“Είκοσι πέντε θέσεις περί Φασισμού” του Shane Burley

Η συζήτηση για τον φασισμό στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μοιάζει να σημειώνει μια αξιόλογη υποχώρηση. Αυτό αποτελεί ένα είδος αντίφασης δεδομένης της διαρκώς παρούσας και αυξανόμενης βαρύτητας των διαφόρων εκδοχών και μορφών με τις οποίες εκδηλώνεται όλα αυτά τα χρόνια.

Την ίδια στιγμή, πολλές φορές η μελέτη του φασισμού είναι μη ιστορική και γίνεται απόπειρα να απομονωθεί τόσο από το πολιτικό σύστημα όσο και από άλλες πολιτισμικές, κοινωνικές και άλλες συνδηλώσεις και αναφορές του. Ωστόσο, με την άνοδο και στην Ελλάδα της Alt-Right και μιας σειράς άλλων ανορθολογικών και αντιδραστικών κομμάτων και οργανώσεων αλλά, επιπλέον, με την κανονικοποίηση των θέσεων, της αισθητικής και της ρητορικής τους στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, η ανάγκη να επιστρέψουμε στη μελέτη του φασισμού με εργαλεία και θεωρία που να μας επιτρέπουν να καταλάβουμε το εύρος, τις αναφορές και το βάθος του είναι επιτακτική. Καθώς η ηγεμονία του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού αυτή τη στιγμή δείχνει να απειλείται όχι από μια ριζοσπαστική θεώρηση των πραγμάτων με προοδευτικό πρόσημο αλλά να βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο να εμπλουτιστεί από αυτές τις αντιδραστικές ιδεολογίες και άρα ουσιαστικά να μην απειλείται αλλά, αντίθετα, να ενισχύεται και εδραιώνεται, ελπίζουμε ότι η μετάφραση των 25 θέσεων περί φασισμού που ακολουθεί είναι μια μικρή αλλά σημαντική συνεισφορά προς την κατεύθυνση αυτής της τόσο απαραίτητης κατανόησης και μια ευκαιρία για να ανοίξει η σχετική συζήτηση με γόνιμο τρόπο. 

Με την άνοδο της Alt–Right και του τραμπικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Αριστερά παλεύει με το πώς να καταλάβει και να ορίσει τον φασισμό στη διαμάχη του 21^ου αιώνα. Οι συνθήκες, οι παίκτες και οι τακτικές είναι θεμελιωδώς διαφορετικές από ό,τι ήταν όταν ο φασισμός πρωτοεμφανίστηκε και πολλές απαρχαιωμένες μελέτες έχουν αφήσει άναρθρες περιγραφές ή ανεπαρκείς ενόχους ως οδικούς χάρτες για την κατανόηση του φασισμού σήμερα. Αντίθετα, αυτές οι είκοσι πέντε θέσεις είναι μια πρόταση για το πώς να κατανοήσουμε τον ουσιαστικό πυρήνα του φασισμού—ό,τι τον κρατά μαζί ως μια σύγχρονη παρόρμηση παρά τις διαφορετικές εκδηλώσεις του στις διάφορες κουλτούρες και χρόνους.

-1-

Ο φασισμός τον 21^ο αιώνα είναι ευθεία συνέχεια τωνεξεγερτικών κινημάτων που διέλυσαν την Ευρώπη και κορυφώθηκαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι μέθοδοι, τακτικές και στρατηγικές έχουν αλλάξει αλλά το δυναμικό της γενοκτονικής-ρατσιστικής μηχανής παραμένει και οι ιδεολογίες συνδέονται μέσω της ιστορίας.

-2-

Ο φασισμός δεν έχει ανάγκη από έναν συγκεκριμένο τύπο κρατικού σχηματισμού (ή ένα κράτος γενικά) ούτε απαιτεί ένα ιδιαίτερο κομματικό μηχανισμό, μια σταθερή δημογραφία χρηματοοικονομικού κεφαλαίου ή οικονομικής ύφεσης. Αυτό που απαιτεί είναι μαζική πολιτική, λαϊκή υποστήριξη και μια εν εξελίξει καταστροφική αναταραχή της ταξικής κοινωνίας.

