πολιτική ενότητα.
Το κυριότερο που λείπει από τη συζήτηση είναι οι προτάσεις πολιτικής. Ο Στέφανος Κασσελάκης εκλέχτηκε πριν από 2 μήνες προβάλλοντας πολιτικές θέσεις και προτάσεις, ωστόσο το κόμμα μέχρι σήμερα δεν έχει παρουσιάσει ούτε μία πρόταση νόμου. Μην ξεχνάμε ότι το κυβερνητικό σχέδιο που παρουσιάσαμε το καλοκαίρι δεν έπεισε τους πολίτες. Θα παρουσιάσουμε μια άλλη εναλλακτική κυβερνητική πρόταση; Οι ευρωεκλογές είναι κοντά.
Για όσους βλέπουμε πέρα από τα πρόσωπα, ένα είναι βέβαιο: Θα συνεχίσουμε να εστιάζουμε στις ιδέες και στην πραγματική Πολιτική.
Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε την ιστορία μας και να εργαζόμαστε για τη δημιουργία ενός νέου Οράματος, για ένα καλύτερο μέλλον της κοινωνίας.