anilikos Ο δρόμος υπήρξε μακρύς, δύσκολος και με πολλές φουρτούνες από τότε που “ψήφισαν ακόμα και τα δέντρα”. Στις εκλογές του 1961, ο Γεώργιος Παπανδρέου, σχολίασε με αυτή τη φράση την τρομοκρατία που δέχθηκαν οι ψηφοφόροι του Κέντρου αλλά και τα αλλοιωμένα εκλογικά αποτελέσματα από την κυβέρνηση Καραμανλή.
Τότε, μπήκε σε εφαρμογή το στρατιωτικό Σχέδιο Περικλής που προέβλεπε παρέμβαση του στρατού στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, με “διαφωτιστικό υλικό” και ίδρυση παρακρατικών οργανώσεων από “εθνικόφρονες πολίτες”, ευγενώς μεθερμηνευόμενο ως προπαγάνδα.
Έκτοτε, η τεχνολογία και τα social media έχουν υπεισέλθει και ριζώσει βαθιά στην καθημερινότητα των δύσμοιρων αυτών πολιτών της νοτίου Βαλκανικής. Δεν είναι – άκρως – αναγκαίο να πραγματοποιηθούν τέτοιες κινήσεις ώστε να “κατευθυνθεί” η ψήφος του εκλογικού σώματος.
Αρκεί μια συμμετοχή σε μια “τυχαία” έρευνα του Facebook περί εκλογών, μια “δωρεάν” φόρμα που θα σου βγάλει ως αποτέλεσμα σε ποιο κόμμα είναι πιο κοντά οι απόψεις σου ή τα scroll σου στο TikTok, ώστε να σου εμφανίζονται αποτελέσματα αναζήτησης συναφή με τα ενδιαφέροντά σου αλλά κυρίως μη συναφή ώστε να επηρεάσουν την κρίση σου.
Δεν είναι απαραίτητο μια τέτοια επιρροή να λάβει χώρα άμεσα και νέτα. Ένας καταιγισμός από άρθρα και media που θα απαξιώνουν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης – όπου συμφέρει – είναι ένας απλός, δόλιος και άκρως αποτελεσματικός τρόπος να γίνει αυτό.
Στις 31 Μαΐου, ο Ντόναλντ Τραμπ βρέθηκε ένοχος για χρηματισμό πρωταγωνίστριας ερωτικών ταινιών. Η πάγια τακτική του, ακολουθήθηκε άμεσα με δήλωσή του. Απαξίωσε την εγκυρότητα της κρίσης των δικαστών και του δικαστηρίου. Μια τέτοια δήλωση προερχόμενη από έναν πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, απευθύνεται στους ακραιφνείς ψηφοφόρους του. Έχει όμως στόχο σε αυτό τους το κομμάτι που, ίσως είχαν την ευρύτητα νου να αμφισβητήσουν την αξιοπιστία του. Η συνταγή είναι απλή:
Όλοι οι άλλοι (δικαστών συμπεριλαμβανομένων) είναι διεφθαρμένοι και δε μετράει η κρίση τους. Μόνο εγώ (ο Τραμπ) μπορώ να εγγυηθώ με την εκλογή μου πως θα υπάρξει στο μέλλον αδιάφθορη δικαιοσύνη.
Συμπεραίνει κανείς πως η ανάγκη για στρατιωτικές παρεμβάσεις τύπου Σχεδίου Περικλής, δεν είναι πλέον απαραίτητες για να κατευθύνει κανείς τις νέου τύπου Δημοκρατορίες. Αρκεί να νομίζεις πως ψηφίζεις ελεύθερα. Αρκεί να νομίζεις πως ο ηγέτης σου λέει την αλήθεια. Κι εφόσον εκλεγεί – πράγμα που γίνεται επικίνδυνα πιθανό ολοένα και περισσότερο – οι αποφάσεις της δικαιοσύνης προς το ευρύτερο συμφέρον της πολιτικής του θα είναι άριστες και αρεστές, ενώ όσες προσπάθειες γίνουν για έλεγχό του, θα αποτελούν δάκτυλο των Δημοκρατικών.
Η απαξίωση της Δικαιοσύνης, καθώς και της Δημοσιογραφίας (αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα κάποιας μελλοντικής σκέψης), είναι τρομακτικά επικίνδυνη και ένα ολοκληρωτικό εργαλείο χειραγώγησης των πολιτών. Αποτελεί έναν τρόπο ώστε το εκλογικό σώμα να χάσει κάθε πίστη και εμπιστοσύνη στους τρόπους ελέγχου της εξουσίας, έως ότου παραμείνει μόνο αυτή – η εξουσία – η μόνη κυρίαρχος όλων.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλα ποσοστά αποχής, κυρίως από τους ψηφοφόρους που αυτοπροσδιορίζονται πως ανήκουν στο χώρο της Αριστεράς. Άλλες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η άνοδος της ακροδεξιάς στο νέο Ευρωκοινοβούλιο της 10ης Ιουνίου, θα είναι τρομακτική. Η ευθύνη πέφτει σε όσους εν γνώσει τους απέχουν σε αυτές τις εκλογές. Η Ευρώπη λαμβάνει στάση πολέμου σε σύμπνοια με την Αμερική και ενάντια στη Ρωσία. Η δεκαετία του 1930 φαντάζει 90 χρόνια πριν, αλλά μπορεί, ακόμα και τώρα, να ταρακουνήσει ευήκοα ώτα.
Οποιαδήποτε συνάφεια με τα τεκταινόμενα της Ελλάδας, δεν είναι τυχαία.