-3-

Όταν η ανισότητα καθαγιάζεται και γίνεται ταυτότητες που προορίζονται να είναι σταθερές και ουσιαστικές και ένα μυθικόπαρελθόν απαιτείται σε ένα διακριτά μεταβιομηχανικό, σύγχρονο κόσμο, ο φασισμός είναι η εκδήλωση της «Αληθινής Δεξιάς», μια διακριτή πολιτική ταυτότητα που εξεγείρεται εναντίον της δημοκρατίας και της ισότητας. Αυτή η αληθινή δεξιά πτέρυγα υπάρχει μέσω της ιστορίας με τον φασισμό να λειτουργεί ως η εκδοχή του «αντιδραστικού εκσυγχρονιστή» της τάσης προς τη βίαιη ανισότητα και την ουσιοκρατικήταυτότητα. Ο φασισμός αντιπροσωπεύει την εικονική εκδήλωση της «Αληθινής Δεξιάς», που μετά παρουσιάζει τον εαυτό της ως μια αποκήρυξη των ιδρυτικών αρχών της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

-4-

Ο μηδενισμός, ως μια απολίτικη καταστροφική δύναμη, είναι μέρος της φασιστικής διαδικασίας, μιας διαδικασίας η οποία απαιτεί την καταστροφή της παλιάς υποδομής της ηθικής ώστε μια νέα μυθική ηθική να μπορεί να χτιστεί. Ο φασισμός συχνάπροσπαθεί να αποικίσει μεθόδους που χρησιμοποιούνται από την Αριστερά/μετά-Αριστερά για να επιτύχει αυτή τη δημιουργική καταστροφή υιοθετώντας υποκριτικά την επαναστατική αποδόμηση.

-5-

Η παρορμητική φύση της αντιδραστικής βίας τροφοδοτείται από τη φασιστική ιδεολογία και ιδεολόγους σε μια προσπάθεια να επικεντρωθούν σε μια ανορθολογική απάντηση στην απασφαλισμένη οργή της νεωτερικότητας. Σε μια κουλτούρα που εκπαιδεύει την εργατική τάξη σε συστήματα μισαλλοδοξίας, η ενέργεια εξαναγκάζεται να κατευθύνεται προς τη δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων παρά προς το να δείχνει προς την αλλοτρίωση στους καταπιεστικούς θεσμούς που τη γεννούν.

-6-

Σήμερα, ο φασισμός χτίζεται κατά κύριο λόγο πάνω στη μεταπολιτική παρά στη σαφή πολιτική. Τα φασιστικά projectsεπιχειρούν να επηρεάσουν την κουλτούρα, τις προοπτικές και την ηθική ως προδρόμους της πολιτικής. Έτσι πολλή από τη δουλειά τους γίνεται στο πεδίο της τέχνης και της μουσικής, της φιλοσοφίας και των διαλέξεων, των αντι-θεσμών και της αντι-εξουσίας. Αυτή είναι η ανάπτυξη ενός συνόλου φασιστικής αξίας και αισθητικής, όχι απλώς ένα α-φασιστικό πολιτικό πρόγραμμα.

-7-

Οι αξίες που θέτουν οι φασίστες τούς επιτρέπουν να χρησιμοποιούν μεθοδολογίες που παραδοσιακά σχετίζονται με την Αριστερά, συμπεριλαμβανομένων της μαζικής πολιτικής, της μετα-αποικιοκρατίας, του αντι-ιμπεριαλισμού και του αντι-καπιταλισμού. Οι φασίστες χρησιμοποιούν τη δύναμη τωνπεριθωριοποιημένων τάξεων και ανακατευθύνουν την οργή τους για τη συστημική ανισότητα και αλλοτρίωση εναντίον άλλων περιθωριοποιημένων ανθρώπων, αναπλαισιώνοντας έτσι την πηγή της κρίσης.

