ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Μεταξύ των ερωτήσεων που έχουν δημοσιευθεί για να απαντηθούν από τους εγγεγραμμένους στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια των προσυνεδριακών διεργασιών είναι και το αν ο ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να αυτοπροσδιοριστεί ως Κεντροαριστερά ή ως Αριστερά» όπως και το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει «να αλλάξει όνομα ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει όνομα».
Οι απαντήσεις είναι μάλλον αυτονόητες κάτι που όπως όλα δείχνουν θα επισφραγιστεί από τις απαντήσεις όσων μελών παρέμειναν στο κόμμα μετά τη διάσπαση του Νοεμβρίου αλλά και όσων έχουν ενταχθεί σε αυτό τους τελευταίους μήνες. Απαντήσεις που θα έπρεπε να είχαν δοθεί με ξεκάθαρο τρόπο στο προηγούμενο συνέδριο, μετά την ήττα του 2019, από την ίδια την ηγεσία και τον τότε αρχηγό του που όμως δεν τόλμησαν να το διατυπώσουν ξεκάθαρα.
Θα ήταν μάλλον υποκριτικό να ισχυριστεί κανείς πως ήταν ο σημερινός πρόεδρος, Στέφανος Κασσελάκης και η ηγετική του ομάδα, που έστρεψαν το τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά καθώς η μετατόπιση είχε επέλθει πολύ νωρίτερα.
Δεν χρειάζεται να βγάλει κανείς το πολυφορεμένο, στις δημόσιες αντιπαραθέσεις, “αριστερόμετρο” για να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να είναι αριστερό κόμμα ήδη από την επόμενη του δημοψηφίσματος του 2015 και την υπογραφή του (βελτιωμένου, είναι αλήθεια) μνημονίου. Πολύ δε περισσότερο έπαψε να είναι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως αυτοπροσδιοριζόταν καθώς μετά τις δεύτερες εκλογές, του Σεπτεμβρίου του 2015, ακολούθησε και εφάρμοσε σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές συμμαχώντας μάλιστα με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του δεξιού Πάνου Καμμένου. Πολιτικές που υπηρέτησαν από υπουργικές θέσεις και πολλοί εκ των σημερινών ηγετών της Νέας Αριστεράς όπως οι Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Φίλης, Έφη Αχτσιόγλου, Αλέξης Χαρίτσης, Νίκος Βούτσης, Δημήτρης Βίτσας κ.α. Κι όμως επέμεναν να αυτοπροσδιορίζονται -και επιμένουν ακόμη- ως Αριστερά ακυρώνοντας στην πράξη τη δειλή προσθήκη “Προοδευτική Συμμαχία” που ούτε ο εμπνευστής της, Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε να επιβάλει.
Άραγε τι θα απαντούσαν όλοι αυτοί αν τους ρωτούσαν, όχι τώρα αλλά την περίοδο 2015-2019, αν ο ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να αυτοπροσδιοριστεί ως Κεντροαριστερά ή ως Αριστερά»; Πολύ περισσότερο, “ριζοσπαστική αριστερά”;
Ας μην κρύβεται κανείς πίσω από το δάχτυλό του: Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάψει, από το 2015 να είναι Συνασπισμός (προσπάθησε να είναι κόμμα, δεν τα κατάφερε) της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η ταμπέλα ήταν ψευδεπίγραφη και η διατήρησή της οφείλεται σε συναισθηματικούς λόγους. Ένα αδειανό πουκάμισο…
Από την άλλη, θα πει κανείς, και το ΠΑΣΟΚ (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα) διατηρεί μία ψευδεπίγραφη ταμπέλα καθώς από το 1981 είχε πάψει να είναι Κίνημα κι από το 1985, σοσιαλιστικό. Κι όμως την ίδια ταμπέλα/όνομα κράτησε κι όταν συνεργάστηκε με τον Αντώνη Σαμαρά. Ε, ναι, τα είδαμε και συνεχίζουμε να τα βλέπουμε τα χαΐρια του…
Θα είχε μάλιστα πολύ ενδιαφέρον να ρωτούσαν σήμερα, αντιστοίχως, τα δικά του μέλη και στελέχη του αν το κόμμα «πρέπει να αυτοπροσδιοριστεί ως Κεντροαριστερά ή ως Κεντροδεξιά».
Εξ’ ίσου ενδιαφέρον θα ήταν να κάνει το ίδιο και η Νέα Αριστερά για να δει πόσα… αριστερά απίδια πιάνει και ο δικός της σάκος.
Με άλλα λόγια: Πολύ καλά κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης και ζητά απαντήσεις σε παλιά ερωτήματα, αυτά που δεν τολμούσε να απαντήσει η προηγούμενη ηγεσία για να κρατάει (ανύπαρκτες, όπως αποδείχθηκε) ισορροπίες.
Η συζήτηση για αλλαγή ονόματος στον ΣΥΡΙΖΑ φέρνει στο προσκήνιο ζητήματα ιδεολογικής ταυτότητας και πολιτικής στρατηγικής που κρυβόντουσαν κάτω από το χαλί. Ζητήματα για τα οποία θα αποφανθεί το Συνέδριο επανίδρυσης (ή οριστικής διάλυσης) του κόμματος.