NewsEdit Προσεγγίζουν νέα παιδιά για να φτιάχνουν στρατούς οργανωμένων οπαδών και τα μεταλλάσσουν σε σκληρούς χούλιγκαν πρόθυμους να βρίσουν, να χτυπήσουν και να καταστρέψουν ότι βρουν μπροστά τους. Ο τρόπος στρατολόγησης ακόμα και 14χρονων, σύμφωνα με τη μαρτυρία έμπειρων στελεχών της αστυνομίας στην ΕΡΤ, είναι ύπουλος και μεθοδικός.
«Θα πάει ο μικρότερος, ο πιτσιρικάς στο γήπεδο με τον γνωστό με τον φίλο θα τον βρει ο μεγαλύτερος και θα προσπαθήσει καταρχάς να τον ενσωματώσει με διάφορους τρόπους δίνοντας κάτι στην αρχή, το οποίο μπορεί να είναι και αμελητέο να μπει μέσα στο γήπεδο, να δει έναν αγώνα ως δώρο ή να πάει μία εκδρομή με τους υπόλοιπους πάλι για αγώνα εκτός της πόλης. Αυτό είναι το δόλωμα», αναφέρει στην ΕΡΤ ο Παντελής Τίγκας, αστυνομικός διευθυντής ε.α – πρ. προϊστάμενος υποδ. αντιμετώπισης αθλητικής βίας στους αθλητικούς χώρους.
Ο νεαρός… στρατιώτης, όπως εξηγούν, νιώθει δυνατός, ότι είναι μέλος μίας ομάδας και κανείς δεν μπορεί να τον πειράξει. Οι πρώτες έκνομες ενέργειες είναι σε χαμηλής έντασης επεισόδια και αν είσαι καλός, ανεβαίνεις επίπεδο καθώς η οργάνωση έχει ιεραρχία πυραμοειδούς μορφής. Πάντα υπό τις εντολές του «μεγάλου».
Από την οπαδική βία… στο οργανωμένο έγκλημα
Ο μανδύας του… αθλητικού ιδεώδους δημιουργεί το κατάλληλο πεδίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, για τη δράση εγκληματικών οργανώσεων με σκοπό το κέρδος του «αρχηγού». Σε αυτό το στάδιο πλέον οι οπαδικές διαφορές έχουν ξεπεραστεί και δεν αποκλείεται να συνεργάζονται σε άλλες εγκληματικές ενέργειες.
«Εκεί πλέον ξεπερνάμε τα όρια του αθλητικού πεδίου και μπαίνουμε σε κάποια άλλα σκοτεινά, ομιχλώδη. Υπάρχουν υπονοούμενα για σχέσεις συνδέσμων, οπαδών, προέδρων οι οποίοι κινητοποιούνται γι’ αυτούς τους σκοπούς. Δηλαδή έχουμε έναν οργανωμένο στρατό και πρέπει να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση. Γιατί οργανώνεται ο οργανωμένος στρατός, πότε οργανώνεται και από ποιους οργανώνεται», λέει στην ΕΡΤ ο Διαμαντής Μαστρογιαννάκης, καθηγητής ΕΑΠ.
Μία απλή αντιπαράθεση, ένας παλιός αγώνας μεταξύ δύο ομάδων είναι αρκετά για κάποιους να κλείσουν ραντεβού για να λύσουν τις διαφορές τους.Οι σκοτεινοί υποκινητές μπορούν ακόμα να χρησιμοποιήσουν και τις πολιτικές ή ιδεολογικές αντιλήψεις κάποιων όπως έγινε με τους ακροδεξιούς Κροάτες χούλιγκανς που προκάλεσαν τα επεισόδια στη Νέα Φιλαδέλφεια που οδήγησαν στη δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη.
Ν. Σεβαστάκης στο Πρώτο: Αναγκαία η ύπαρξη μαθημάτων πολιτικής αγωγής
«Η οπαδική βία είναι ένας όρος που για μένα είναι ανεπαρκής. Πρέπει να δούμε μορφές της φυσικής βίας που άλλοτε μπορεί να έχουν ένα πλαίσιο οπαδικό, άλλοτε να πολιτικοποιούνται, άλλοτε να είναι διαπροσωπικές διαφορές, άλλοτε μαφιόζικου τύπου διενέξεις. Παίρνουν λοιπόν, πολλές μορφές αλλά η ουσία είναι μια. Κάνουν δηλαδή, πιο βάρβαρη την κοινωνική ζωή, αναγκαστικά πιο σκληρούς τους κανόνες και γενικά φέρνουν περισσότερη τοξικότητα τόσο στην κοινωνική ζωή όσο και στη συλλογική ζωή» δήλωσε στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 91,6 και 105,8 ο Νικόλας Σεβαστάκης, καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο ΑΠΘ, όπου βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Ναι μεν αλλά…» και συνομίλησε με την δημοσιογράφο Ευαγγελία Μπαλτατζή με αφορμή το ζήτημα της οπαδικής βίας και του χουλιγκανισμού.