-8-

Εξαιτίας του στρατηγικού και επαναστατικού τους προσανατολισμού, οι φασίστες έχουν ιστορικά καταφέρει να αντλούν από τις περιοχές της δυσαρέσκειας της Αριστεράς. Δενυπάρχει επαναστατική παράδοση η οποία να είναι ελεύθερη απόακροδεξιά επιρροή, οπουδήποτε τα ελαττώματα στην ανάλυση και στην πρακτική της ριζοσπαστικής Αριστεράς επιτρέπουν στους φασίστες να παρουσιάζουν μια εναλλακτική και να στρατολογούν.

-9-

Ο εθνικισμός θεωρείται ο πυρήνας του οράματος στον φασισμό, εντούτοις είναι στην πραγματικότητα μόνο ένα υποσύνολο της μεγαλύτερης ταυτοτικής τάσης. Ο φυλετισμός, του οποίου ο εθνικισμός είναι μόνον ένας τύπος, είναι το στοιχείο-κλειδί αυτής της αξίωσης της ουσιαστικής ταυτότητας. Ο εθνικισμός είναι μια εκδοχή αυτού το οποίο θα είναι πάντοτε προσδεμένο στο έθνος-κράτος και, συνεπώς, ο φυλετισμός που τοποθετείται σε ένα σύγχρονο πλαίσιο επιβάλλεται μέσω του εθνικισμού αλλά αυτό δεν είναι οικουμενικό. Το σύγχρονο φασιστικό κίνημα επαναπροσδιορίζεται σταθερά στην πράξη και στο να φαντάζεται εκ νέου ότι ο φυλετισμός σημαίνει ότι το πώς μπορούν να διαιρέσουν τις φυλές και τις κοινωνικές εξουσίες, οι οποίες ενδυναμώνουν τα όρια αυτών των φυλών, μπορεί να αλλάξει.

-10-

Ο εθνοτικά προσδιορισμένος εθνικισμός είναι μια θεμελιώδης αρχή του φασισμού σήμερα, ένας τύπος ρατσιστικού φυλετισμού, που δεν παραπέμπει μόνο στον λευκό εθνικισμό ή τον πολιτικό εθνικισμό των δυτικών κρατών. Αντλεί από μιαεθνοτικο-πλουραλιστική ηθική του «εθνικισμού για όλους τους λαούς» ο οποίος προσπαθεί να κάνει συμμαχία με εθνικιστικές συνιστώσες των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων του Τρίτου Κόσμου, με μειονοτικά εθνικιστικά κινήματα και με εκείνα τα κινήματα που αντιστέκονται στις δυτικές ιμπεριαλιστικές εξουσίες. Όταν ο φυλετικός εθνικισμόςχρησιμοποιείται ως ένα συστατικό της λύσης στην αντιμετώπιση καταπιεστικών εξουσιών, καθιστά τον εαυτό του τον δυνητικό σύμμαχο μιας φασιστικής λογικής η οποία βλέπει την απάντηση στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό σε αυταρχικές μορφές του δικαιώματος της ιθαγένειας (identitarianism).

-11-

Η εστίαση του φασισμού στη μετανάστευση, που θεμελιώνεται στην επιθυμία για χώρες που αποτελούνται από μία φυλή, αντλεί από τις αγωνίες οι οποίες συχνά προσδένονται στην αριστερή οργάνωση. Οι δουλειές που πηγαίνουν σε offshoreεταιρείες λόγω της παγκοσμιοποίησης, η απομονωτική ρητορική στα αντι-πολεμικά κινήματα, οι φόβοι των ινστιτούτων εργασίας ότι οι μετανάστ(ρι)ες θα ρίξουν τα μεροκάματα, οι περιβαλλοντικοί φόβοι που σχετίζονται με την αύξηση του πληθυσμού, το να γίνονται οι ισλαμιστές μετανάστες αποδιοπομπαίοι τράγοι για την υποτιθέμενη αποκήρυξη των φιλελεύθερων κανόνων και η αυτάρεσκη φιλελεύθερη εκκοσμίκευση των αμερικάνικων ακτών, όλα αυτά τα κινητοποιεί το φασιστικό κίνημα προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει φιλελεύθερους τρόπους σκέψης για τον δικό του αντι-μεταναστευτικό λαϊκισμό.

