Δίκη για το Μάτι: Ένοχοι έξι κατηγορούμενοι – Αθώοι Ψινάκης και Δούρου

Έξι χρόνια μετά την ολέθρια φωτιά που σάρωσε το Μάτι, η Δικαιοσύνη έδωσε σήμερα την πρώτη της απάντηση στο «τις πταίει» για την ασύλληπτη τραγωδία με τους 104 νεκρούς.

Οι δικαστές μετά από μία διαδικασία στο ακροατήριο που διήρκεσε περίπου ενάμιση χρόνο αξιολόγησαν το χιλιάδων σελίδων υλικό, τις δεκάδες καταθέσεις μαρτύρων, κάποιες από αυτές συγκλονιστικές, τις θέσεις των ειδικών για κρίσιμα ζητήματα, τις απολογίες των κατηγορουμένων, την εισαγγελική πρόταση και τις θέσεις των συνηγόρων. Στις διασκέψεις που προηγήθηκαν της σημερινής συνεδρίασης, οι δικαστές εξέτασαν, όλα τα δεδομένα και κάθε πτυχή της υπόθεσης σε συνδυασμό με το νομικό πλαίσιο υπό το οποίο κρίνεται η «η φονική φωτιά στο Μάτι», ώστε σήμερα να ανακοινώσουν την κρίση τους για τα πρόσωπα που κλήθηκαν να διαχειριστούν μια πυρκαγιά που εξελίχθηκε στην μεγαλύτερη τραγωδία που έζησε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Το δικαστήριο μελέτησε την πρόταση του Εισαγγελέα Παναγιώτη Μανιάτη και το νομικό σκεπτικό που ανέπτυξε για κάθε κατηγορούμενο και τις διατάξεις που καθορίζουν τις αρμοδιότητες του και το πεδίο δράσης του.

Το δικαστήριο ακολούθησε την εισαγγελική πρόταση και κήρυξε ενόχους τους Σωτήρη Τερζούδη τότε αρχηγό της Πυροσβεστικής (ανθρωποκτονία από αμέλεια και σωματική βλάβη από αμέλεια για την εκτροπή ελικοπτέρου) Βασίλη Ματθαιόπουλο τότε υπαρχηγό (ανθρωποκτονία από αμέλεια για το θάνατο 9 ανθρώπων στη θάλασσα), Ιωάννη Φωστιέρης τότε επικεφαλής του ΕΣΚΕ (ανθρωποκτονία από αμέλεια) Νικόλαο Παναγιωτόπουλο τότε Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Αθηνών (ανθρωποκτονία από αμέλεια για 102 ανθρώπων, σωματική βλάβη από αμέλεια 32 ανθρώπων), Χαράλαμπο Χιώνη τότε Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Ανατολικής Αττικής (ανθρωποκτονία από αμέλεια για 102 ανθρώπων, σωματική βλάβη από αμέλεια 32 ανθρώπων) και Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο κάτοικο από την αυλή του οποίου ξεκίνησε η φωτιά.

Αθώοι κρίθηκαν τα στελέχη της Πυροσβεστικής Χρήστος Γκολφίνος, Φίλιππος Παντελεάκος, Δαμιανός Παπαδόπουλος, Χρήστος Λάμπρης, Χρήστος Δροσόπουλος, Γεώργιος Πορτοζούδης και Στέφανος Κολοκούρης, ο τότε αξιωματικός στα Εναέρια Μέσα της ΕΛΑΣ Χαράλαμπος Συρογιάννης, ο τότε γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας Ιωάννης Καπάκης, η τότε περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου και οι τότε δήμαρχοι Μαραθώνα Ηλίας Ψινάκης και Πεντέλης Δημήτριος-Στέργιος Καψάλης. Αθώοι κρίθηκαν, παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση οι Βάιος Θανασιάς τότε αντιδήμαρχο δήμου Μαραθώνα, Ευάγγελο Μπουρνούς τότε δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου, Αντώνη Παλπατζή τότε αντιδήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου.

Η Ρένα Δούρου δήλωσε σχετικά:

“Σήμερα το δικαστήριο με έκρινε ομόφωνα αθώα για την τραγωδία στο Μάτι. Να σημειωθεί ότι προηγήθηκε αθωωτική πρόταση του κ. Εισαγγελέα αλλά και αθωωτική απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου για τους αιρετούς, που αποτελείται από Ανώτατο και Ανώτερους Δικαστές, δηλαδή όλοι οι Δικαστές που με έκριναν σε πειθαρχικό και ποινικό επίπεδο ομόφωνα με αθώωσαν.

