Έλλη Πετρίδη Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το Politico παρουσιάζει τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες που θεωρεί ότι θα διαμορφώσουν με θετικό ή αρνητικό τρόπο το γεωπολιτικό και οικονομικό σκηνικό της Ευρώπης την επόμενη χρονιά καταλήγοντας σε 28 ανθρώπους, κι από αυτούς αναδεικνύει την πιο ισχυρή προσωπικότητα της Ευρώπης.
Φέτος το «στέμμα» του πιο επιδραστικού Ευρωπαίου πηγαίνει σε ένα άνθρωπο που έδωσε μια σκληρή πολιτική μάχη για την επανάκτηση της εξουσίας σε μία χώρα που θεωρείται το μαύρο πρόβατο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Πολωνίας. Πρόκειται βέβαια για τον Ντόναλντ Τουσκ πρώην πρωθυπουργού που διετέλεσε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προτού επιστρέψει στην πατρίδα του ως ηγέτης της κεντρώου αντιπολίτευσης που διεκδίκησε την ψήφο των Πολωνών στην τελευταία εκλογική μάχη.
Ο Τουσκ αναδείχθηκε επικεφαλής της «Τάξης του 2024», 28 προσωπικοτήτων που εκτιμά το Politico ότι θα κυριαρχήσουν την επόμενη χρονιά. Οι υπόλοιπες 27 προσωπικότητες χωρίστηκαν σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες, τους «Doers», κάτι σαν «ανθρώπους των έργων», τους «Disrupters», αυτούς που «προκαλούν αναταραχή» και τους «Dreamers», εκείνους που ονειρεύονται. Νο 1 «Doer» της Ευρώπης ανακηρύχθηκε η «χαμαιλέοντας» πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, Νο 1 «Dreamer» ο «μαραθωνοδρόμος» ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι και Νο 1 «Disrupter» η «τραπεζίτης του Πούτιν» Ελβίρα Ναμπιούλινα, επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας.
Οπως επεσήμανε το Politico, «δεν πρόκειται για βραβείο, απλώς αναγνωρίζουμε την ισχύ τους».
Η φετινή λίστα των πιο επιδραστικών προσωπικοτήτων που κατευθύνουν και επηρεάζουν τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, σημειώνει το Politico, περιστρέφεται γύρω από ένα βασικό ερώτημα: Θα καταφέρουν οι μετριοπαθείς δυνάμεις της Ευρώπης να αναχαιτήσουν την επέλαση των ακραίων λαϊκιστών της Δεξιάς; Ή μήπως στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν ή διατηρήσουν την εξουσία τους, θα μεταλλαχθούν και οι ίδιοι σε εξτρεμιστές;
«Το πιο ισχυρό πρόσωπο της φετινής χρονιάς συμπυκνώνει τις υπαρξιακές μάχες που διεξάγονται τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν», αναφέρει χαρακτηριστικά το Politico.
Ως ο επόμενος πρωθυπουργός της Πολωνίας, δεδομένου ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης της Πολωνίας έχουν τις απαιτούμενες έδρες ώστε να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, «ο Ντόναλντ Τουσκ παλεύει για την ψυχή του έθνους του, πιέζοντάς το να πάει μπροστά ενώ αντιμετωπίζει έναν αντίπαλο που επιθυμεί να το τραβήξει πίσω. Και ενώ εξελίσσεται αυτή η διαδικασία αναμόρφωσης της χώρας του, την ίδια ώρα αλλάζει το τοπίο εξουσίας και στην Ευρώπη».
«Σήμερα μετά από οκτώ χρόνια με τον Γιαρόσλαφ Κατσίνσκι (ο πρόεδρος του κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη- PiS), η χώρα βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας εποχής του Τουσκ και ο άνεμος της αλλαγής φυσά για άλλη μια φορά», αναφέρει το Politico χαρακτηρίζοντας «χαρισματικό» τον Τουσκ. Η προεκλογική του εμφάνιση έθεσε τον συνασπισμό του σε μια σαφή πορεία προς την εξουσία.
