NewsEdit «Αυτό που ζητάω από το δικαστηριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δεν γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα. Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι»…
«Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματα μου. Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Εσείς ήσασταν η λύτρωση μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα. Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… Περίμενα τη βοήθεια σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ. Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ. Όχι τη μαμά μου».
Τα λόγια αυτά απηύθυνε η 12χρονη, το θύμα στη δυσώδη υπόθεση βιασμού και μαστροπείας του Κολωνού, στην εκδήλωση που πραγματοποίησε η Επιτροπή Αλληλεγγύης χθες Τρίτη στη Νομική. Λόγια, που ματώνουν την καρδιά, όπως τα κατέγραψε σε ανάρτησή της στο Facebook η δημοσιογράφος Δανάη Κισκήρα – Μπαρτζώκα, σχολιάζοντας με νόημα: «Όταν ένα κακοποιημένο και βιασμένο παιδί, ζητάει συγγνώμη κάτι πηγαίνει πολύ λάθος»
Αναλυτικά η ανάρτηση:
Όταν ενα κακοποιημένο και βιασμενο παιδί, ζητάει συγγνώμη κατι πηγαίνει πολύ λάθος.
Τοποθέτηση της 12χρονης στην εκδήλωση της Επιτροπή Αλληλεγγύης στη 12χρονη:
«Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματα μου. Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Εσεις ήσασταν η λύτρωση μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα.
Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… περίμενα τη βοήθεια σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα περασα εγώ.
Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ.
Όχι τη μαμα μου.
Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.
Σας ζητω συγγνώμη που δεν μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωση μου, ήρθατε εσεις.
Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά: Που είναι η μαμα μου; Γιατί τη μαμα μου; Που είναι τα αδέλφια μου; Που είναι η οικογένεια μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου;
Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δεν σας μίλησα νωρίς. Όχι η μάμα μου. Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.
Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμα μου να δω.
Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα ; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;
Αυτό που ζητάω από το δικαστηριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δεν γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμα μου λέω ψέματα. Η μαμα μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι».