NewsEdit Στο ερώτημα «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη, ποιος;» που ήταν και ο τίτλος της εκδήλωσης της Εφημερίδας των Συντακτών για την κεντροαριστερά, προσπάθησαν να απαντήσουν οι τρεις ομιλητές, η Έφη Αχτσιόγλου από τη Νέα Αριστερά, ο Μανώλης Χριστοδουλάκης από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛΛ και ο Διονύσης Τεμπονέρας από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Με τη διαπίστωση ότι υπάρχει « ένα κενό πολιτικής εκπροσώπησης των κοινωνικών δυνάμεων που πλήττονται από την πολιτική της ΝΔ » ξεκίνησε την ομιλία της η Ε. Αχτσιόγλου, τονίζοντας όμως ότι αυτό το κενό δεν περιμένει έναν « χαρισματικό ηγέτη » για να το καλύψει.
« Για εμάς προηγείται η κοινωνική απεύθυνση, η ταξική απεύθυνση από τις αόριστες αναφορές σε μια δημοκρατική παράταξη που ερήμην πολιτικών προϋποθέσεων πρέπει να ενωθεί για να αντιμετωπίσει τη Δεξιά », υπογράμμισε η Ε. Αχτσιόγλου, προσθέτοντας ότι « για να μπορέσουν αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις να συνασπισθούν και να εκφραστούν πολιτικά με συγκροτημένο τρόπο, άρα και με λόγο που μπορεί να γίνει κυρίαρχος, απαιτούνται μια σειρά από πολιτικές προϋποθέσεις που αφορούν πρωτίστως την στρατηγική, το πρόγραμμα, τις θέσεις, τις διεκδικήσεις και δευτερευόντως τα πρόσωπα ».
« Αυτός ο πολιτικός χώρος που θα καταφέρει να ενοποιήσει τις κοινωνικές δυνάμεις κατά τη γνώμη μου δεν βρίσκεται ούτε στο σημερινό ΠΑΣΟΚ ούτε στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ », τόνισε η ίδια, ξεκαθαρίζοντας, ωστόσο, ότι υπάρχουν στο « εσωτερικό » των κομμάτων « δυνάμεις » που « μπορούν να κάνουν το βήμα ».
Εξάλλου, πρόσθεσε ότι « ο πολιτικός χρόνος δεν υπακούει στη λογική του ώριμου φρούτου », σχολιάζοντας ότι « ειδικά αυτή τη στιγμή κάθε παράταση της στασιμότητας οδηγεί στο σάπισμα » και κάνοντας λόγο για « υποχρέωση » όλων να αναλάβουν την « ευθύνη » που τους αναλογεί.
Κλείνοντας την ομιλία της, η Ε. Αχτσιόγλου είπε πως « υπάρχουν ελπιδοφόρα παραδείγματα κοινωνικών συμμαχιών » , όπως το αγροτικό ή το φοιτητικό κίνημα και τάχθηκε υπέρ των « συνεργασιών » και όχι των « συγχωνεύσεων », δηλαδή της διατήρησης της « πολιτικής αυτονομίας » της Αριστεράς.
Ο Μ. Χριστοδουλάκης σημείωσε από την πλευρά του ότι είναι « υποχρεωμένοι » οι εκπρόσωποι του προοδευτικού κόσμου να « συζητήσουν », αναγνωρίζοντας ότι υπάρχουν δύο κίνδυνοι, αφενός να αφεθεί η « ακροδεξιά » να γίνει ο μοναδικός αντίπαλος της « δεξιάς » και αφετέρου να συνεχιστεί η « υφιστάμενη κυβερνητική πολιτική » που έχει « συγκεκριμένο πρόσημο και προτεραιότητες ».
« Σήμερα δεν είναι απλώς ανάγκη ή ευκαιρία αλλά υποχρέωση του προοδευτικού χώρου να παρουσιάσει μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στην ΝΔ », είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας παράλληλα ότι για να γίνει αυτό είναι αναγκαία η « ιστορική συνέχεια » που φέρει μόνο η « δημοκρατική παράταξη ».
