NewsEdit Για έκτη φορά στην μεταπολεμική πολιτική ιστορία της Γαλλίας, πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας προκηρύσσει πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Τις περισσότερες φορές δικαιώθηκε για την απόφασή του – με εξαίρεση την περίπτωση του Ζακ Σιράκ το 1996.
Το 1962, ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκολ αποφάσισε να προχωρήσει στην διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, η οποία δεν συναινούσε στην πρόταση του για απευθείας εκλογή του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας από τον λαό. Τις κέρδισε κι έτσι η Γαλλία έγινε η προεδρική Δημοκρατία που υπάρχει ως σήμερα.
Το 1968, αμέσως μετά τον Μάη του ’68, ο Ντε Γκολ προχώρησε εκ νέου στην διάλυση της Εθνοσυνέλευσης. Στις εκλογές που ακολούθησαν, το κόμμα του επικράτησε κερδίζοντας με άνεση την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών.
Το 1981, ο Φρανσουά Μιτεράν, αμέσως μετά την νίκη του στις προεδρικές εκλογές, προκήρυξε βουλευτικές εκλογές διαλύοντας την Εθνοσυνέλευση η οποία είχε εκλεγεί το 1978 και στην οποία υπήρχε πλειοψηφία της Δεξιάς Τις κέρδισε, εξασφαλίζοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Το 1988, μετά τη δεύτερη νίκη του στις προεδρικές εκλογές, ο Μιτεράν προχώρησε στην διάλυση της Εθνοσυνέλευσης που είχε εκλεγεί το 1986 και στην οποία δεν είχε απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Κέρδισε τις πρόωρες εκλογές και απέκτησε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Και, το 1997, ο τότε πρόεδρος Ζακ Σιράκ, αντιμέτωπος με αμφισβήτηση στην ίδια του την παράταξη, αποφάσισε να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Τις έχασε και υποχρεώθηκε σε πολιτική συγκατοίκηση ως το 2002 με πρωθυπουργό τον σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν. Ήταν η πιο θεαματική πολιτική συγκατοίκηση στην ιστορία της Γαλλίας.