NewsEdit Ο Δημήτρης Μαύρος αναλυτής αλλά και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας δημοσκοπήσεων MRB μιλάει σήμερα στο topontiki.gr, για τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό. Αναλύει το φαινόμενο Κασσελάκη και προτρέπει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης εάν θέλει να πετύχει, να φτιάξει την κεντροαριστερά των “νοικοκυραίων”.
- Η έλευση Κασσελάκη τελικά κάνει πιο ενδιαφέρουσα την πολιτική αντιπαράθεση που τα προηγούμενα χρόνια είχε και λόγω μνημονιακών υποχρεώσεων περισσότερο τεχνοκρατικό χαρακτήρα.
Η υπόθεση Κασσελάκη φέρνει δύο πυλώνες στην επιφάνεια. Ο ένας είναι το κομμάτι που λέγεται φρέσκο lifestyle και ο άλλος είναι τελικά θέλουμε ή όχι ξερό πολιτικό λόγο. Πριν την εμφάνιση του κ. Κασσελάκη, αυτό το οποίο φαινόταν ότι υπήρχε ήταν ότι ο κόσμος είχε βαρεθεί πια τον ξύλινο πολιτικό λόγο, θεωρούσε πως ό,τι και να λένε οι πολιτικοί τελικά δεν υλοποιείται τίποτα.
Αναζητούσε απεγνωσμένα και μας το έλεγε επί δεκαετίες κάποιον να ταρακουνήσει τα νερά. Αυτό το ταρακούνημα λοιπόν, του δόθηκε η ευκαιρία να το κάνει με το που εμφανίστηκε ο κ. Κασσελάκης και μάλιστα στην αρχή όλοι μας διαβάζαμε ότι αυτή η lifestyle στάση του απέναντι στα πράγματα τελικώς καταλήγει να είναι πολιτική θέση.
Διότι ο ένας άνθρωπος ο οποίος δηλώνει πράγματα για την προσωπική του ζωή, έχει σπουδάσει στην Αμερική, σημαίνει ότι είναι συμπεριληπτικός. Αυτό που άλλοι πολιτικοί πάσχιζαν επί χρόνια να πείσουν ότι το εννοούν. Αυτός ήταν πια ένα απτό παράδειγμα. Το δεύτερο είναι, οι αντιλήψεις τις οποίες θα μπορούσε να έχει σε σχέση με την οικονομία, γιατί έζησε και μεγάλωσε στην Αμερική. Δεν μπορεί παρά να είναι επηρεασμένος από το είδος ή το ύφος της οικονομίας της Αμερικής. Τα πράγματα είναι αλλιώς απ’ ότι είναι στην Ευρώπη και άρα αυτά όλα είναι πολιτικές θέσεις. Έβαλε τώρα σε όλο αυτό και κάτι που οι Έλληνες το θέλουν πάρα πολύ, την λέξη αδιαμεσολάβητη και έφτιαξε ένα προϊόν το οποίο μοιάζει πάρα πολύ ελκυστικό. Στις προεκλογικές εσωκομματικές έρευνες που γίνονταν την εποχή των εσωκομματικών εκλογών, στο κοινό που τελικά θα πήγαινε να ψηφίσει, ο κ. Κασσελάκης σε όλες τις ιδιότητες νικούσε την κ. Αχτσιόγλου. Της έπαιρνε κυρίως τις ιδιότητες που έλεγαν ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να φέρει νέους στον ΣΥΡΙΖΑ και ενεργά κοινά και να φέρει πίσω ψηφοφόρους που έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως είχε μία ιδιότητα η οποία ήταν πονηρή. Η ιδιότητα αυτή έλεγε ότι η προσωπική του ζωή και οι προσωπικές του αξίες πάνε κόντρα στην συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
- Αυτό μπορεί να εξηγεί και το γεγονός ότι έχει χαμηλή δημοτικότητα στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων.
Θα το ερμηνεύσουμε αυτό γιατί από τη μία μεριά μιλάμε για συμπεριληπτικότητα, αλλά από την άλλη μεριά λέμε, μα αυτό τον εμποδίζει. Και το μετρήσαμε και πρόσφατα στο Open, όπου στην ερώτηση εάν η δημοσιοποίηση της προσωπικής του ζωής κάνει καλό στον ίδιο και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και τελικά σε ένα πολύ μικρό ποσοστό (16,6%) φαίνεται ότι του κάνει καλό η δημοσιοποίηση.
