NewsEdit Η συζήτηση για την Κεντροαριστερά βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και οι θέσεις των εκπροσώπων των κομμάτων έχουν πολλούς και νέους προβληματισμούς, αλλά την ίδια στιγμή διαφέρουν στην οπτική. Αυτό που προκύπτει ωστόσο είναι ότι εντός των κομμάτων, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, έχουν απελευθερωθεί δυνάμεις που ασκούν κριτική στις ηγεσίες των δύο κομμάτων για τους έως τώρα χειρισμούς. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι θεωρούν απαραίτητη τη συνεργασία καταρχήν του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ως εναλλακτική εξουσίας.
Ούτε πιστεύουν απαραίτητα ότι η επιστροφή προσώπων όπως του Αλέξη Τσίπρα θα δώσουν την απαραίτητη ορμή στον χώρο για να αντιμετωπίσει την πολιτική της ΝΔ.
Για όλα αυτά απαντούν και γράφουν οι βουλευτές Παύλος Πολάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ, η Ευαγγελία Λιακούλη από το ΠΑΣΟΚ και ο Νάσος Ηλιόπουλος από την Νέα Αριστερά.
Χρόνης Διαμαντόπουλος
Παύλος Πολάκης: Δεν γίνεται να υπάρξει επιτυχής συμπόρευση επειδή και μόνο “δεν βγαίνουν τα κουκιά”
-Πόσο εφικτή είναι η εκλογική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ;
Αυτή τη στιγμή, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κόσμος έχει καταλάβει πως η χώρα δεν αντέχει άλλη τετραετία Μητσοτάκη. Δυστυχώς, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ, παρά την εκλογική κατάρρευση της ΝΔ, απέχει αρκετά από το να μπορεί να λογίζεται ξανά ως εν δυνάμει κυβερνητικό κόμμα. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών άλλωστε, για όποιον το διαβάζει χωρίς να προσπαθεί να το φέρει στα μέτρα του, ήταν σαφές. Υπό αυτή την έννοια, η κουβέντα που γίνεται για πιθανή εκλογική συμπόρευση, πατά σε μια πραγματική ανάγκη. Από την άλλη, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει επιτυχής συμπόρευση επειδή και μόνο “δεν βγαίνουν τα κουκιά”.
Σε κάθε περίπτωση, η όποια διαδικασία δεν θα πρέπει να ξεπέσει σε μια πασαρέλα προσώπων, τα οποία αναζητούν εναγωνίως ρόλο, αλλά θα πρέπει να βασιστεί σε μια δημόσια δέσμευση που θα περιλαμβάνει συγκεκριμένες πολιτικές προτεραιότητές, με τη μορφή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, το οποίο θα πρέπει να βασίζεται μεταξύ άλλων στα παρακάτω:
Κατάργηση των νόμων της ΝΔ, σύμφωνα και με όσα έχει δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (π.χ. ιδιωτικά Πανεπιστήμια, απογευματινά χειρουργεία, ασυλία τραπεζιτών, κλπ).
Σύγκρουση με τα καρτέλ ενέργειας, καυσίμων, τροφίμων και τραπεζών με στόχο την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδυνάτων, της μισθωτής εργασίας, της αγροτικής/κτηνοτροφικής παραγωγής, των μικρομεσαίων και των επιστημόνων.
Επαναφορά της ΔΕΗ και τουλάχιστον μιας από τις συστημικές τράπεζες σε δημόσιο έλεγχο.
Ισχυρό κοινωνικό κράτος, με έμφαση στην ανοικοδόμηση του ΕΣΥ.
Θαρραλέες αλλαγές στη δικαιοσύνη: εθελουσία έξοδος για τους άνω των 60, δεύτερη σχολή δικαστών με στόχο την ενίσχυση και ανανέωση του σώματος, ενοποίηση των σταδίων προανάκρισης και κύριας ανάκρισης έτσι ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και κατάργηση της δυνατότητας αναβολής για τις περιπτώσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος.
Πολυδιάστατη, πατριωτική εξωτερική πολιτική, με στόχο η χώρα μας να αποτελέσει υπολογίσιμο παράγοντα, ειδικά σήμερα που η γειτονιά μας συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Μόνο έτσι μπορεί κατά την άποψη μου να σχηματιστεί ένα ελπιδοφόρο και νικηφόρο κοινωνικό μέτωπο.