«Η επιτυχία του στην πέμπτη πολυπληθέστερη χώρα της ΕΕ κερδήθηκε παρά τις ολοένα και πιο απελπισμένες προσπάθειες του PiS να παραμείνει στην εξουσία χρησιμοποιώντας τα ελεγχόμενα από το κράτος μέσα ενημέρωσης και τα ταμεία της Πολωνίας. Αυτό έδειξε ότι ακόμη και σε ένα ελαττωματικό σύστημα, είναι δυνατό με την επιστροφή στο mainstream να νικηθούν οι εδραιωμένοι λαϊκιστές».
Η περίπτωση της Πολωνίας λειτουργεί, σύμφωνα με το Politico, ενθαρρυντικά στους κεντρώους της Ευρώπης, οι οποίοι παρακολουθούν με απόγνωση καθώς οι λαϊκιστικές δυνάμεις σχηματίζουν κυβερνήσεις. Τα παραδείγματα είναι πλέον πολλά:
- Η ακροδεξιά Τζόρτζια Μελόνι που βρίσκεται στην εξουσία στην Ιταλία
- Ο φιλορώσος λαϊκιστής Ρόμπερτ Φίτσο που επιστρέφει στη Σλοβακία
- Η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfG) ενισχύεται στις δημοσκοπήσεις
- Το δεξιό κόμμα Fidesz του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν φαίνεται πιο δυνατό από ποτέ
- Η τεράστια εκλογική νίκη του ακροδεξιού λαϊκιστή Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία
Η λίστα του Politico με τον τίτλο «Η τάξη του 2024» χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες, που καθεμία αντιπροσωπεύει έναν διαφορετικό τύπο εξουσίας. Αυτούς που πράττουν, αυτούς που προκαλούν αναταραχές και τους ονειροπόλους. Στην κορυφή, ως ο ισχυρότερος άνθρωπος της Ευρώπης, βρίσκεται ο Πολωνός, Ντόναλντ Τουσκ.
Νο 1 «Doer» της Ευρώπης ανακηρύχθηκε η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, Νο 1 «Disrupter» η «τραπεζίτης του Πούτιν» Ελβίρα Ναμπιούλινα, και Νο 1 «Dreamer» ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Στην κορυφή ο Ντόναλντ Τουσκ
Στην κορυφή βρίσκεται ο πιο ισχυρός άνθρωπος στην Ευρώπη που φέρνει την αλλαγή και, σύμφωνα με το Politico, είναι ο Ντόναλντ Τουσκ.
«Για δύο δεκαετίες, δύο άνδρες δίνουν μάχη για την ψυχή της Πολωνίας. Στη γαλάζια γωνία, αγωνιζόμενος για ένα δημοκρατικό, σύγχρονο, ευρωπαϊκό όραμα του μέλλοντος, ο Ντόναλντ Τουσκ, πρώην πρωθυπουργός που διετέλεσε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου πριν επιστρέψει ως ηγέτης της κεντρώας αντιπολίτευσης. Στην κόκκινη γωνία, που ξεχωρίζει για τους παραδοσιακούς, τους καθολικούς συντηρητικούς, τους εθνικιστές, ο Jarosław Kaczyński, ηγέτης του κυβερνώντος Κόμματος Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS). Τώρα, μετά από οκτώ χρόνια Kaczyński, η χώρα βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας εποχής του Τουσκ και ο άνεμος της αλλαγής φυσά για άλλη μια φορά» γράφει το Politico.
Αυτοί που πράττουν
Στην πρώτη θέση είναι η Τζόρτζια Μελόνι. «Η άνοδος της Τζόρτζια Μελόνι στην ιταλική πρωθυπουργία προκάλεσε ανατριχίλα στους κεντρώους σε όλη την ήπειρο και όχι μόνο. Οι Βρυξέλλες ετοιμάζονταν για ένα μέλος ενός μεταφασιστικού κόμματος να πάρει μια θέση (και μια ψήφο), ενισχύοντας τις τάξεις των προβληματικών παιδιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Μελόνι έχει προχωρήσει στην εφαρμογή συνταγματικών μεταρρυθμίσεων που θα ενισχύσουν σημαντικά τις εξουσίες του πρωθυπουργού».