Σε μία ασύλληπτη τραγωδία, ακόμα κι αν αποδεδειγμένα πλέον δεν είχα καμία ανάμειξη, ακόμα κι αν αδίκως διώχθηκα, ο εσωτερικός πυρήνας αξιών μου δεν επιτρέπει να χαρώ για την τελική μου δικαίωση. Γιατί η αδικία που υπέστησαν τα θύματα και οι συγγενείς τους υπερτερεί της αδικίας που υπέστην εγώ. Ως πολιτικό πρόσωπο, ένας λόγος παραπάνω η ηθική αυτή να υπερνικά το αίσθημα ακόμα και της όποιας στιγμιαίας προσωπικής ικανοποίησης.

Γνωρίζω ότι ποτέ και τίποτα, καμιά διαδικασία δεν μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω, να επουλώσει τα τραύματα, να απαλείψει το γεγονός που σημάδεψε βαθύτατα και τη δική μου ζωή. Και γι’ αυτό πρέπει όλοι μας να εκφράσουμε τη συντριβή μας.

Υπήρξα ο κύριος στόχος από τους πολιτικούς μου αντιπάλους σε μία τεραστίων διαστάσεων εθνική τραγωδία, οι οποίοι επιχείρησαν την πολιτική, ηθική και φυσική μου εξόντωση. Κατασυκοφαντήθηκα και λοιδορήθηκα όσο κανείς άλλος.

Οι πολιτικοί μου αντίπαλοι ουδέποτε μπόρεσαν να αποδεχθούν ότι μία νέα, αριστερή, γυναίκα επιτέλεσε, στη διάρκεια της θητείας της, με πρωτοφανή διαφάνεια ένα τεράστιο έργο σε όλους τους τομείς.

Δρομολογήθηκαν 1.250 έργα προϋπολογισμού πάνω από 2,7 δις σε κάθε γωνιά της Αττικής. Χαρακτηριστικά αναφέρω την ανάπλαση του Φαληρικού όρμου, που έκτοτε παραμένει όπως το παραδώσαμε, τον αγωγό υδροδότησης της Αίγινας, τη δράση “ρεύμα για όλους” (στην περίοδο των μνημονιακών περιορισμών), τη για πρώτη φορά ενίσχυση του ΕΣΥ με εξοπλισμό των δημόσιων νοσοκομείων της Αττικής που αποδείχθηκαν κρίσιμης σημασίας όταν ήλθε η ώρα αντιμετώπισης της πανδημίας COVID-19 καθώς και τις προσλήψεις στα κέντρα υγείας και άλλα πολλά τα οποία ακόμα και σήμερα οι πολιτικοί αντίπαλοί μας αποκρύπτουν ότι υλοποιήθηκαν από τη Διοίκηση της Δύναμης Ζωής στην Περιφέρεια Αττικής.

Όλο αυτό το έργο στις τοπικές κοινωνίες της Αττικής, για το κάθε λογής κατεστημένο, έπρεπε να αποτελέσει μία παρένθεση που δεν θα επαναληφθεί. Οπότε αναζητούσαν πάση θυσία το μέσο να πλήξουν, αμαυρώνοντας το έργο μου. Και το βρήκαν στην τραγωδία του Ματιού.

Αγνοώντας το θεσμικό πλαίσιο, αγνοώντας τα γεγονότα – ορθότερα, διαστρεβλώνοντας τα – παραποιώντας τα στο έπακρο με συκοφαντίες, κόντρα στην κοινή λογική και στην διεθνή εμπειρία, καταπατώντας ακόμα και το τεκμήριο αθωότητας, με έδειχναν με το δάχτυλο και με διέσυραν στο πανελλήνιο ως υπεύθυνη της τραγωδίας, στήνοντας τηλεδικαστήρια, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο των συμπολιτών μας.

Χαρακτηριστικό της χυδαιότητας και της διαστρέβλωσης είναι το γεγονός ότι μέρες μετά την εθνική τραγωδία έδωσα μία συνέντευξη στην οποία επισημαίνω ακριβώς ότι όσοι έχουν θέση ευθύνης δεν πρέπει να θεωρήσουν ότι τους έτυχε στραβή στην βάρδια τους, άρα να σκύψουν να δουν πως δεν θα ξαναγίνει τέτοια καταστροφή.