Όπως αρχικά ανέφερε «είναι πολύ χρήσιμο και αναγκαίο να κάνεις αναγωγές, να απλώνεις τη συζήτηση, αλλά μερικές φορές αυτό χάνεται σε μια κοινωνιολογία γενική του πολιτισμού και της κρίσης. Πρέπει να αποφασίσουμε ότι ξεπερνάμε τους τραμπουκισμούς, τους φυσικούς τραμπουκισμούς ώστε μετά να μπορούμε να δούμε όλες τις κακοποιητικές συμπεριφορές σε άλλα επίπεδα και πιο αόρατα και πιο δομικά. Αλλά πρέπει να ξεπεράσουμε αυτό το πράγμα».
Εν συνεχεία, αναφορικά με την συμπεριφορά των 15-18χρονων νεαρών δεν παραλείπει να υπογραμμίσει στην δημοσιογράφο «η ιδεολογία των σούπερ, της επιτυχίας, του φασισμού, της επιβολής σε σχέση με μια κοινότητα ομοίων, αλλά και όπου υπάρχουν και κάποιοι πιο ισχυροί-παίζουν τεράστιο ρόλο στο φαντασιακό των νέων (…) Υπάρχουν δηλαδή πολιτισμικές επιδράσεις και πολιτισμικές ωθήσεις προς μια κουλτούρα της επιβολής και της φυσικής βίας αλλά και της επίδειξης, που περνάνε από το πολιτισμικό σύστημα και όχι τόσο από την κοινωνική και οικονομική κατάσταση (…). Οι νέοι αυτοί έχουν μια αίσθηση πολυπλοκότητας της ζωής πως τους ξεπερνούν διάφορα πράγματα και μέσα από τα φαινόμενα βίας διαπραγματεύονται το έλλειμμα δύναμης και το έλλειμμα ισχύος που αισθάνονται (…)»
Τελειώνοντας, καταλήγει στο εξής συμπέρασμα σημειώνοντας «μου κάνει εντύπωση ότι οι νέοι δεν είχαν σκεφτεί πολλές φορές τις συνέπειες της δράσης τους, δηλαδή την έννοια του κακού που μπορεί να προκαλέσουν. Δεν μπορούν λοιπόν, να τις συνειδητοποιήσουν καθόλου, ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα. Και εδώ υπάρχει ένα θέμα, δηλαδή εδώ πρέπει να γίνει μια δουλειά βάσης που δεν έχει σχέση πια με το αστυνομικό μέρος της υπόθεσης. Αντιθέτως, έχει σχέση με αυτό που λέμε αναπροσανατολισμό σε πρότυπα. Και αυτό πρέπει να το δούμε σοβαρά, να μην το λέμε ρητορικά και εμείς να το γράφουμε στις εφημερίδες (…) Είναι αναγκαίο στο εκπαιδευτικό σύστημα να ενταχθούν μαθήματα που ασχολούνται με την πολιτική αγωγή».
Η οπαδική βία σχετίζεται με ευρύτερες δυναμικές και τις πιο πολλές φορές στο επίκεντρο της συζήτησης μπαίνουν τα συμπτώματα παρά η ουσία, ήταν η άποψη που εξέφρασε ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, κάτοχος της έδρας Gladstone στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και πρόεδρος του ΔΣ του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, μέσα από την εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8, ενώ επέκτεινε το ζήτημα και στην οικονομία «με διαφορετική αντίληψη».
«Δηλαδή, ποιος είναι ο ρόλος που έχει το ποδόσφαιρο σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Σίγουρα δεν είναι απλώς ο ρόλος ενός εμπορικού θεάματος, όπως είναι σε κάποιες άλλες χώρες. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μια λειτουργία η οποία λειτουργεί με όρους θεάματος, όπως θα έπρεπε. (…) Έχω την αίσθηση ότι λειτουργεί σε ένα ευρύτερο πλέγμα, όπου χρησιμοποιείται ως μοχλός πολιτικής πίεσης από επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία λειτουργούν με τρόπο πειρατικό. Όχι με συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού, αλλά χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα, μεταξύ των οποίων και αυτό για να δημιουργηθούν πιέσεις, αναταραχή, η οποία πολλές φορές αποσκοπεί, στο τέλος της γραφής, στο να υπάρξουν διευθετήσεις οι οποίες θα επιτρέψουν σε αυτές τις ομάδες να προσποριστούν οφέλη τα οποία αλλιώς δεν θα είχαν» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Καλύβας.
Ερωτηθείς, εάν ισχύει αυτό κατά πόσο είναι η κυβέρνηση έτοιμη να συγκρουστεί με αυτά τα συμφέροντα, ο κ. Καλύβας, επισήμανε πως πρόκειται για μια δύσκολη απόφαση, για την οποία, στις τελευταίες δεκαετίες, υπάρχει ένας δισταγμός.
«Σε πάρα πολλά θέματα, η λύση πολλές φορές δεν προέρχεται ούτε από τη δυνατή και την έντονη ρητορική, ούτε από μια σύγκρουση που ξεκινάει πολύ δυνατά αλλά ξεφουσκώνει πολύ γρήγορα. Ουσιαστικά, αυτό που απαιτείται είναι η εξυπνάδα. Έξυπνα μέτρα με αποτελεσματικό τρόπο και με τρόπο που να λειτουργεί αποτρεπτικά. Αυτό, δεν το γνωρίζω αν είναι στο κέντρο των σχεδιασμών της κυβέρνησης, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτά τα πράγματα που λέμε εμείς μεταξύ μας είναι ευρύτερα γνωστά και σίγουρα γνωστά στην κυβέρνηση και θεωρώ ή θέλω να πιστεύω ότι εάν υπάρχει πραγματικά διάθεση να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό, θα πρέπει να προχωρήσουν πιο βαθιά. (…) Το πιο βαθιά, σημαίνει αποτρεπτικά. Κάθε μέτρο σε οποιοδήποτε τομέα της δημόσιας πολιτικής, το οποίο επιδιώκει να πετύχει ένα αποτέλεσμα, ιδιαίτερα αν το αποτέλεσμα αυτό είναι η αποτροπή, δηλαδή το να μην κάνει κάποιος κάτι, που θα έκανε αλλιώς, πρέπει να στοχεύει στο να εντοπίσει ποιο είναι το κόστος που μπορεί να επιβάλει. Ποιο είναι το κόστος λοιπόν που θα απέτρεπε αυτού του είδους τις πρακτικές. Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί» επισήμανε ο κ. Καλύβας.
Διευκρίνισε μάλιστα πως δεν αναφέρεται σε αυστηροποίηση των ποινών, αλλά σε οικονομικής φύσεως κυρώσεις.
«Μιλάμε για την επιβολή κόστους. Για να το πω πιο καθαρά, πού πονάει αυτούς τους ανθρώπους που οργανώνουν αυτές τις επιθέσεις και οπλίζουν τα χέρια αυτών των, πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσω, αφελών, διότι ένας 18χρονος που πηγαίνει εκεί που του δίνουν ένα όπλο και του λένε να στοχεύσει και να πυροβολήσει και το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη, προφανώς πέρα από τις ευθύνες που πρέπει να του καταλογιστούν, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι εκεί βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος. Επομένως, το ερώτημα είναι πού ακριβώς πρέπει να ασκηθεί πίεση, ούτως ώστε αυτοί που οργανώνουν αυτού του είδους τις δράσεις, που οπλίζουν αυτά τα χέρια, να θεωρήσουν ότι αν το ξανακάνουν θα έχουν ένα πραγματικό κόστος. Αυτό είναι η πολύ απλή εξίσωση» εξήγησε ο κ. Καλύβας.
Στο βαθμό, σημείωσε, που υπάρχει μια οργανωτική λογική, αυτή είναι που συνδέει τους οπαδούς των ομάδων με τις ομάδες «ως οικονομικούς οργανισμούς και τις ομάδες που στηρίζουν τις ποδοσφαιρικές ομάδες, δηλαδή τις οικονομικές αυτές οντότητες που βρίσκονται πίσω από τις ποδοσφαιρικές ομάδες».
«Εκεί, πιστεύω ότι στο θέμα το δικό μας υπάρχει περιθώριο έξυπνης μόχλευσης δημόσιων πολιτικών που μπορούν να περιορίσουν τις καταστροφές. Γιατί από τη στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί που επιτρέπουν και που ωθούν αυτούς τους νέους στο να λειτουργήσουν έτσι, καταλάβουν ότι θα έχουν ένα κόστος, θα το περιορίσουν» τόνισε καταλήγοντας ο καθηγητής.
- Παραίτηση-βόμβα στο ΥΠΕΞ – Διάσταση απόψεων και βαριά υπονοούμενα για τα Ελληνοτουρκικά
- Η Τυραννία της Πλειοψηφίας, η Τυραννία των Μειοψηφιών και η Τυραννία της Επικοινωνίας
- Ο Ζελένσκι έλαβε το μήνυμα: Ο πόλεμος θα «τελειώσει πιο γρήγορα» με την κυβέρνηση του Τραμπ
- Λάρι Κούντλοου: Ο οικοδεσπότης του Fox Business Network πιθανός υπ. Οικονομικών του Τραμπ
- Προς κατάρρευση ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Ολλανδία λόγω των επεισοδίων με τους χούλιγκαν της Μακάμπι