- 1.Τζόρτζια Μελόνι (πρωθυπουργός της Ιταλίας – Η «χαμαιλέοντας»)
- 2. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (πρόεδρος της Κομισιόν – Η «Βασίλισσα»)
- 3. Εμανουέλ Μακρόν (πρόεδρος της Γαλλίας – «Ο Μανού -το χαϊδευτικό του- απελευθερώθηκε»)
- 4. Αντρέι Γέρμακ (ο επικεφαλής των υπηρεσιών της ουκρανικής προεδρίας – Ο «πράσινος -εξαιτίας του επωνύμου του- καρδινάλιος» του Κιέβου)
- 5. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (πρόεδρος της Τουρκίας – Ο «μεσολαβητής»)
- 6. Μάρος Σέφτσοβιτς (ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – Ο «άνθρωπος που διορθώνει τα σπασμένα»)
- 7. Μαρίν Λεπέν (Γαλλίδα ακροδεξιά πολιτικός, υποψήφια στις προεδρικές εκλογές του 2022 – Αυτή που «επαναπροσδιορίζει» ή «επαναλανσάρει»)
- 8. Κριστίν Λαγκάρντ (διευθύντρια της ΕΚΤ και πρώην ΔΝΤ – Η «Διευθύντρια των προσδοκιών»)
- 9. Κιρ Στάρμερ (ηγέτης του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία – Ο «άλλος»)
Οι «ταραχοποιοί»
Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Elvira Nabiullina. «Κορυφαία τεχνοκράτισσα, κρατά την πολεμική μηχανή του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, που κάθισε στο τιμόνι της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, οι επιθετικές νομισματικές πολιτικές της έχουν επανειλημμένα σώσει το ρούβλι και κράτησαν την οικονομία της χώρας όρθια».
- Ελβίρα Ναμπιουλίνα (έμπιστη τεχνοκράτης-«τραπεζίτης» του Πούτιν, που τροφοδοτεί την πολεμική μηχανή του Ρώσου προέδρου)
- Κάρλες Πουτζδεμόν (πρώην πρόεδρος της Καταλονίας – Ο «επαναστάτης»)
- Βίκτορ Όρμπαν (ο λαϊκιστής πρόεδρος της Ουγγαρίας – «Αυτός που χαλάει»)
- Αναλένα Μπέρμποκ (υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας – «Ευθύς ομιλητής»)
- Μάνφρεντ Βέμπερ (Γερμανός ευρωβουλευτής, μέλος του ΕΛΚ – Ο «δολοφόνος της πράσινης συμφωνίας»)
- Τομ Βαν Γκρίκεν (ο 28χρονος Βέλγος πρόεδρος του ακροδεξιού φλαμανδικού κόμματος Vlaams Belang – Ο «καλλιτέχνης της διάσπασης» του Βελγίου)
- Jovita Neliupšienė (ΥΠΕΞ της Λιθουανίας και πρώην πρέσβειρα της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση – Η «πληροφοριοδότης της Ουάσιγκτον»)
- Μπιτζίνα Ιβανισβίλι (ο δισεκατομμυριούχος πρώην πρωθυπουργός της Γεωργίας – Ο «ολιγάρχης»)
- Μπγιορν Χόκε (ο σκληροπυρηνικός, ακροδεξιός ηγέτης του AfD στην περιφέρεια της Θουριγγίας – Ο «φασίστας»)
Οι ονειροπόλοι
Νο1 ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. «Γουίνστον Τσόρτσιλ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Νέλσον Μαντέλα. Κάθε τόσο, ένας ηγέτης έρχεται και αλλάζει μόνος του την πορεία της Ιστορίας, όχι μέσω της ισχύος του στρατού ή της δύναμης της οικονομίας, αλλά μέσω της δύναμης των λόγων του. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι ένας τέτοιος ηγέτης» γράφει το Politico.