-12-

Η Alt-Right είναι το πιο συνεκτικό και πλήρως διαμορφωμένο φασιστικό κίνημα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η εσφαλμένησήμανση όλων των υποστηρικτών του Trump ως αληθινών υποστηρικτών της Alt-Right, είτε πρόκειται για υποστηρικτές της Patriot είτε για μέλη σε οργανώσεις πολιτοφυλακής είτε για εκείνους σε projects του δεξιού λαϊκισμού της Νέας Δεξιάς ή της Alt-Lite, έχει δημιουργήσει ένα ασαφές μιντιακό θέαμα το οποίο χάνει τα πραγματικά κίνητρα της Alt-Right. Η πίστη στηνανθρώπινη ανισότητα, στην κοινωνική παραδοσιοκρατία, στον φυλετικό εθνικισμό και σε ένα αυταρχικό όραμα που θεμελιώνεται στην αναβίωση ηρωικών μυθολογιών είναι αυτά που ξεχωρίζουν την Alt-Right ως ένα συνειδητοποιημένο φασιστικό κίνημα.

-13-

Η ιδεολογία της Τρίτης Θέσης, που αντλεί από αριστερές ιδέες και τις μετατρέπει σε φασιστική πολιτική, είναι η κυρίαρχη μορφή του ανοικτού φασισμού σήμερα. Οι αληθινοί ιδεολόγοι φασίστες, «οι διαμορφωτές της ιδέας» σε αυτά τα κινήματα οι οποίοι αυτή τη στιγμή αποτελούν το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι, αναγκαστικά θεωρούν τους εαυτούς τους αντι-ιμπεριαλιστές, αντι-καπιταλιστές και ως αντίθετους στις τρέχουσες δυτικές κυβερνήσεις. 

-14-

Ο φασισμός έχει συχνά περιγραφεί ως μια διαδικασία πολλαπλών σταδίων ως προς τον τρόπο που ξεκινά από ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο και αναπτύσσεται στο σημείο του να αποκτήσει πολιτική εξουσία. Αλλά αυτή είναι η περιγραφή μιαςσυγκεκριμένης ιστορικής στιγμής του φασισμού παρά μια οικουμενική περιγραφή της λειτουργικής του πορείας. Το να τον καταλαβαίνουμε με αυτόν τον τρόπο θα έπρεπε να αναθεωρείται για διαφορετικές περιόδους και χώρες όπου η εξουσία, η επίδραση και η κοινωνική συνοχή εμφανίζονται με διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα, στη μεσοπολεμικήΕυρώπη η κομματική πολιτική καλλιέργησε συμμαχίες για την κρατική εξουσία αλλά σε άλλους χρόνους και άλλους τόπους η εξουσία θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει την εκκλησία, τα ΜΜΕ ή πολιτισμικά κέντρα. Στη σύγχρονη Αμερική, οιφασίστες συμμαχούν με μια online κουλτούρα η οποία βοήθησε την Alt-Right να μεγαλώσει και να καταλάβει επιδραστικούςπολιτισμικούς χώρους που έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν σημαντικά κομμάτια της υπόλοιπης κοινωνίας. Στις ΗνωμένεςΠολιτείες του 21^ου αιώνα, η επίδραση των πολιτικών βαίνει μειούμενη, ενώ οι celebrities του διαδικτύου είναι περισσότερο επιδραστικοί από οτιδήποτε θα μπορούσε κανείς να έχει φανταστεί. 

