NewsEdit Η Ευρώπη αυτοδιαλύθηκε με τους δύο παγκοσμίους πολέμους της και εισήλθε στον Ψυχρό Πόλεμο των ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, αποδεκατισμένη, οικονομικά ρημαγμένη και ανίσχυρη. Η Ευρωπαϊκή Ήπειρος μοιράσθηκε μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων. Η ομπρέλα των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ διασφάλισε την επιβίωση, την σταδιακή ευημερία και την διατήρηση των αξιών του κοσμικού κράτους και της Δημοκρατίας στα ευρωπαϊκά κράτη μέλη.
Του Β. Μαρτζούκου
Δείγματα γραφής της Σοβιετικής Ενώσεως (ΕΣΣΔ) είχαν δοθεί και προ του Β’ΠΠ. Οι αυθαίρετες οικονομικές «μεταρρυθμίσεις» των αρχών της δεκαετίας του 1930 συμπαρέσυραν ολόκληρους λαούς στην δυστυχία. Μεταξύ αυτών και η απάνθρωπη λιμοκτονία εκατομμυρίων Ουκρανών. Πολλές μειονότητες (μεταξύ αυτών και Έλληνες που κατέφυγαν εκεί κατά την τουρκική γενοκτονία) είχαν σκαιά μεταχείριση. Οι Σοβιετικοί συνέδραμαν υλικά στην ανόρθωση της ναζιστικής στρατιωτικής ισχύος (μεταλλεύματα, εκπαίδευση κ.λπ.) και τελικώς συμμάχησαν μαζί τους προκειμένου να καρπωθούν την Πολωνία και να διαπράξουν φρικαλεότητες όπως την ομαδική σφαγή χιλιάδων Πολωνών στο δάσος Κατίν. Με την λήξη του Β’ΠΠ, τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης έγιναν δορυφόροι και αναχώματα (buffer zones) της ΕΣΣΔ, δίχως να ερωτηθούν. Οι βασικές ελευθερίες των πολιτών εξέλιπαν ενώ οι ηγέτες του κόμματος εκλέγοντο με ποσοστά άνω του 90%… Το Βερολίνο κόπηκε στα δύο και οι διαφεύγοντες πολίτες προς την Δύση (ουδέποτε συνέβη το αντίθετο), εφονεύοντο στα συρματοπλέγματα. Οι λαϊκές εξεγέρσεις σε Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία θεωρήθηκαν ως «δυτικός δάκτυλος» και πνίγηκαν στο αίμα. Με την πτώση της ΕΣΣΔ οι χώρες της Α. Ευρώπης εγκατέλειψαν άμεσα τον «σοσιαλιστικό παράδεισο» και αφού ανέτρεψαν το δοτό πολιτικό τους καθεστώς (σε κάποιες περιπτώσεις βίαια) έσπευδαν να ζητήσουν καταφύγιο στους Δυτικούς θεσμούς (ΕΕ και ΝΑΤΟ).
Μετά την περιπέτεια του 20ου αιώνος και έως σήμερα, η Ευρώπη προσπαθεί να ορθοποδήσει μέσω της ΕΕ και να αναλάβει η ίδια την διαχείριση και προστασία των συμφερόντων της. Οι άριστες ευρωατλαντικές σχέσεις προϋποθέτουν ταύτιση αμερικανικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων, κάτι δηλαδή που δεν συμβαίνει πάντοτε (π.χ. σύνθημα D. Trump “America first”). Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ καθορίζουν σημαντικά την ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια, δεδομένου ότι η ευρωπαϊκή αμυντική ολοκλήρωση δεν έχει επιτύχει στρατηγική αυτονομία, η οποία άλλωστε συνδέεται με την εμβάθυνση και την κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ.
