anilikos Μαντάμ Σουσού Παναγιώτου…
Όλγα Χαρίτου.
Χριστίνα Μαρκάτου.
Αλλά και τόσες άλλες ενσαρκώσεις ρόλων όπως στο Δεσποινίς Μαργαρίτα, την κυρά-Λαυρεντία και πόσους άλλους.
Έμαθα πως την έλεγαν Άννα πολύ αργότερα από την πρώτη “γνωριμία” μας. Όταν πια είχε εντυπωθεί η φωνή , το ύφος και το ταμπεραμέντο της στο παιδικό μου μυαλό. Και δεν μου άρεσε το όνομά της. “Τι πάει να πει Άννα;” Αφού είναι η μαντάμ Σουσού.
Γιατί ήταν, ουσιωδώς ο κάθε ρόλος της. Όπως υπήρξε λίγα χρόνια αργότερα, η Όλγα Χαρίτου. Αυτή η παλαβιάρα, Ελληνίδα μάνα, αδερφή και αγωνιώδης χαρακτήρας που με το γρέζι της φωνής, που είχε αρχίσει να ωριμάζει, αλλά και την πηγαία σαρκαστική απόχρωση του ρόλου, που μοναδικά ενσάρκωνε, έμεινε τόσο εντυπωμένη στα μάτια όλων.
“Άλλο Μαρία Βετσέρα κι άλλο Μαρία Χαρίτου” είχε πει. Κι αν το είχαν πει εκατό άλλες, καμία δεν θα είχε πιάσει αυτή την αρμονία σαρκασμού και αδιαφορίας με ταυτόχρονο ενδιαφέρον και αγωνία για την υγεία της “αδερφής” της Νένας Μεντή.
Κι αν κάποιοι ρόλοι βοηθούν λόγω κειμένου, σίγουρα αυτός που τους αναλαμβάνει τους απογειώνει.
Χριστίνα, πήγες ποτέ στην Περούτζια;
Διάβασες ποτέ το γράμμα του Αντώνη, τόσο γλαφυρά, σαρκαστικά, αθώα και συνάμα κωμικά;
Έμαθες τι είναι η “νυχτερινή” κι αν τον ταΐζανε Γκονζίλα;
Εκείνη η “ντακότα” ήταν τελικά πολύ καλό παιδί;
Χριστίνα, ήξερες ότι η Αετόπετρα είναι λίγο πιο πέρα από το Σουλόπουλο;
Φυσάει πολύ εκεί στα Δωδεκάνησα του Ιονίου;
Οι ηθοποιοί δεν είναι πραγματικά οι ρόλοι που ενσαρκώνουν. Έχουν δικές τους προσωπικές ζωές, εν πολλοίς μακριά από την κοινή θέα. Γίνονται όμως αγαπητοί στην κοινή γνώμη από τους ρόλους που έχουν παίξει. Όσο πιο εμβληματικός ο ρόλος, τόσο πιο βαθιά χαραγμένος στη συλλογική μνήμη όλων.
Η Όλγα, η Χριστίνα, η Σούζι, η Ροζαλία, η κυρά-Λαυρεντία, ήταν εκφάνσεις, απόψεις, οπτικές αλλά κυρίως προσφορές της Άννας για την τέρψη, το χαμόγελο, την χαρά όλων ημών.
Η αριστοκράτισσα της πνευματικής κωμωδίας μας άφησε πίσω μια υπέροχη πορεία. Ένα μονοπάτι γέλιου που ξεκίνησε από μερικές “Τσοκαρίες”, σκόνταψε και της έπεσε στο κεφάλι το ρολόι με τη “βοσκοπούλα” αλλά στο τέλος “πέφτει πολύ γέλιο, την περνάμε τζιτζί”!