-Η πρόταση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νίκου Παππά για εκλογικό νέο σχήμα με κοινά ψηφοδέλτια στα πρότυπα της Γαλλίας, είναι εφικτή;
Πολιτικά κατέθεσα την άποψη μου. Από εκεί και πέρα, ειλικρινά δεν μπορώ να δω πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα έχω μερικές σημαντικές απορίες. Για παράδειγμα, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν χρωστάει ούτε ένα ευρώ και το ΠΑΣΟΚ έχει χρέη που πλησιάζουν το μισό δισεκατομμύριο. Το νέο σχήμα θα βγάλει τρίτο ΑΦΜ ή θα μοιραστούμε τη χασούρα; Στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους χώρους δουλειάς τι θα γίνει; Θα υπάρξει και εκεί συμπόρευση; Για να μιλήσω για το δικό μου χώρο, θα κατεβάσουμε κοινό ψηφοδέλτιο στην ΕΙΝΑΠ, στην ΟΕΝΓΕ και στην ΠΟΕΔΗΝ του Γιαννακού; Σε κάθε περίπτωση δεν είναι δυνατόν αυτή η συζήτηση να γίνεται πρώτα δημόσια. Θα πρέπει ο Στέφανος, να συγκαλέσει άμεσα συνεδρίαση της ΚΕ.
-Τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ με πιθανές εκλογές για νέο πρόεδρο με την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα να προωθείται πως τις κρίνετε;
Στο δικό μου το μυαλό δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο τι θα αλλάξει στην πολιτική γραμμή του ΠΑΣΟΚ αν τον κ. Ανδρουλάκη διαδεχτεί ο κ. Δούκας– συνδαιτημόνας από ότι είδα του κ. Χατζηνικολάου– ή ο όποιος άλλος πιθανός υποψήφιος. Υπό αυτή την έννοια δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο. Σε κάθε περίπτωση, τον κ. Δούκα τον εμπιστεύτηκε και καλώς έκανε, ο δημοκρατικός κόσμος της Αθήνας, με την ελπίδα να αποδειχτεί καλύτερος από τον καταστροφέα Μπακογιάννη. Στη θέση του θα τιμούσα και την τελευταία ψήφο που πήρα.
-Μπορεί να έχει ρόλο εφόσον το επιθυμεί ο Αλέξη Τσίπρας σε αυτές τις διεργασίες;
Ο Αλέξης, μόλις πριν ένα χρόνο, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, παραιτήθηκε χωρίς μάλιστα να είναι υποψήφιος ξανά για την προεδρία. Οπότε αν θελήσει να “μπει ξανά στο παιχνίδι”, αυτό που θα έχει ενδιαφέρον είναι να μάθουμε τι άλλαξε και πήρε μια τέτοια απόφαση. Σε κάθε περίπτωση, αντί να ρωτάτε τους πάντες για το θέμα, θα ήταν καλύτερο να ρωτήσετε κάποια στιγμή και τον ίδιο.
-Ο ρόλος των κ.κ. Κασσελάκη και Ανδρουλάκη ποιος είναι σε αυτή τη φάση;
Νομίζω ότι σήμερα που μιλάμε και οι δυο “κοιτάνε προς τα μέσα και όχι προς τα έξω”. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως η κουβέντα για την όποια συνεργασία των δυο μεγαλύτερων δυνάμεων του προοδευτικού χώρου δεν πηγάζει από την ηγεσία των δυο κομμάτων. Το γεγονός αυτό, μας οδηγεί αναπόφευκτα σε κάποια βασικά ερωτήματα: ποιο κέντρο ξεκινά την κουβέντα, ποιοι συμμετέχουν πίσω από τις κάμερες και με ποιο σκοπό το κάνουν; Είναι προφανές ότι κάποια κέντρα εξουσίας φιλοδοξούν να ποδηγετήσουν τη συζήτηση και τις εξελίξεις με σκοπό να διαμορφώσουν έναν ελεγχόμενο από τη διαπλοκή, δεύτερο πολιτικό πόλο. Σε αυτή την προσπάθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να βάλουμε πλάτη.
Ευαγγελία Λιακούλη: Υπόθεση Κεντροαριστερά: ‘’ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε’’…
Το σύνθημα ‘’ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε’’ πιστώνεται στον Γιώργο Παπανδρέου, στις αρχές της χρεοκοπίας -πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια- όταν η φρεσκοεκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε με τρόμο, πως τα δημοσιονομικά της χώρας απείχαν παρασάγγας από την ‘’ειδυλλιακή’’ εικόνα που παρουσίαζε στην Ε.Ε. και στις αγορές, Κώστας Καραμανλής και το πανθομολογούμενα πλέον αποτυχημένο οικονομικό επιτελείο του, της περιόδου 2004-2009.