-15-

Ενώ τα «Πέντε Στάδια του Φασισμού» (The Five Stages ofFascism) που περιγράφει ο Robert O. Paxton σκιαγραφούν τη διαδικασία με την οποία ο φασισμός πήρε την εξουσία και μετά παρήκμασε στην Ευρώπη πριν και κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο οι συνθήκες όσο και τα κινήματα είναι θεμελιωδώς διαφορετικά σήμερα. Το ναπροβλέψεις τη διαδικασία απόκτησης της εξουσίας και της πιθανής αποτυχίας σε μια περίοδο που ο φασισμός παραμένει πρωταρχικά επιδραστικός στην κουλτούρα και τα εξεγερτικάκινήματα είναι αδύνατο να γίνει πλήρως εκ των προτέρων.

-16-

Η κρίση για τους φασίστες σήμερα έρχεται από τις αντιφάσεις στη δική τους προσέγγιση σχετικά με τη δική τους ανάπτυξη. Ο φασισμός της μεσοπολεμικής περιόδου βασιζόταν πρώτα στην πολιτική οργάνωση, που τότε έπρεπε να λάβει υπ’ όψιν της τη μιντιακή αντιπροσώπευση. Η Alt-Right του 21^ου αιώνα αναπτύχθηκε σχεδόν αποκλειστικά online μέσω μιας κουλτούρας των memes και των hashtags. Ενώ αυτό επέτρεψεστους φασίστες να κάνουν ένα τεράστιο άλμα στη διάδοση των μηνυμάτων τους, έχουν από τότε δυσκολία στο να μεταφράσουν αυτά τα μηνύματα σε δέσμευση στον πραγματικό κόσμο και ακολούθως σε οργάνωση. Η χυδαιότητα της γλώσσας τους, το στυλ της προσέγγισής τους και η δημογραφία των λογαριασμών που έκαναν retweets δεν εκτείνεται απαραίτητα σε ριζοσπαστικές οργανώσεις και στη ριζοσπαστική οργάνωση. 

-17-

Αν οι φασίστες βλέπουν τους πολιτισμικούς χώρους ως εκ προοιμίου πολιτικούς χώρους, τότε η κίνηση των φασιστών να εισέλθουν στους πολιτισμικούς χώρους είναι εκ των πραγμάτων πολιτική. Αν ο φασιστικός δημόσιος λόγος στοχεύει στο να στρατολογεί και να οργανώνει, τότε η φασιστική δημόσια έκφραση είναι αδιαχώριστη από τη φασιστική οργάνωση. Αν η φασιστική οργάνωση καταλήγει σε βία, είτε ως εκρήξεις «φαινομενικά τυχαίας» βίας στον δρόμο είτε ως γενοκτονία αν πάρουν την εξουσία, τότε η φασιστική οργάνωση είναι φασιστική βία. Αντίθετα από άλλες μορφές επαναστατικήςπολιτικής, ο φασισμός επιδιώκει να καθαγιάσει τη βία που βρίσκεται ευθέως μέσα στην αντίληψή του σχετικά με την ταυτότητα και μια ορθά ιεραρχημένη κοινωνία. Συνεπώς, ακόμα και οι πιο πράοι ιδεολόγοι φασίστες υποστηρίζουν τον πυρήνα της βαναυσότητας.

-18-

Ο φασισμός δεν μπορεί να κρύψει τη βία του για πάντα. Ηιστορία του λευκού εθνικισμού είναι η ιστορία μιας αιμοβόρας τρομοκρατίας, ένα σημείο που χαρακτηρίζει όλα τα φασιστικά κόμματα και οργανώσεις σε όλες τις χώρες όλες τις εποχές. Ενώοι φασίστες διανοούμενοι και οι ηγέτες των κινημάτων απεγνωσμένα θέλουν να αποδεσμεύσουν την εικόνα των ταυτοτικών εθνικιστικών ιδεών από τη βία του δρόμου και τη βία του κράτους, αυτό είναι αδύνατο στον πραγματικό κόσμο. Εντός ενός αρκετά μακροχρόνιου πλαισίου θα υπάρξει φόνος. 

