NewsEdit Το τι σηματοδοτούν τα χθεσινά εκλογικά αποτελέσματα της 9ης Ιουνίου στην Ευρώπη κλήθηκε να σχολιάσει μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας ο Λουκάς Τσούκαλης, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο οποίος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Ναι, μεν Αλλά» και συνομίλησε με την Ευαγγελία Μπαλτατζή.
«Νομίζω ότι ζούμε σε επικίνδυνες εποχές» δήλωσε στην αρχή της συνομιλίας του με τη δημοσιογράφο. «Και δεν είναι μόνο το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της Ευρώπης. Δέστε τι μπορεί να συμβεί και στην Αμερική με την εκλογή του Τραμπ αλλά δέστε επίσης και το τι συμβαίνει γύρω μας στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό, δηλαδή μια γεωπολιτική αντιπαράθεση που ενισχύεται, πόλεμοι στη γειτονιά μας, δηλαδή, τα σύννεφα πλακώνουν. Δεν μου αρέσει, είναι επικίνδυνη εποχή (…). Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Και οι επανειλημμένες κρίσεις δεν είναι μόνον προϊόν εσωτερικής αποτυχίας, είναι και προϊόν εξωτερικών παραγόντων που δεν ελέγχουμε. Πιο συγκεκριμένα, η πανδημία δεν ήταν κάτι που ελέγχαμε, η εισβολή στην Ουκρανία δεν ήταν κάτι, η ενεργειακή κρίση ήρθε απ’ έξω. Υπάρχουν λοιπόν, αλλεπάλληλες κρίσεις που ταρακουνούν τις οικονομίες και το πολιτικό σύστημα των ευρωπαϊκών χωρών (…). Και να το πω λίγο προκλητικά, δεν είμαι πάντα σίγουρος για το ποια είναι η κότα και ποιο είναι το αυγό. Δηλαδή, δεν έχουμε σπουδαίες ηγεσίες, γιατί δεν κατεβαίνουν σπουδαίοι άνθρωποι στην πολιτική ή και γιατί ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί το εφήμερο, που τα socialmedia ανεβάζουν και κατεβάζουν πρωταγωνιστές από τη μια μέρα στην άλλη;
Όπως χαρακτηριστικά επισήμανε εν συνεχεία, «αν δούμε συνολικά τα αποτελέσματα για το Ευρωκοινοβούλιο και αναμενόμενα ήταν και συνταρακτικά δεν είναι. Με άλλα λόγια, έχουμε μια απόλυτη πλειοψηφία για τα παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Η κεντροδεξιά μαζί με τους σοσιαλιστές, τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους, που παραδοσιακά στηρίζουν το όλο ευρωπαϊκό εγχείρημα, συνεχίζουν να έχουν μια απόλυτη πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο. Περιμέναμε όμως, να υπάρξει άνοδος των ακροδεξιών και εθνικιστικών κομμάτων. Υπήρξε αλλά δεν ήταν όμως συνταρακτική. Έχουμε αύξηση μερικών ακροδεξιών κομμάτων και έχουμε σαφή μείωση. Αυτοί που υπέστησαν τη μεγαλύτερη ήττα χτες ήταν οι πράσινοι. Λέω λοιπόν, ότι τα συνολικά αποτελέσματα είναι ανησυχητικά, αλλά όχι συνταρακτικά. Και αναμένονταν και η πλειοψηφία παραμένει. Αν όμως δούμε τα επιμέρους αποτελέσματα σε καθεμιά από τις χώρες-μέλη, τότε το πράγμα διαφέρει και γίνεται πολύ πιο ανησυχητικό. Πάρτε για παράδειγμα τις τρεις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης σήμερα Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, στις δύο από αυτές η ακροδεξιά είναι πρώτη και στην άλλη είναι δεύτερη. Όλες οι χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ίσες, αλλά μερικές είναι λίγο πιο ίσες από τις άλλες. Δείτε το τι συμβαίνει στη Γαλλία το οποίο επηρεάζει πολύ πιο άμεσα το ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό από ότι θα συνέβαινε από το τι γίνεται στην Εσθονία, στη Λετονία, στη Μάλτα ή ακόμα αν θέλετε και στην Ελλάδα».
Όπως και συμπλήρωσε έπειτα, «όταν έρχεται η Λεπέν πρώτο κόμμα με απόσταση μεγάλη από το κόμμα του Μακρόν στις γαλλικές εκλογές και ο Μακρόν αναγκάζεται να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, τότε το πράγμα δυσκολεύει. Διότι, αν φτάσουμε κάποια στιγμή να έχουμε κυβέρνηση της Λεπενικής δεξιάς-κάτι το οποίο είναι πιθανό πλέον-τότε τα πράγματα αλλάζουν στην Ευρώπη. Διότι, σας θυμίζω ότι ο Μακρόν ήταν μέχρι σήμερα ο πιο Ευρωπαίος ηγέτης που είχε ποτέ η Γαλλία και ο πιο Ευρωπαίος ηγέτης στις 27 χώρες. Αν ξαφνικά ο Μακρόν αρχίζει να «συγκατοικεί» με τον κ. Μπαρντελά, ο οποίος είναι ο πρόεδρος του κόμματος της κ. Λεπέν, 28 χρονών προφανώς και πάρα πολύ χαρισματικός και απ’ ότι αντιλαμβάνομαι και εξ αγχιστείας συγγενής της κ. Λεπέν, όλα τα βασικά αξιώματα στο κόμμα της κ. Λεπέν είναι συγγενείς, είναι εντυπωσιακό, σαν οικογενειακό μαγαζί, ξέρετε αν συμβαίνει αυτό στη Γαλλία- αν στη Γερμανία το κόμμα του καγκελάριου της Γερμανίας είναι τρίτο πίσω από την ακροδεξιά, τη γερμανική τότε τα πράγματα γίνονται σκούρα».
«Στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η κρίσιμη επιλογή θα είναι η επιλογή που θα κάνει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δηλαδή η κεντροδεξιά» υπογράμμισε τέλος ο κ. Τσούκαλης, προσθέτοντας: «Με άλλα λόγια, η κεντροδεξιά θα αποφασίσει αν θα συνεχίσει να συνεργάζεται κυρίως με τους Σοσιαλιστές και τους φιλελεύθερους ή θα φλερτάρει ολοένα και περισσότερο με κόμματα της ακροδεξιάς, διότι αν συμβεί το δεύτερο, τότε θα αλλάξουν οι ισορροπίες στο εσωτερικό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».