Ούτε δεκαπέντε ημέρες μετά τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου και παρότι τα εμφατικά μηνύματα που δόθηκαν από τους πολίτες απευθύνονταν σε όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου –με πρώτη τη νέο-συντηρητική κυβέρνηση της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη, η οποία απώλεσε πάνω από 1 εκ. ψηφοφόρους σε λιγότερο από ένα χρόνο- το σύνθημα ‘’ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε’’ γίνεται ξανά φλέγον και επίκαιρο, για άλλους αυτή τη φορά λόγους.
Όλοι όσοι ασχολούμαστε ενεργά με την υπόθεση της Κεντροαριστεράς διαπιστώνουμε πως οι Ευρωεκλογές ήταν το ‘’τελευταίο καμπανάκι’’ για τον πολύπαθο αυτό χώρο. Ήδη γνωρίζαμε, πως από το 2015 και εντεύθεν, στην Ελλάδα, η ‘’βάρκα’’ -σταδιακά, αλλά σταθερά- ‘’μπατάριζε προς τα δεξιά’’ και κατά τα φαινόμενα πλέον και προς τα ακροδεξιά. Μετά τα αποτελέσματα δε της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης αποτελεί πλέον μετρήσιμο γεγονός το ότι το σύνολο των κομμάτων που εκφράζουν την Κεντροαριστερά στη χώρα έχει απολέσει περίπου το 57% των δυνάμεών του (!), μέσα σε μόλις εννιά χρόνια.
Δεδομένων τούτων και με την συνολική μας εκλογική δύναμη μειωμένη πάνω από το μισό γίνεται αντιληπτό πως ο ‘’όλος’’ χώρος συρρικνώνεται δραματικά, όπως συμβαίνει και σε ολόκληρη την Ευρώπη, θέτοντας ιδίως στο ΠΑΣΟΚ το τελευταίο διάστημα, ζητήματα στρατηγικής και ταυτότητας, αφού εκ του αποτελέσματος διαπιστώνεται πως το αφήγημα και το όραμά μας, δεν είναι σαφή στην ελληνική κοινωνία.
Ποιος είναι λοιπόν ‘’ο ελέφαντας στο δωμάτιο’’ και γιατί αποτυγχάνουμε να τον δούμε;
Για ποιο λόγο, ενώ τα κόμματα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς απευθύνονται στις μικρομεσαίες παραγωγικές τάξεις, δεν αποτελούν πλέον ελκυστική επιλογή γι’ αυτές, αλλά αντίθετα αυτές φαίνεται να στρέφονται, είτε στην απελπισία δια της συνειδητής αποχής, είτε να στηρίζουν ακραία συντηρητικά μορφώματα;
Βρισκόμαστε πλέον στο ‘’και πέντε των καθυστερήσεων’’ και έχουν ήδη ειπωθεί πολλά για όλα αυτά, χωρίς ωστόσο να καταλήγουν όλες οι πλευρές στα ίδια συμπεράσματα. Όποια λύση και αν επιλεγεί, όμως, προσωπικά θεωρώ πως αυτή θα πρέπει να περνάει μέσα από την επαναδιαμόρφωση μιας επικαιροποιημένης ατζέντας, για όλα τα τρέχοντα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες, αλλά και τη χάραξη ενός νέου, εξωστρεφούς οδικού χάρτη, προκειμένου οι λύσεις που προτείνουμε να φτάσουν στα αυτιά τους.
Η χάραξη ενός αειφορικού παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου, απτά και εφαρμόσιμα μέτρα για την ενίσχυση των λαϊκών και των μικρομεσαίων εισοδημάτων σε καθεστώς αυξημένου πληθωρισμού και αισχροκέρδειας, επαναχάραξη των κόκκινων γραμμών μας για όσες δομές του Κοινωνικού Κράτους υφίστανται ακόμη, καθολική και δωρεάν Δημόσια Υγεία, που τίποτα δεν έχει να κάνει με την ψευδομεταρρύθμιση των ‘’απογευματινών χειρουργείων’’ του Άδωνι Γεωργιάδη, επαναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, καθώς και τα ζητήματα ασφάλειας των πολιτών, είναι ενδεικτικά κάποια από τα μεγάλα ζητήματα που πρέπει να συμπεριληφθούν.
Για όλα αυτά, οφείλουμε να κάνουμε επιτέλους μια ειλικρινή και σοβαρή συζήτηση, που δεν θα εκπέμπει θολά μηνύματα, μικρότητες, σκοπιμότητες και κυρίως τακτικισμούς, αφού η υπόθεση της Κεντροαριστεράς ξεκάθαρα υπέστη μεγάλες βλάβες, αυτά τα τελευταία 9 χρόνια, από τις προσωπικές στρατηγικές αρχηγών, ομάδων και βαρόνων, οι οποίοι περισσότερο δρούσαν στο βωμό του ‘’να κρατήσουν το μαγαζί’’, παρά να πείσουν τους πολίτες ότι διαθέτουν ένα πραγματικό και ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης.