- Βολοντίμιρ Ζελένσκι (πρόεδρος της Ουκρανίας – Ο «μαραθωνοδρόμος»)
- Αλεξέι Ναβάλνι (ο φυλακισμένος ηγέτης της αντιπολίτευσης, ο «Μαντέλα» της Ρωσίας)
- Ζεράλ Νταρμανέν (Γάλλος ΥΠΕΣ, ανερχόμενος και πολλά υποσχόμενος – Ο «αντικαταστάτης»)
- Ρομπέρτα Μέτσολα (η Μαλτέζα πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – Το «νέο όπλο»)
- Μαίρη Λου Μακ Ντόναλντ (η Ιρλανδή πρόεδρος του κόμματος Σιν Φέιν – Ο «ενοποιητής»)
- Πετρ Πάβελ (ο νέος Τσέχος πρόεδρος – Το «γεράκι»)
- Τόμας Μπαχ (ο Γερμανός πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής – Ο «Ολυμπιονίκης»)
- Νάιτζελ Φάραζ (ο Βρετανός αρχηγός του Kόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου UKIP – Ο «μεθοδικός»)
- Τζένι Ερμόσο (η παίκτρια της Εθνικής Ισπανίας που προκάλεσε το #MeToo στο ποδόσφαιρο – Η «γυναίκα που έκανε την μπάλα να γυρίζει)
H ολική επαναφορά του Ντόναλντ Τουσκ είναι κατ’ αρχήν καλοδεχούμενη στις Βρυξέλλες. Αλλά και για άλλο ένα λόγο, υπό το PiS, η πολωνική κυβέρνηση βρισκόταν σταθερά σε διαμάχη με την ΕΕ για το κράτος δικαίου.
Εάν ο Τουσκ καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση, έχει δεσμευτεί να αναιρέσει τις δικαστικές μεταρρυθμίσεις των προκατόχων του και να βγάλει την Πολωνία από τον «πάγο» δίνοντάς την ευκαιρία να έχει λόγο στη λήψη των αποφάσεων της ΕΕ.
«Σίγουρα, ο Τουσκ δεν θα μπορέσει να αλλάξει την Πολωνία από τη μια μέρα στην άλλη. Ο Συνασπισμός Πολιτών του έλαβε λιγότερες ψήφους από το κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να βασιστεί σε εταίρους του συνασπισμού για να περάσει τις νομοθεσίες του. Εν τω μεταξύ, οκτώ χρόνια στην εξουσία έδωσαν στις δυνάμεις του Κατσίνσκι άφθονο χρόνο για να περιχαρακωθούν. Η κυβέρνηση αφήνει πίσω της συμμάχους που θα πρέπει να απομακρυνθούν από τις σημαντικές θέσεις. Ο Τουσκ θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει τον σύμμαχο του PiS, Άντρζεϊ Ντούντα, τον πρόεδρο της χώρας που έχει δικαίωμα βέτο, ο οποίος έδωσε στον νυν πρωθυπουργό, Ματέους Μοραβιέτσκι, μια πρώτη (πιθανώς καταδικασμένη) ευκαιρία για το σχηματισμό κυβέρνησης. Με τις επόμενες προεδρικές εκλογές να μην προβλέπονται πριν από το 2025, αναμένεται ότι η μάχη Τουσκ εναντίον Κατσίνσκι θα συνεχίσει να διαρκεί στους τελευταίους γύρους», καταλήγει το Politico.
Τα περισσότερα ξένα μέσα ενημέρωσης περιέγραψαν την πιθανή απομάκρυνση της νυν συντηρητικής κυβέρνησης του κόμματος Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS) ως τον άνεμο της δημοκρατικής αλλαγής που ήρθε στην πολωνική πολιτική, με την ελπίδα ότι η Πλατφόρμα Πολιτών (PO) του Ντόναλντ Τουσκ, με το σχηματισμό κυβέρνησης, θα βάλει τέλος στη σύγκρουση της χώρας με την ΕΕ και θα την επαναφέρει σε ευρωπαϊκή τροχιά.
Ωστόσο, δεν είναι όλα ρόδινα.
«Η άνοδος της σημερινής αντιπολίτευσης στην εξουσία δεν σημαίνει ότι η θέση της Βαρσοβίας σε πολλά βασικά ζητήματα θα αλλάξει τόσο δραματικά, όσο ίσως αναμένουν οι Βρυξέλλες», δήλωσε στη Euractiv Πολωνίας ο Σλαβόμιρ Ντομαράτσκι, πολιτικός αναλυτής στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας.
