Μείωση επιτοκίων: Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Ποιος να το περίμενε πως για μία ακόμη φορά η δυτική οικονομία θα «περπατούσε στα κάρβουνα», αυτή τη φορά της Μέσης Ανατολής; Πάντως όχι όλοι εκείνοι που έλεγαν πως από μέρα σε μέρα ή έστω από μήνα σε μήνα θα έχουμε την πρώτη μείωση των επιτοκίων και μέχρι το τέλος του 2024 θα γίνουν άλλες δύο με τρεις.

Είναι πραγματικά να απορεί κανείς για τον αν οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι υπουργοί οικονομικών, οι οίκοι αξιολόγησεις και όλοι όσοι ηγούνται της οικονομίας όχι απλά έχουν κάποια επαφή με τις παγκόσμιες εξελίξεις αλλά και το αν έχουν… παράθυρα στα πολυτελή γραφεία τους. Διότι αν απλώς κοίταζαν έξω θα είχαν μία σαφώς καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων από αυτή που τους δείχνουν οι πίνακες και οι αναλύσεις που υπάρχουν στις οθόνες των υπολογιστών τους. Ίσως μάλιστα να έβλεπαν και κανένα διερχόμενο drone από τα εκατοντάδες που εκτόξευσε το Ιράν ή τα χιλιάδες που ανταλλάσσουν Ρωσία και Ουκρανία.

“Τα τελευταία στοιχεία είναι ξεκάθαρο πως δεν μας έδωσαν περισσότερη εμπιστοσύνη [ότι ο πληθωρισμός επιβραδύνει προς τον στόχο του 2%] και αντίθετα δείχνουν πως είναι πιθανό να χρειαστεί περισσότερο από το αναμενόμενο για να πετύχουμε αυτή την εμπιστοσύνη“, δήλωσε χθες ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, Τζερόμ Πάουελ, σε ομιλία του στην Ουάσινγκτον. “Αν ο υψηλός πληθωρισμός πράγματι επιμείνει, μπορούμε να διατηρήσουμε το τρέχον επίπεδο της περιοριστικής μας πολιτικής για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται”, πρόσθεσε.

Και να φανταστεί κανείς πως ο κεντρικός τραπεζίτης των ΗΠΑ δεν τα λέει αυτά επειδή προβλέπει την επερχόμενη νέα κρίση στην ενέργεια που μπορεί να πυροδοτηθεί ανά πάσα στιγμή λόγω της σύγκρουσης Ιράν-Ισραήλ αλλά επειδή βλέπει πως η “θεραπεία” του ακριβού χρήματος δεν πιάνει καθώς παραμένει ισχυρή στο χώρα του η αγορά εργασίας άρα και ο πληθωρισμός. Που δηλαδή να σκάσει και η “φούσκα” του real estate…

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η Κριστίν Λαγκάρντ επιμένει να δηλώνει πως η ΕΚΤ βρίσκεται σε τροχιά χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής, προσθέτει όμως “αρκεί να μην υπάρξει κάποιο «μεγάλο σοκ»”. Φύλαγε τα Gucci και τα Chanel σου, νά’χεις τα μισά, δηλαδή καθώς μπορεί μεν ο πληθωρισμός της ευρωζώνης -πλην Ελλάδας- να μειώνεται όμως εδώ τα δομικά προβλήματα της Ε.Ε. είναι τα ίδια ή και χειρότερα από εκείνα των ΗΠΑ που εξακολουθούν να έχουν τη δυνατότητα να “τυπώνουν” χρήμα για να αντιμετωπίσουν το δημόσιο χρέος τους. Με τη γερμανική οικονομία να κλυδωνίζεται και στο σύνολο σχεδόν της Ευρώπης να έχουμε ραγδαία αποβιομηχάνιση λόγω ενεργειακού κόστους και “πράσινων σχεδίων” και της επιπόλαιης “απανθρακοποίησης”.

«Υπάρχει τεράστια αβεβαιότητα εκεί έξω… Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε αυτές τις εξελίξεις… οι τιμές των εμπορευμάτων έχουν αντίκτυπο και πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στις κινήσεις» ήταν η απάντηση της Λαγκάρντ στο αν τελικά θα υπάρξουν τρεις μειώσεις επιτοκίων μέχρι το τέλος του έτους. Κι εκεί ακριβώς είναι το ζήτημα. Με τέτοια τεράστια αβεβαιότητα τι νόημα έχουν οι ενέσεις αισιοδοξίας από τραπεζίτες και κυβερνήσεις; Διότι στο τέλος τέλος το μόνο που “επιτυγχάνουν” είναι αφήνουν αθωράκιστες μπροστά στις επερχόμενες κρίσεις τις χώρες και τις κοινωνίες τους που ήδη “ματώνουν” επί μία σχεδόν δεκαετία…

Μείωση επιτοκίων: Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

1962 στου “Ζόναρς”