« Δεν μπορούμε να χαρίσουμε ούτε το κέντρο ούτε την αξιοπρέπεια της μεσαίας τάξης στη ΝΔ », συνέχισε ο ίδιος, ξεκαθαρίζοντας, ωστόσο, ότι « αυτή η πολιτική δεν μπορεί να δομηθεί στη λογική του αντί ». « Δεν μπορούμε να πούμε ότι είστε κατά του κ. Μητσοτάκη, ελάτε μαζί μας. Δεν αθροίζουμε αγανακτήσεις, θυμό και απογοήτευση. Οφείλουμε να πούμε ποιοι είμαστε εμείς και ποια η ιδεολογική μας βάση, ως σύγχρονη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία », σημείωσε, ενώ αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες αρχές της σοσιαλδημοκρατία, όπως η « ανοιχτή » και όχι « ελεύθερη » οικονομία, ο « πολιτικός φιλελευθερισμός » και « το κοινωνικό κράτος ». « Δε συζητάμε επουδενί για συνενώσεις κομμάτων και συνεννοήσεις σε κλειστές αίθουσες », είπε μεταξύ άλλων, υπογραμμίζοντας πως « οφείλουμε να επιδιώξουμε συγκλίσεις » σε επίπεδο κοινωνικής βάσης, κινημάτων, αλλά και προγραμμάτων. « Να έχουμε το θάρρος να βγουμε μπροστά σε αυτά που συμφωνούμε, απέναντι στη ΝΔ να προτάξουμε θέσεις, ιστορία, ιδέες, αρχές, αξίες », σημείωσε, ενώ τόνισε πως αυτό θα γίνει « με το ΠΑΣΟΚ και τη δημοκρατική παράταξη σε ρόλο πρωταγωνιστή ».
Στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ απευθύνθηκε αρχικά ο Διονύσης Τεμπονέρας, λέγοντας ότι με την παρουσία του στην εκδήλωση, « αποδεικνύει πως δεν μπορεί να γίνεται μια συζήτηση που να αφορά τον προοδευτικό χώρο και να λείπει ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ » και ότι « αυτή η συζήτηση δεν αφορά μόνο πρόσωπα αλλά κόμματα ». Ο Δ. Τεμπονέρας αναφέρθηκε στην « αγωνία της προοδευτικής βάσης » και την ανάγκη « για μια ρεαλιστική διέξοδο », σχολιάζοντας πως γύρω από τον πρωθυπουργό « συσπειρώνεται ένα επιχειρηματικό και πολιτικό σύστημα εξουσίας που χτίζεται με τη λογική ενός ακραίου αντιδραστικού νεοφιλελεύθερου αφηγήματος ».
« Ο μεσσιανισμός στη συγκυρία αλλά και ο αλληλοσπαραγαμός του δημοκρατικού κόσμου δεν βοηθά σε μια στρατηγική εξόδου », σημείωσε, τονίζοντας ότι « το ορθό ερώτημα δεν είναι ποιος αλλά πώς απέναντι σε αυτό το αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα είναι ανάγκη να συγκροτηθεί ένα πλατύ μέτωπο δημοκρατίας ». Όπως ανέφερε, αυτό θα συγκροτηθεί με τη συμμετοχή της κοινωνίας και των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο διατηρώντας την « πολιτική τους αυτοτέλεια και φυσιογνωμία ».
Εκφράζοντας τη διαφωνία του με τους « συντρόφους » του που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ, υπογράμμισε πως « χρειαζόμαστε πρόσθεση και όχι αφαίρεση ». « Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες ανασύνταξης χωρίς ίχνος μικροκομματικής ιδιοτέλειας », συνέχισε ενώ τόνισε πως « η λύση μπορεί να προέλθει μέσα από έναν κοινωνικά ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ » και ότι ο Στ. Κασσελάκης « έχει την εντολή αλλά και την ευθύνη να φέρει πάλι το ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητική τροχιά ». « Τα κόμματα του προοδευτικού χώρου είναι υποχρεωμένα να προχωρήσουν άμεσα σε συμπράξεις απέναντ στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα », είπε και κατέληξε: « δεν θα ψήσουμε να μπει η αριστερά στο περιθώριο ».
Λίγο μετά την έναρξη της συζήτησης ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης εισήλθε αιφνιδιαστικά στην αίθουσα. Ο συντονιστής Δημήτρης Τερζής τον καλωσόρισε και τον κάλεσε να απευθύνει έναν χαιρετισμό, κάτι που όμως δεν δέχθηκε ο Στ. Κασσελάκης δείχνοντας ως « εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ » τον Δ. Τεμπονέρα. Αποχώρησε πριν το τέλος της εκδήλωσης, αφού χαιρέτησε και τους τρεις ομιλητές.
- Κασσελάκης: Στις αρχές της νέας χρονιάς η Κ.Ο. του Κινήματος Δημοκρατίας
- 4,7 Ρίχτερ κοντά στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας
- O ελληνικός κόσμος της ηλεκτρονικής μουσικής
- Μαγδεμβούργο: O πειρασμός των απλοϊκών «εξηγήσεων»
- Δ. Κουτσούμπας: Θα έρθει η εποχή που οι ποιητές και οι λογοτέχνες θα εμπνέονται από τη νέα κοινωνία