Ο τρόπος με τον οποίο διοικείται η σημερινή Ρωσία του Πούτιν και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται στα «ομόδοξα αδέλφια» της, παραπέμπει ευθέως στο παρελθόν της. Στην προσπάθειά της να δημιουργήσει εκ νέου ζώνες ασφαλείας (buffer zones) και δορυφόρα κράτη, επιχειρεί την επ’ ωφελεία της αναθεώρηση του ευρωπαϊκού συστήματος ασφαλείας. Η καταστροφική και πολύνεκρη εισβολή της στην Ουκρανία έχει αποφέρει σημαντικά ρωσικά εδαφικά κέρδη, παρά τις στρατηγικού επιπέδου σημαντικές της απώλειες (π.χ. Σουηδία και Φινλανδία χώρες του ΝΑΤΟ, νέα Δυτικά ερείσματα στην Βαλτική και Αρκτική κ.λπ.). Τυχόν Δυτική εγκατάλειψη της Ουκρανίας, θα ενθαρρύνει την Ρωσία να βρεθεί (από θέση ισχύος) στην καρδιά της Ευρώπης, η οποία θα παρακολουθεί αμέτοχη την νέα διαίρεσή της και παρά την θέληση των λαών της. Ο αξιοπρεπής τερματισμός της εισβολής προϋποθέτει την μη κατάρρευση της Ουκρανίας και την Δυτική στήριξή της προκειμένου να διαθέτει επαρκή διπλωματικά ερείσματα.
Από την εποχή του Θουκυδίδου, η ομαλότητα στις διεθνείς σχέσεις δεν διασφαλίζεται με «Συνθήκες του Μονάχου» αλλά με αποτροπή αιχμή της οποίας είναι η στρατιωτική ισχύς. Η Ρωσία αυτή την στιγμή αναπληρώνει με ευχέρεια τις απαιτήσεις του μετώπου στην Ουκρανία σε μέσα, όπλα και πυρομαχικά αφού η οικονομία πολέμου της, επιτρέπει την αναπαραγωγή τους σε ρυθμούς πολλαπλάσιους από ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ μαζί.
Η χθεσινή συνδιάσκεψη κορυφής στην ΕΕ απέβλεπε πρωτίστως στην ταχεία αμυντική ενδυνάμωση της Ευρώπης (άμυνα, ασφάλεια, οικονομία πολέμου), προκειμένου να προασπίζει τα συμφέροντά της τόσο στην «αυλή» της, όσο και στο εξωτερικό. Παρά τα γνωστά της προβλήματα (π.χ. “woke culture”, επικίνδυνη ανοχή στην μαζική παράνομη μετανάστευση από Αφρική και Ασία κ.λπ.) η Ευρώπη διατηρεί ως κόρη οφθαλμού τις βασικές συνεκτικές της αξίες και θέτει ως προϋπόθεση στα κράτη μέλη της την τήρηση του κοσμικού κράτους και Δημοκρατίας. Κάθε μορφής θρησκευτικός ή ιδεολογικός αυταρχισμός θα πρέπει να πατάσσεται βάσει των ελληνικών καταβολών της φιλοσοφίας, του ορθολογισμού, της κυβερνώσας πλειοψηφίας και της Δημοκρατίας που προστατεύεται και δεν εκφυλίζεται.
Η ασφάλεια, η άμυνα και η Δημοκρατία απετέλεσαν τους βασικούς λόγους εισόδου της χώρας μας στην ΕΕ. Ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος στην Ουκρανία, η Ελλάς όφειλε να ταχθεί έμπρακτα με την πλευρά μίας ανεξάρτητης χώρας που δέχεται εισβολή. Η προσχηματική χρήση επιχειρημάτων «ιστορικών δικαιωμάτων», «προστασίας Ρωσοφώνων από γενοκτονία», «ανάγκη ζωτικού χώρου ασφαλείας», παραπέμπει στα επιχειρήματα των Ναζί στο παρελθόν, καθώς και της Τουρκίας κατά της Ελλάδος και Κύπρου. Η Ελλάς έχει ως άμεσο εθνικό συμφέρον την ευρωπαϊκή εμβάθυνση και αμυντική ολοκλήρωση, διατηρώντας παράλληλα τις διμερείς και πολυμερείς της συμμαχίες. Η άμεση εμπλοκή της Ελλάδος με την στρατιωτική ενίσχυση της ΕΕ, θα πρέπει να εκληφθεί ως στρατηγική ευκαιρία για την εθνική τεχνογνωσία, έρευνα και καινοτομία, συμπαραγωγή και εθνική παραγωγή υψηλής τεχνολογίας προϊόντων με προοπτική εξαγωγής. Η αμυντική μας βιομηχανία και η στρατιωτική ισχύς, σε συνδυασμό με την άμεση αντιμετώπιση του δημογραφικού και μεταναστευτικού, αποτελούν τα ουσιαστικά αναχώματα για την ελευθερία και ακεραιότητα του ελληνισμού.
22 – Μαρτίου – 2024
Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ
Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ
Αντιπρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.