Ειδάλλως, αν η ‘’αφωνία’’ μας συνεχιστεί, προβλέπω ότι σύντομα, η πλειονότητα των Κεντροαριστερών πολιτών που σταδιακά, αλλά σταθερά από το 2015 και έπειτα εισέρχεται στον ‘’γκρίζο’’ χώρο της αποχής, να στρέφεται στον κ. Μητσοτάκη ή σε κάποιον διάδοχό του, για να μην αναλάβει πρωθυπουργός μία Ελληνίδα Μελόνι ή κάποιο άλλο κακέκτυπό της…
Nάσος Ηλιόπουλος: Ένα πραγματικό κοινωνικό αίτημα, ένας βαθιά λάθος τρόπος συζήτησης
Η ανάγκη να υπάρξει μια εναλλακτική πρόταση για την χώρα είναι κάτι που έρχεται από την κοινωνία και τον αριστερό προοδευτικό κόσμο. Η Νέα Αριστερά το έχει θέσει καθαρά από την πρώτη στιγμή, απαιτούνται πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα σε αντι-νεοφιλελεύθερη και δημοκρατική κατεύθυνση.
Αυτό μπορεί να υλοποιηθεί μόνο στην βάση ενός συγκεκριμένου πολιτικού περιεχομένου. Ο διάλογος που έχει ανοίξει μέχρι στιγμής φαίνεται να μην απασχολείται με το συγκεκριμένο ζήτημα. Όσο απουσιάζει το πρόγραμμα, απουσιάζει η κοινωνία. Η συζήτηση μοιάζει με διαλόγους φιλάθλων που διαφωνούν για τις απαραίτητες μεταγραφές και αν χρειάζεται ή όχι νέος προπονητής.
Ας τα πάρουμε με την σειρά, όποιος πραγματικά επιθυμεί να συμβάλλει σε αυτό τον διάλογο οφείλει να μιλήσει τόσο για το περιεχόμενο όσο και για την μορφή.
Σε σχέση με το περιεχόμενο θα έλεγα κάπως σχηματικά ότι υπάρχουν τέσσερα κρίσιμα πεδία
1. Το ζήτημα της ειρήνη: Ζούμε την στροφή της Ευρώπης σε μία πολεμική οικονομία και νέες κούρσες εξοπλισμών και τις εξοπλιστικές δαπάνες σε εθνικό επίπεδο.
2. Το κοινωνικό ζήτημα: η Ελληνική οικονομία τα πηγαίνει θαυμάσια στην κερδοφορία και ιδιαίτερα άσχημα στους μισθούς και στο κοινωνικό κράτος.
3. Την κλιματική κρίση: η χώρα μας αποτελεί hot spot της κλιματικής κρίσης κάτι που απαιτεί μεγάλες τομές και συγκρούσεις για μία δίκαιη κλιματική μετάβαση.
4. Την Δημοκρατία: οι καθεστωτικές πρακτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν αφήσει βαθιά τραύματα στο κράτος δικαίου και στην λειτουργία των θεσμών.
Αν επιθυμούμε να υπάρξει εναλλακτική, χρειαζόμαστε απαντήσεις στα παραπάνω χωρίς λογικές μέσου όρου. Ας γίνω συγκεκριμένος: αν η Ελλάδα δαπανήσει άλλα 10 δις σε F35, αυτά τα χρήματα θα τα στερηθούμε από το κοινωνικό κράτος. Ταυτόχρονα η συζήτηση για το Ευρωπαϊκό Αμυντικό Σύμφωνο έχει μετατραπεί σε συζήτηση για μία στροφή στην πολεμική οικονομία και περεταίρω εμπλοκή σε πολεμικούς σχεδιασμούς. Σε αυτά τα θέματα δεν ακούμε καθαρές θέσεις από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ή όταν ακούμε ταυτίζονται με την πολιτική του κ. Μητσοτάκη.