Ενώ λοιπόν η γραμματική και ουσιαστική διατύπωση είναι ότι πρόκειται για εθνική τραγωδία, διαστρέβλωσαν το νόημα, απέσπασαν τη φράση, έκαναν κοπτοραπτική και προσπάθησαν να με εμφανίσουν ως αναίσθητη, ανάλγητη που υποβίβασα την τραγωδία σε κάτι απλό και συνηθισμένο.

Και τούτο αν και γνώριζαν πολύ καλά ότι η κοινή λογική, η διεθνής εμπειρία και το θεσμικό πλαίσιο ορίζουν ότι η Πυροσβεστική έχει την απόλυτη αρμοδιότητα κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς και διάσωσης των πολιτών. Ότι η αιρετή Περιφέρεια (β΄ βαθμός Τ.Α.) είχε και έχει καθαρά υποβοηθητικό ρόλο και μάλιστα με αρμοδιότητες τις οποίες δεν ασκεί αυτοβούλως αλλά μόνο αν και εφόσον το ζητήσει η Πυροσβεστική. Παρά το γεγονός, ότι ως Περιφέρεια Αττικής ανταποκριθήκαμε στο ρόλο μας και επιτελέσαμε όλα όσα μας ζήτησε η Πυροσβεστική, έγινε τεράστια επικοινωνιακή προσπάθεια να χειραγωγηθεί το “κοινό περί δικαίου αίσθημα” με στόχο να θεωρηθώ ένοχη.

Πιστεύω ακράδαντα ότι για να περιφρουρήσουμε τη αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος, στην περίπτωση που εμείς ή ο φορέας του οποίου είμαστε πολιτικοί προϊστάμενοι, εμπλακεί έστω και αδιόρατα σε βλαπτική για τους πολίτες υπόθεση και δημιουργηθούν ακόμα και ελάχιστες σκιές ενοχής, είναι μονόδρομος να επιληφθούν οι φυσικοί δικαστές. Αν κρίνουν ότι είμαστε αθώοι, να αποδιδόμαστε λευκοί στην κοινωνία, αν είμαστε ένοχοι, να τιμωρούμαστε όπως όλοι οι πολίτες.

Συνεπώς η οχύρωση πίσω από βουλευτικές ασυλίες δεν αρμόζει σε πολιτικούς που θέλουν να πορεύονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό προς τους πολίτες. Η όλη ποινική διαδικασία είναι μεν ιερή για όλες τις πλευρές που θέλουν να βρουν το δίκιο τους, ωστόσο δεν παύει να είναι ψυχοφθόρα. Την υπέστην χωρίς να βαρυγκωμώ, χωρίς να φωνασκώ και να κραυγάζω περί “πολιτικής δίωξης”, με υπομονή και καρτερία, σεβόμενη πλήρως τους κανόνες του κράτους δικαίου.

Δεν ζητώ να πουν συγνώμη εκείνοι, οι ηθικοί αυτουργοί της δίωξης μου, που καταπατώντας κάθε τεκμήριο αθωότητας, με έδειχναν με το δάκτυλο ως ένοχη και ζητούσαν ακόμα και την φυσική μου εξόντωση. Το εάν και το πώς θα αντιδράσουν τώρα, είναι δικό τους θέμα και θα κριθούν, όπως όλοι μας, από τους πολίτες. Εκείνο που δεν μπορώ να τους συγχωρήσω είναι πως η μάνα μου έφυγε πρόσφατα από τη ζωή με τον καημό, ότι η κόρη της διασύρθηκε στο πανελλήνιο ως υπαίτια της τραγωδίας.

Στις πολλές και τους πολλούς που με πίστεψαν, με αγάπη με στήριξαν και μου συμπαραστάθηκαν από την πρώτη στιγμή, εκτός από το τεράστιο ευχαριστώ που τους οφείλω, θέλω να τους διαβεβαιώσω ότι τα άδικα χτυπήματα όχι μόνο δε με λύγισαν, αντιθέτως με ατσάλωσαν έτσι ώστε να συνεχίσω να αγωνίζομαι για να γίνει η πατρίδα μας, η χώρα που μας αξίζει”.

Δίκη για το Μάτι: Ένοχοι έξι κατηγορούμενοι – Αθώοι Ψινάκης και Δούρου

«Σκηνές του δρόμου» στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας στη Νέα Υόρκη