Για να το εξηγήσουμε πρέπει να δούμε την προοπτική. Ο κ. Κασελάκης ψηφίστηκε από 65.000 ανθρώπους στους 150.000, χοντρικά και ο ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων εκλογών πήρε 950.000 ψηφοφόρους που την εποχή του 31,5% ήταν κοντά στο ενάμιση εκατομμύριο. Άρα 65.000 στο ενάμισι εκατομμύριο. Η απόσταση είναι τερατώδης.
Όσο κι αν η διαδικασία λοιπόν είναι δημοκρατική, καταστατικά, αποδεκτή από όλους και συμφωνημένη. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. 65000 στο 1,5 εκατομμύριο που θα όφειλε να κινητοποιηθεί έχει απόσταση. Άρα λοιπόν, είναι λογικό να εμφανίζονται άνθρωποι που λένε ότι π.χ. η προσωπική του ζωή πάει κόντρα στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
- Στην τελευταία συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου όμως έκανε τηλεθέαση που έφτασε μέχρι και το 25%, πράγμα που σπανίως συμβαίνει με έναν πολιτικό. Την ίδια ώρα στην τελευταία δημοσκόπηση της prorata βρίσκεται κάτω και από τον κ. Βελόπουλο σε δημοτικότητα. Γιατί ενώ πουλάει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη δεν πουλάει σε μια δημοσκόπηση;
Διότι ο κ. Κασσελάκης είναι ένα καινούργιο, περίεργο πλάσμα, το οποίο θέλουν ακόμα να το παρατηρούν. Αυτό δεν σημαίνει. ότι θα καταστραφεί ή θα εξαϋλωθεί. Διότι αισθάνομαι ότι συμβαίνει το εξής.
Όλοι μας, αναλυτές, δημοσιογράφοι κλπ, λέμε, μα στο παρελθόν με το που υπήρχαν κάποιοι νέοι πολιτικοί αρχηγοί οι οποίοι αναλαμβάνουν τον ρόλο τους, το κόμμα τους πήγαινε ξαφνικά στο Θεό και η δημοτικότητά τους και μετά σιγά σιγά το πράγμα ηρεμούσε.
Εδώ όμως ο κ. Κασσελάκης έχει να αντιμετωπίσει περισσότερα πράγματα. Δεν είναι ένας τυπικός πολιτικός.
Έχει να αντιμετωπίσει την προσωπική του ζωή, να αντιμετωπίσει το προσωπικό του lifestyle, να αντιμετωπίσει το έχει ή δεν έχει πολιτικό λόγο ακόμα, να αντιμετωπίσει το αν θα κρατήσει σε ενότητα τον χώρο του.
Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν σε φάση να διαλυθεί όταν ανέλαβε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Έχει να αντιμετωπίσει το ποια είναι η ομάδα, που θα τον βοηθήσει να φτιάξει πολιτικές θέσεις.
Έχει ή δεν έχει; Κι αν έχει είναι αυτοί που βλέπω, η ομάδα ή είναι κι άλλοι; Μήπως πρέπει να βρει κι άλλους; Αυτά είναι πολλά και αν θέλαμε να το οπτικοποιήσουμε θα το έλεγα σαν το φαινόμενο του Μωυσή. Η θάλασσα άνοιξε σε δύο άκρα και δημιουργήθηκε στη μέση ένα κενό νερού. Αυτό βιώνει ο κ. Κασσελάκης αυτή τη στιγμή. Έχει ανθρώπους οι οποίοι σηκώθηκαν και έφυγαν διότι δεν αισθάνονται ότι αυτός ο άνθρωπος ποτέ μπορεί να είναι αριστερός. Εξ ου και ενισχύθηκε τόσο πολύ το ΚΚΕ και πήρε και κάτι απόνερα το ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη μεριά, είναι οι άνθρωποι οι δεξιότερα ή κεντροαριστερά, κέντρο που θα μπορούσαν να πάνε τρέχοντας προς τα εκεί, αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν διλήμματα και άρα κάθονται απομακρυσμένα και παρατηρούν. Άρα αυτή η ύφεση που εμφανίζει η δημοτικότητά του και το κόμμα ενδέχεται να είναι ένα τέτοιο φαινόμενο. Το φαινόμενο του Μωυσή.
- Τι κατάληξη έχει ένα τέτοιο φαινόμενο;
Ότι τα νερά ξαναέρχονται, δηλαδή η θάλασσα δεν στέκεται σαν δύο βράχοι με νερά στον αέρα για πάντα.
- Άρα υπό προϋποθέσεις ο κ. Κασελάκης μπορεί να ξαναπάρει τα πάνω του.
Μπορεί να πάρει τα πάνω του με άλλο κοινό, όχι με το κοινό του ΣΥΡΙΖΑ