Ας έρθω στο κοινωνικό ζήτημα. Εδώ υπάρχουν τρεις σημαντικές μεταβλητές: Εργασία, κοινωνικό κράτος και φορολογία. Χωρίς μια σημαντική τομή στην φορολογική πολιτική, που θα ενισχύσει τα έσοδα από τα μεγάλα εισοδήματα και τα κέρδη των επιχειρήσεων δεν μπορεί ούτε να στηριχθεί το κοινωνικό κράτος ούτε να μειωθούν οι έμμεσοι φόροι. Προτάσεις που μειώνουν την φορολογία σε εισοδήματα των 100κ ή 200κ δεν μπορούν να υπηρετήσουν ένα άλλο σχέδιο για την οικονομία.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν για εμάς δικαιολογία για να εξαιρεθούμε από την συζήτηση. Αποτελούν την απόδειξη ότι παίρνουμε την συζήτηση στα σοβαρά και ενδιαφερόμαστε για μία πραγματική εναλλακτική στην σημερινή κατάσταση. Σε αυτή την συζήτηση μπαίνουμε από το έδαφος της Αριστεράς, μιας ανοιχτόμυαλης Αριστεράς που πιστεύει σε συμμαχίες με κοινωνικές δυνάμεις, με την Πολιτική Οικολογία και την Σοσιαλδημοκρατία, χωρίς όμως να ακυρώνεται ο διακριτός χαρακτήρας του κάθε ρεύματος. Συμπερασματικά οι όροι διεξαγωγής της σημερινής συζήτησης φαίνεται να αγνοούν και το κεντρικό μήνυμα της αποχής. Αντί να αλλάξουμε ένα μοντέλο πολιτικής συζήτησης στο οποίο ο κόσμος γύρισε την πλάτη συνεχίζουμε στον λάθος δρόμο.
Διαβάζοντας τις συνεντεύξεις και τα άρθρα των τριών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ που ακολουθούν εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι δεν υπάρχει κοινό έδαφος για τη χάραξη πολιτικής συμμαχιών.
Ο καθένας έχει τη δική του θέση και άποψη για τα αίτια της κρίσης στο χώρο της κεντροαριστεράς. Γράφουν και μιλούν: Κατερίνα Νοτοπούλου, Χρήστος Γιαννούλης, Γιάννης Ραγκούσης και Θανάσης Γλαβίνας.
Κατερίνα Νοτοπούλου: Καταλυτικός ο ρόλος του Αλ. Τσίπρα στην ανασύνθεση και ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς
-Πόσο εφικτή είναι η εκλογική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ;
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για τις εξελίξεις στον προοδευτικό χώρο. Έδειξε ότι ούτε εμείς ούτε το ΠΑΣΟΚ μπορέσαμε να καρπωθούμε τη μεγάλη φθορά που υπέστη η ΝΔ. Τα ποσοστά που κατέγραψαν όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλα κόμματα του προοδευτικού χώρου φανερά δε δημιουργούν αίσθηση δυναμικής ικανής να ανατρέψει τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη. Συνεπώς η ίδια η πραγματικότητα βάζει το θέμα των συγκλίσεων και των συνεργασιών. Το εάν κάτι τέτοιο ευωδοθεί εξαρτάται και από την ωριμότητα όλων στον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστούμε και θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της περιόδου που διανύουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι κάτι τέτοιο είναι και απαίτηση των πολιτών όπως αποτυπώνεται σε έρευνες και δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, αλλά και των συμπολιτών μας που σε όλη τη διάρκεια ακόμη και της προεκλογικής περιόδου το ζητούσαν.
-Η πρόταση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νίκου Παππά για εκλογικό νέο σχήμα με κοινά ψηφοδέλτια στα πρότυπα της Γαλλίας, είναι εφικτή;
Το παράδειγμα της Γαλλίας είναι ενδιαφέρον καθώς εκεί οι αριστερές προοδευτικές δυνάμεις συγκρότησαν το «Λαϊκό Μέτωπο» ως απάντηση στον κίνδυνο της εκρηκτικής ανόδου της ακροδεξιάς και της πιθανότητας να βρεθεί το κόμμα της Λεπέν πρώτο στις επικείμενες εθνικές εκλογές. Βέβαια, η κάθε χώρα έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, το δικό της πολιτικό σκηνικό με ιδιαίτερες πολιτικές διεργασίες.
Η πρόταση του σ. Νίκου Παππά δεν είναι η μόνη, έχουν κατατεθεί και άλλες παρόμοιες. Στη συζήτηση που έχει ανοίξει για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου οφείλουμε ως κόμμα να πάρουμε μέρος με κοινά συμφωνημένο σχέδιο και στρατηγική που θα προκύψει ως επεξεργασία μέσα από τη συλλογική πολιτική μας λειτουργίας. Αναμένω τη συνεδρίαση των συλλογικών πολιτικών μας οργάνων για να υπάρξει αυτή η συζήτηση, η κατάθεση προτάσεων και ανταλλαγή απόψεων και η αναγκαία σύνθεση. Την αυτονόητη δηλαδή δημοκρατική διαδικασία.
-Τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ με πιθανές εκλογές για νέο πρόεδρο με την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα να προωθείται πως τις κρίνετε;
Ο κ. Δούκας κατάφερε να εκλεγεί Δήμαρχος Αθηναίων με τη στήριξη ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, είναι γνωστό ότι κι ο επικεφαλής της δικής μας παράταξης Κώστας Ζαχαριάδης έδωσε τη στήριξή του στον δεύτερο γύρο, καταφέρνοντας ένα καίριο πλήγμα στον μητσοτακισμό καθώς ο κ. Μπακογιάννης προέρχεται από τον στενό, οικογενειακό του περίγυρο. Τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δε θα ήθελα να τις σχολιάσω, παρακολουθώ τις διεργασίες με ενδιαφέρον ωστόσο οτιδήποτε αφορά εσωτερικά άλλου κόμματος θεωρώ αδόκιμο πολιτικά την οποιαδήποτε αναφορά. Οι πιθανές εκλογές για νέο πρόεδρο στο ΠΑΣΟΚ αφορούν τα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
-Μπορεί να έχει ρόλο εφόσον το επιθυμεί ο Αλέξη Τσίπρας σε αυτές τις διεργασίες;
Ο Αλέξης Τσίπρας, όλο το προηγούμενο διάστημα και πρόσφατα με το συνέδριο που διοργάνωσε το Ινστιτούτο που φέρει το όνομά του, απέδειξε ότι είναι παρόν στις εξελίξεις, εκφράζει τις αγωνίες του για την πορεία του χώρου, καταθέτει με θάρρος και παρρησία τις προτάσεις του για την πορεία που οφείλει να ακολουθήσει η προοδευτική παράταξη. Προφανώς ο ρόλος του μπορεί να είναι καταλυτικός στην ανασύνθεση και ανασυγκρότησή της. Το ποιος θα είναι αυτός θα το επιλέξει ο ίδιος.
-Ο ρόλος των κ.κ. Κασσελάκη και Ανδρουλάκη ποιος είναι σε αυτή τη φάση;
Οι ηγεσίες των κομμάτων κρίνονται κάθε φορά από την ανταπόκρισή τους στις ανάγκες που η ίδια η πολιτική πραγματικότητα βάζει, από την ικανότητά τους να συλλαμβάνουν και να υλοποιούν σχεδιασμούς που δημιουργούν δυναμικούς συσχετισμούς ικανούς να εκπληρώσουν τις ανάγκες των κοινωνικών στρωμάτων που εκπροσωπούν και από την επίτευξη των στόχων που θέτουν. Δε θέλω να μιλήσω για τον κ. Ανδρουλάκη, είναι πρόεδρος σε άλλο κόμμα. Ο σ. Στεφανος Κασσελάκης ως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οφείλει να εγγυηθεί την ενότητα, τη δημοκρατική συλλογική μας πολιτική λειτουργία μέσα από την οποία επιτυγχάνεται η σύνθεση ακόμη και διαφορετικών προσεγγίσεων και η εξεύρεση κοινής συνισταμένης ώστε το κόμμα μας να πάρει μέρος στις διεργασίες για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου με συντεταγμένο και συγκροτημένο τρόπο.
Χρήστος Γιαννούλης: Η ανάγκη προγραμματικής σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων σήμερα είναι πιο σημαντική από ποτέ
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανήκει πλέον στο παρελθόν. Ένα αποτέλεσμα που έστειλε πολλαπλά μηνύματα που είχαν ως αποδέκτες όλους όσοι υπηρετούν το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Ηχηρό το μήνυμα προς την αλαζονική και αναποτελεσματική κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πέντε χρόνια τώρα αρνείται να παραδεχθεί αδιαμφισβήτητες αλήθειες σε ότι αφορά τα μείζονα προβλήματα που απασχολούν τον τόπο. Που απαξιώνει κάθε δημιουργική πρόταση της αντιπολίτευσης. Που απαξιώνει προτάσεις που αν είχαν υιοθετηθεί θα συνέβαλαν στη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών.
Ηχηρό όμως το μήνυμα των πολιτών και προς τα κόμματα του προοδευτικού τόξου. Ένα μήνυμα που συμπυκνώνεται στη φράση «επιτέλους κάντε κάτι».