Ένα θέμα είναι το μεταναστευτικό, καθώς η Πολωνία και η Ουγγαρία ήταν οι δύο πρωτοστάτες χώρες που αντιτάχθηκαν στην προτεινόμενη από την Επιτροπή μεταρρύθμιση του μεταναστευτικού και του ασύλου. Το PiS αρνήθηκε να δεχτεί αιτούντες άσυλο, ούτε συμφώνησε να συμβάλει οικονομικά στη διαχείριση του οικονομικού βάρους.
Είναι ακόμα ο Ντόναλντ Τουσκ ή μήπως ο Ντόναλντ Τραμπ;
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, το PiS απείλησε τον πολωνικό λαό ότι ο Τουσκ θα υπέκυπτε στις πιέσεις της ΕΕ και θα επέτρεπε την είσοδο χιλιάδων παράτυπων μεταναστών στην Πολωνία, αν ανέβαινε στην εξουσία.
«Το PO ουσιαστικά λέει ‘ναι’ σε όλες τις προτάσεις των θεσμικών οργάνων της ΕΕ», δήλωσε ο ευρωβουλευτής του PiS Ζντζίσλαβ Κρασνοντέμπσκι στη Euractiv Πολωνίας, προσθέτοντας ότι αναμένει ότι η αντιπολίτευση θα εγκρίνει το μεταναστευτικό σύμφωνο της ΕΕ εάν σχηματίσει κυβέρνηση.
Ωστόσο, το κόμμα του Τουσκ διέψευσε κάτι τέτοιο.
«Σίγουρα δεν θα συμφωνήσουμε σε καμία λύση που θα οδηγήσει στην αύξηση του αριθμού των μεταναστών στην Πολωνία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του PO Ζον Γκράμπιετς στη Euractiv Πολωνίας.
Καθώς η Πολωνία δέχτηκε εκατομμύρια πρόσφυγες από την Ουκρανία λόγω του πολέμου, πολλοί από τους οποίους έχουν παραμείνει εκεί, δεν θα πρέπει να αναγκαστεί να δεχτεί ακόμη περισσότερους, είπε.
Η πολωνική πολιτική σκηνή έχει μια μάλλον ενιαία άποψη για τη μετανάστευση, με όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, από το υπερσυντηρητικό κόμμα «Συνομοσπονδία» έως την Αριστερά, να αντιτίθενται στις μετεγκαταστάσεις. Παρόλα αυτά, τους τελευταίους μήνες, ο Τουσκ εξέπληξε τους περισσότερους από τους πολιτικούς συναδέλφους του στην αντιπολίτευση με τον σκληρό τόνο του για τη μετανάστευση.
Τον Ιούλιο, ανάρτησε ένα βίντεο στο οποίο κατακεραύνωνε τη συντηρητική κυβέρνηση του Νόμου και της Δικαιοσύνης (PiS) επειδή άφησε να περάσουν χιλιάδες μετανάστες «από ισλαμικές χώρες», ενώ αντιτίθεται στο πρόγραμμα μετεγκαταστάσεων της ΕΕ ως υποτιθέμενη απειλή για την ασφάλεια της Πολωνίας. «Ο πολωνικός λαός πρέπει να ανακτήσει τον έλεγχο της χώρας του και των συνόρων της», ανέφερε ο τίτλος του βίντεο.
Η Πολωνία πρέπει να εκδιώξει την κυβέρνηση του PiS για να αποτρέψει την απειλή που παραμονεύει, δήλωσε ο Τουσκ, αναφερόμενος στους μουσουλμάνους μετανάστες που έρχονται στην Πολωνία.
Μετά τη δημοσίευση του βίντεο, κατηγορήθηκε από άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι υποδαυλίζει τη ρατσιστική προκατάληψη.
«Είναι ακόμα ο Ντόναλντ Τουσκ ή μήπως ο Ντόναλντ Τραμπ;» ρώτησε ο βουλευτής της Αριστεράς Μάτσεϊ Κονίζνι, χαρακτηρίζοντας τη δήλωση του Τουσκ «τρέλα».