-19-

Ο φασισμός δεν θα μπορούσε να υπάρχει σε μια εποχή πριν από τη μαζική πολιτική. Ενώ είναι αναμφισβήτητα ελιτίστικος—πιστεύει ότι η κοινωνία θα έπρεπε να διοικείται, εν μέρει, από μια κάστα ελίτ—απαιτεί επίσης τη μαζική συμμετοχή του κοινού. Αυτό σημαίνει ότι στρατολογεί από μεγάλα τμήματα τηςεργατικής τάξης, ότι απαιτεί τη συνενοχή τους στην αυξημένη καταπίεση. Η Hannah Arendt περιέγραψε τον τρόπο που αυτόδουλεύει ως «την κοινοτοπία του κακού»» για να χαρακτηρίσει τη συνηθισμένη συνενοχή και γραφειοκρατική δυσφορία των Γερμανών στα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του Ολοκαυτώματος. Αυτή η κοινοτοπία είναι τοπροαπαιτούμενο για τον φασισμό προκειμένου να πάρει την εξουσία, προκειμένου μια μάζα να πιστέψει ότι τα οφέλη της αξίζουν το κόστος. Αυτή είναι η ενότητα του λαϊκισμού με τον ελιτισμό που επαναπροσδιορίζει τη νοοτροπία έτσι ώστε να μπορούν να οδηγηθούν στην καταστροφή.

-20-

Οι συνθήκες που εξέθρεψαν τον φασισμό, η ανολοκλήρωτη ισότητα του ύστερου καπιταλισμού, είναι πιθανό ριζώσουν πιο βαθιά και να γίνουν περισσότερο δραματικές. Η κρίση είναιαπαραίτητη στον καπιταλισμό και θα εντείνεται καθώς οι οικονομικές αγορές συνεχίζουν να ταλανίζονται από την αστάθεια. Αυτή η κλίση προς την κρίση, αναμεμειγμένη με τηδιαστρωμάτωση που είναι ενσωματωμένη στον καπιταλισμό και την εξάρτηση του κράτους από τη μισαλλοδοξία, κάνει τις φασιστικές εκρήξεις αναπόφευκτες.

-21-

Η ανικανότητα της Αριστεράς να παρέχει μια πραγματική και βιώσιμη εναλλακτική στο τρέχον σύστημα και η συνθηκολόγησή της με τους θεσμούς της εξουσίας είναι αυτά που δίνουν στον φασισμό την ισχυρότερη ρητορική του έφεση. Ένα αποτελεσματικό αντι-φασιστικό κίνημα θα έκανε κάτι περισσότερο από απλώς να αντιτίθεται στους φασίστες ώστε να επιστρέψει έπειτα την κοινωνία στην προηγούμενη τάξη της. Αντίθετα, η Αριστερά θα έπρεπε να παρουσιάσει ένα ριζοσπαστικά διαφορετικό όραμα το οποίο να απαντά στα ίδια εκείνα αισθήματα αλλοτρίωσης και μιζέριας στα οποία ο φασισμός εμφανίζει τον εαυτό του ως μια λύση.

-22-

Η ικανότητα του φασισμού να προσαρμόζεται στις αλλαγές στην τεχνολογία, στα κοινωνικά συστήματα, στις αξίες, στην ηθική και στην πολιτική και στις πρακτικές της Αριστεράς είναι ουσιαστική. Καθώς γίνεται πρόοδος στους κύκλους της Αριστεράς προς την κατεύθυνση του να αντιμετωπιστούν η κληρονομιά της αποικιοκρατίας, η λευκή ανωτερότητα, η πατριαρχία, η ετεροκανονικότητα και άλλα συστήματα καταπίεσης, οι ιδεολόγοι φασίστες θα βρίσκουν τρόπους να χειραγωγούν αυτά τα projects για δική τους πρόοδο. Το ναεμποδίζεις αυτή την κατάχρηση απαιτεί κατανόηση του πυρήνατης ιδεολογίας και των μεθοδολογιών του φασισμού την ίδια στιγμή που παραμένεις συνεπής στην ιδέα της αριστερής οργάνωσης παλεύοντας πάντοτε για περισσότερη ελευθερία και ισότητα.