Οι πολίτες προσβλέπουν σε έναν ισχυρό πόλο που θα σταθεί απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Που θα διατυπώσει μία εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όχι μόνο οφείλει να αφουγκραστεί την καταγεγραμμένη θέση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών υπερ της συγκρότησης ενός ισχυρού προοδευτικού μετώπου, αλλά πρέπει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι πολίτες ζητούν να καταθέσουμε μία ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης την οποία θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με μεγαλύτερη ένταση και αποτελεσματικότητα. Απαιτείται να ενσκήψουμε στα προβλήματα τους, να πολλαπλασιάσουμε και να αναδείξουμε τις κοινοβουλευτικές μας δράσεις, να προτείνουμε λύσεις.
Σήμερα η ανάγκη προγραμματικής σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων είναι πιο σημαντική από ποτέ. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου για τακτικισμούς. Πρέπει να επιταχύνουμε. Ο μονομέτωπος αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μονόδρομος για τον κατακερματισμένο χώρο της προοδευτικής παράταξης.
Υπάρχει το έδαφος για συναινέσεις και συνεργασίες και αυτό το βλέπουμε στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς φορείς. Στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές, πρέπει τα κόμματα του προοδευτικού τόξου, μέσα από προγραμματικές συγκλίσεις, να οδηγηθούν σε μία εκλογική συνεργασία, με κοινό ψηφοδέλτιο και έναν επικεφαλής.
Με συστηματική δουλειά σε πολλά πεδία, να δημιουργηθεί μία βάση, μία δεξαμενή προοδευτικών πολιτών που θα επιλέξουν ποιος θα σταθεί απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο Αλέξης Τσίπρας διατύπωσε μία πολιτική άποψη με κεντρικό τίτλο «όλοι μαζί». Οι πολίτες δείχνουν να ασπάζονται αυτή την άποψη. Είναι η ώρα και τα προοδευτικά κόμματα να ξεπεράσουν τους κομματικούς εγωισμούς και να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της κοινωνίας.
Γιάννης Ραγκούσης: Κάνεις δεν μπορεί να αντισταθεί στα θέλω των πολιτών
-Πόσο εφικτή είναι η εκλογική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ;
Με βάση την άποψη και το αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των προοδευτικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και του ΠΑΣΟΚ, ναι είναι απολύτως εφικτή. Σε δύο δημοσκοπήσεις, μία του Ινστιτούτου Τσίπρα (Merton analysis) και μία δική σας (opinion poll), 70-80% των ψηφοφόρων των δύο κομμάτων, προκρίνουν όχι την αυτόνομη πορεία των δύο κομμάτων αλλά τη συνένωση των δυνάμεών τους. Κι επειδή αποτελεί αξίωμα στην πολιτική ότι «εν αρχή είναι ο λόγος … των πολιτών», κι επειδή το θέλω των πολιτών είναι τόσο θετικό για μία τέτοια εξέλιξη, όποιος επιχειρήσει να σταθεί εμπόδιο, θα αναλάβει και την πολιτική ευθύνη καθώς και θα υποστεί και την ιστορική κατακραυγή.
-Η πρόταση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νίκου Παππά για εκλογικό νέο σχήμα με κοινά ψηφοδέλτια στα πρότυπα της Γαλλίας, είναι εφικτή;
Είναι πολύ σημαντικό να είναι το άλογο μπροστά από το κάρο. Πριν από οτιδήποτε άλλο είναι απολύτως απαραίτητο όλα να ξεκινήσουν από τη θεμελιώδη, από την ιστορική απόφαση. Η απόφαση για την ενότητα των δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και ΠΑΣΟΚ, αναμφίβολα θα είναι μία ιστορική απόφαση. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, πρόκειται για μία απόφαση τόσο μεγάλη που μόνον τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ μπορούν να λάβουν μέσω ενός καταστατικά προβλεπόμενου δημοψηφίσματος. Έχω ζητήσει από τον Στέφανο Κασσελάκη να τοποθετηθεί δημόσια για το εάν συμφωνεί να ζητήσουμε από τα μέλη, τους φίλους και τους ψηφοφόρους μας αυτοί να αποφασίσουν για το εάν θέλουν αυτόνομη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ή συστράτευση με το ΠΑΣΟΚ και άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Να είστε βέβαιος αγαπητέ κ.Διαμαντόπουλε, πως μόλις ληφθεί αυτή η ιστορική απόφαση, μετά όλα τα υπόλοιπα θα είναι απολύτως πιο ρεαλιστικά.
-Τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ με πιθανές εκλογές για νέο πρόεδρο με την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα να προωθείται πως τις κρίνετε;
Προφανώς με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και σεβασμό παρακολουθούμε όλοι μας τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε εκεί και παρά τις δυσκολίες τα όργανα συνεδριάζουν. Καμία όμως πρόθεση για σχολιασμό άρα για ανάμειξη σε αυτές τις εξελίξεις δεν επιθυμώ και δεν πρόκειται να επιτρέψω στον εαυτό μου.
-Μπορεί να έχει ρόλο εφόσον το επιθυμεί ο Αλέξη Τσίπρας σε αυτές τις διεργασίες;
Μα αναμφίβολα ναι.
-Ο ρόλος των κ.κ. Κασσελάκη και Ανδρουλάκη ποιος είναι σε αυτή τη φάση;
Αυτός που θα κρίνουν οι ίδιοι.
Θανάσης Γλαβίνας: Το βάρος στην πολιτική και όχι στην αριθμητική
Το μήνυμα της εκκωφαντικής αποχής στις πρόσφατες ευρωεκλογές και η απαξίωση του πολιτικού συστήματος οφείλει να μας ανησυχήσει και να μας νουθετήσει σχετικά με την αβάσταχτη αυτό-αναφορικότητά του. Αντί για προχωρημένα εκλογικά σενάρια, το ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής μιλά για την ανάγκη συνεννόησης και διαλόγου με υγιείς δυνάμεις του προοδευτικού χώρου, όχι για δημιουργικές αριθμητικές κορυφής. Οφείλουμε πρώτα να συζητήσουμε για τα μεγάλα, για την πολιτική, για όσα απασχολούν τους πολίτες. Για τις κοινές αγωνίες, τα κοινά προβλήματα και τις κοινές απαντήσεις που πρέπει να αναζητήσουμε. Εκεί θα χτίσουμε το κοινό μονοπάτι πάνω στο οποίο μπορούμε να βαδίσουμε με σταθερά βήματα. Τεχνικές συζητήσεις περισσότερο συσκοτίζουν παρά διευκολύνουν αυτή την προσπάθεια. Από εκεί και πέρα η πολιτική μας αυτονομία είναι αδιαπραγμάτευτη. Το ίδιο και η σθεναρή μας στάση απέναντι σε κάθε είδους τυχοδιωκτισμούς πολιτικής επιβίωσης. Οφείλουμε να εμπνεύσουμε και πάλι την κοινωνία και όχι να την απογοητεύσουμε.
Η τελευταία έχει αλλάξει. Δεν αρκείται σε σχήματα και στερεότυπα του παρελθόντος. Αναζητεί νέα έκφραση, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες της ανάγκες. Για το λόγο αυτό απαιτείται και μια εις βάθος συζήτηση, ιδεολογική, βαθιά πολιτική, μία συζήτηση «από την αρχή» και όχι «από το τέλος» όπως έχει ξεκινήσει στο δημόσιο διάλογο. Προτάσεις τεχνικών διαμεσολαβήσεων φαντάζουν ήδη αποτυχημένες. Στο επίκεντρο πρέπει να είναι ποιους θέλουμε να εκφράσουμε, με ποιες πολιτικές και ποια πολιτικά εργαλεία.
Στο επίκεντρο η αναζήτηση της χαμένης ελκυστικότητας μέσα από ένα σοβαρό και αξιόπιστο πλαίσιο που θα εγγυάται ότι έχει τις απαντήσεις στις ανάγκες του σήμερα. Μπορούμε να έχουμε ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος που θα παρέχει ασφάλεια, πρόνοια και εγγυήσεις χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος; Μπορεί ο υγιής ανταγωνισμός και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους να διασφαλίσουν την ομαλή και συνετή λειτουργία της αγοράς προς όφελος των καταναλωτών; Πως η τεχνολογία θα γίνει σύμμαχος μας για ένα φιλικό προς τον πολίτη κράτος απαλλάσσοντας τον από μία δύσπεπτη γραφειοκρατία; Μπορούν θεσμικές αλλαγές, πχ αλλαγή του τρόπου επιλογής της ηγεσίας της δικαιοσύνης, μείωση κόστους και δαπανών του πολιτικού συστήματος να δώσουν ένα μήνυμα ανταπόκρισης προς του πολίτες; Απέναντι στον αχαλίνωτο τουρισμό, πως θα προστατέψουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματά μας; Αυτά και άλλα τόσα πρέπει να μας απασχολήσουν το επόμενο διάστημα. Αυτά αφορούν τους πολλούς. Αν δώσουμε το βάρος στην πολιτική και τις μεταρρυθμίσεις, θα μας το γυρίσει σε χρυσάφι. Σε διαφορετική περίπτωση θα έχουμε χάσει ακόμη μία ευκαιρία.