Αβεβαιότητα σε άλλα θέματα
Ενώ ο Τουσκ μπορεί να εκπλήξει τα θεσμικά όργανα της ΕΕ με τη στάση του στο μεταναστευτικό, το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την οικονομική του πολιτική, καθώς ορισμένες αντιδημοφιλείς αποφάσεις υπήρχαν ήδη από την περίοδο της προηγούμενης θητείας του ως πρωθυπουργός μεταξύ 2007 και 2014.
Όταν το PO ήταν στην εξουσία με τον Τουσκ πρωθυπουργό, αύξησε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στην Πολωνία στα 67 έτη, ενώ το PiS – όταν ανέλαβε την εξουσία το 2015- το μείωσε στα 65 έτη για τους άνδρες και στα 60 έτη για τις γυναίκες.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, το PiS όντως έβαλε στο στόχαστρο τον Τουσκ, υποστηρίζοντας ότι θα αυξήσει και πάλι την ηλικία συνταξιοδότησης και θα πουλήσει τις περισσότερες κρατικές εταιρείες σε ξένες εταιρείες.
Παρά το χάρισμα και τη δημοτικότητα του Τουσκ, οι ανησυχίες σχετικά με τις οικονομικές πολιτικές του παραμένουν.
Οι φόβοι αυτοί τροφοδοτήθηκαν επίσης από μια δήλωση του φιλελεύθερου οικονομολόγου Μπογκούσλαβ Γκραμπόφσκι, τον οποίο ο Τουσκ διόρισε στο οικονομικό του συμβούλιο το 2010, όταν ήταν πρωθυπουργός. Σε συνέντευξή του φέτος, ο Γκραμπόφσκι ζήτησε εκτενέστερο ωράριο εργασίας, την ιδιωτικοποίηση των κρατικών ενεργειακών εταιρειών και την υιοθέτηση του ευρώ από την Πολωνία.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του PiS, Πιοτρ Μιούλερ, υποστήριξε ότι, αν ο Τουσκ γινόταν επικεφαλής της κυβέρνησης, «θα στεκόταν μπροστά από την πρωθυπουργική καγκελαρία με μια πινακίδα που θα έγραφε ‘Πολωνία προς πώληση’».
Ο Τουσκ, ωστόσο, πήρε αποστάσεις από τις «ιδιωτικές απόψεις» του Γκραμπόφσκι, λέγοντας ότι «δεν έχουν καμία σχέση με το πρόγραμμα του PO», σύμφωνα με το Πολωνικό Πρακτορείο Τύπου (PAP). Δεσμεύτηκε επίσης ότι δεν θα αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης μετά τη νίκη στις εκλογές.
«Τα μέσα ενημέρωσης που συνδέονται με το PiS θα προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι μια νίκη του PO στις επόμενες εκλογές σημαίνει αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης. Όχι, δεν σημαίνει αυτό. Δεν θα αυξήσουμε την ηλικία συνταξιοδότησης μετά τη νίκη στις εκλογές», δήλωσε.
Ενώ ο Τουσκ δεν άφησε καμία αμφιβολία για τα σχέδιά του όσον αφορά την ηλικία συνταξιοδότησης, η θέση του για τις ιδιωτικοποιήσεις παραμένει ασαφής. Ερωτηθείς σχετικά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής συζήτησης, ανέφερε μόνο τα παραδείγματα της πώλησης κρατικών εταιρειών από την κυβέρνηση PiS σε ξένους κολοσσούς, συμπεριλαμβανομένης της Saudi Aramco.
Η Euracitv Πολωνίας δεν έχει λάβει απάντηση μέχρι τη στιγμή δημοσίευσης αυτού του άρθρου από τους πολιτικούς του PO για τη στάση του κόμματος ως προς την ιδιωτικοποίηση σημαντικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων και τα σχέδιά του για τη διαχείριση βασικών οικονομικών τομέων.
Ντόναλντ Τουσκ: Από την παρανομία και το κίνημα της Αλληλεγγύης στην κορυφή της Ευρώπης
Ο Donald Tusk γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1957 στο Γκντανσκ της Πολωνίας. Ο πατέρας του εργαζόταν ως ξυλουργός στους σιδηροδρόμους και η μητέρα του ως γραμματέας σε νοσοκομείο. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο ίδιος ήταν 14 ετών.
Το 1976 άρχισε να σπουδάζει ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Γκντανσκ, όπου συμμετείχε σε παράνομες δραστηριότητες κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος. Την εποχή εκείνη συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τα εκτός νόμου Ελεύθερα Συνδικάτα και συνάντησε τον μελλοντικό ηγέτη της Αλληλεγγύης Lech Wałęsa.
Το 1980 ίδρυσε την Ανεξάρτητη Ένωση Σπουδαστών (NZS), που αποτέλεσε μέρος του κινήματος της Αλληλεγγύης. Έγινε αρχηγός της Αλληλεγγύης στον τόπο εργασίας του και εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδα που εξέδιδε το κίνημα.
Μετά την επιβολή στρατιωτικού νόμου από τον στρατηγό Jaruzelski τον Δεκέμβριο του 1981, έμεινε για ένα διάστημα στην παρανομία. Στη συνέχεια εργάστηκε ως αρτοπώλης και αργότερα, από το 1984 ως το 1989, κέρδιζε τα προς το ζην χειρωνακτικά, ειδικευμένος σε εργασίες σε μεγάλα ύψη με τη βοήθεια εξοπλισμού αναρρίχησης.
Ταυτόχρονα ήταν ακτιβιστής στο εκτός νόμου κίνημα της Αλληλεγγύης. Αφού συνελήφθη και κρατήθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα, αφέθηκε ελεύθερος χάρη στην αμνηστία που χορήγησε στους πολιτικούς κρατουμένους ο στρατηγός Jaruzelski.
Το 1983 ο Donald Tusk ίδρυσε την παράνομη μηνιαία «Πολιτική Επιθεώρηση», που διέδιδε τον οικονομικό φιλελευθερισμό και τους κανόνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Γύρω από το περιοδικό αναπτύχθηκε μια άτυπη ομάδα προβληματισμού, η οποία υποστήριζε τον Lech Wałęsa. Όταν κατέρρευσε ο κομμουνισμός, μέλη της ομάδας προβληματισμού, γνωστά ως οι «Φιλελεύθεροι του Γκντανσκ», σχημάτισαν κυβέρνηση μετά τις πρώτες ελεύθερες προεδρικές εκλογές στην Πολωνία.
Ταυτόχρονα ίδρυσαν το πρώτο φιλοεπιχειρηματικό και φιλοευρωπαϊκό κόμμα στην Πολωνία, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κογκρέσο, με ηγέτη τον Donald Tusk. Ο Donald Tusk υπήρξε επίσης υπεύθυνος για την κατάργηση του μονοπωλίου και την ιδιωτικοποίηση του πρώην κομμουνιστικού κρατικού ειδησεογραφικού συγκροτήματος.
Στη δεκαετία του 1990 ο Donald Tusk ήταν μέλος του Κοινοβουλίου, διατελώντας, μεταξύ άλλων, Αντιπρόεδρος της Γερουσίας.
Την ίδια περίοδο δημοσίευσε σειρά βιβλίων για την ιστορία του Γκντανσκ, ορισμένα από τα οποία γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία.
Το 2001 ο Donald Tusk ίδρυσε, μαζί με άλλες προσωπικότητες, ένα νέο κεντρώο κόμμα με την ονομασία Πλατφόρμα Πολιτών και το 2003 ανέλαβε την ηγεσία του.
Το 2007, έπειτα από σκληρή προεκλογική μάχη, επικράτησε του κυβερνώντος συντηρητικού κόμματος και εξελέγη Πρωθυπουργός. Παρέμεινε στο αξίωμα για μια επταετία, γεγονός που τον καθιστά τον μακροβιότερο πρωθυπουργό της δημοκρατικής Πολωνίας και τον πρώτο που επανεξελέγη.
Κατά την επταετή θητεία του, η Πολωνία παρέμεινε σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης και, παρά την κρίση, η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε κατά σχεδόν 20%, επίδοση ρεκόρ στην Ευρώπη.
Το 2014 ο Donald Tusk εξελέγη στο αξίωμα του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στο οποίο επανεξελέγη το 2017 για δεύτερη θητεία 2,5 ετών. Η θητεία του έληξε στις 30 Νοεμβρίου 2019.
Πηγές: Politico, Euractive