-23-

Ο Donald Trump πήγε στον Λευκό Οίκο καβαλώντας το ίδιο είδος του δεξιού λαϊκισμού που οδήγησε στο Brexit, στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενθάρρυνε τη Marine Le Pen και το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και επέτρεψε στο αντιμεταναστευτικό κόμμα της Εναλλακτικής για τη Γερμανία να μπει στο κράτος. Αυτό δημιουργεί την πιθανή γέφυρα ανάμεσα στον μαζικό πληθυσμό και τους φασίστες ή ιδεολόγους πρωτο-φασίστες οι οποίοι θέλουν να δουν μια κοινωνία επιβεβλημένης ανισότητας και ουσιοκρατικήςταυτότητας. Αυτή η γεφύρωση είναι μια απαραίτητηπροϋπόθεση για μια φασιστική κοινωνική μετατόπιση και θα έπρεπε να γίνεται αντιληπτή ως ένα μέρος των ομόκεντρων κύκλων οι οποίοι δίνουν στον φασισμό την ικανότητά τους να φέρει εις πέρας τη μαζική βία.

-24-

Η αντίσταση στον φασισμό πρέπει να λάβει τη μορφή της μαζικής πολιτικής επίσης στοχεύοντας στη μακροπολιτική του δεξιού λαϊκισμού ο οποίος γεφυρώνει τον mainstreamσυντηρητισμό με το φασιστικό πλαίσιο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο από τις ριζοσπαστικές παρυφές αλλά θα έπρεπε να γίνει μέσω της κινητοποίησης τόσο της βάση την οποία στρατολογεί ο φασισμός όσο και από τις μαζικές περιθωριοποιημένες κοινότητες στις οποίες αυτός στοχεύει (που αποτελούν την ευρεία πλειονότητα της εργατικής τάξης). Η πιο αποτελεσματική απάντηση στη φασιστική στρατολόγηση είναι η αριστερή κινητοποίηση και το μοναδικό πράγμα το οποίο σταματά τη μαζική βία είναι η μαζική άρνηση. 

-25-

Η λευκή ανωτερότητα και η κοινωνική ιεραρχία είναι έμμεσες στην ταξική κοινωνία αλλά ο φασισμός επιδιώκει να τις κάνει σαφείς. Η απάντηση της Αριστεράς σε αυτό μπορεί επίσης να είναι να κάνει αυτή την καταπίεση σαφή, να εξηγήσει με λεπτομέρειες τις υποβόσκουσες ιεραρχίες του πολιτισμού έτσι ώστε να υπονομεύσει τη φασιστική πρόοδο. Το μοναδικό πράγμα που θα τερματίσει τον φασισμό επ’ αόριστον είναι η καταστροφή των μηχανισμών που του επιτρέπουν να αναδύεται ευθύς εξαρχής. Το να καταστρέψουμε τις ορμές της αυταρχικότητας και της εγγενούς ανισότητας είναι ένα προαπαιτούμενο για το ξερίζωμα του φασισμού από τη συλλογική συνείδηση. Το μοναδικό πράγμα το οποίο μπορεί να το κάνει αυτό είναι ένα επαναστατικό κίνημα το οποίο πηγαίνει πολύ πέρα από τις απλές αντιδράσεις στα κτηνώδη κινήματα των φασιστών.  

********************************************

Ο Shane Burley είναι ο συγγραφέας του Fascism Today: What It Is and How to End It (AK Press, 2017). Η δουλειά του έχει εμφανιστεί στα Jacobin, In These Times, Waging Nonviolence, Roar Magazine, και Upping the Anti. Μπορείτε να τον βρείτε στο ShaneBurley.net και στο Twitter @Shane_Burley1.

*Μετάφραση, επιμέλεια: Δήμητρα Μαρέτα