NewsEdit Εν πολλοίς το θέμα της ημέρας είναι ο Αυγενάκης και η βίαιη αντίδρασή του σε υπάλληλο του αεροδρομίου που απλώς έκανε τη δουλειά του. Μια δουλειά που πιθανώς απόκτησε με μόχθο, θυσίες, επαγγελματισμό και πολλές ώρες πήγαινε έλα στο Αεροδρόμιο, σε καθημερινή βάση.
Πολλά τα χιλιόμετρα που κάνει καθημερινά αυτός – και ο κάθε υπάλληλος – σε μια πηγαία εχθρική για τις μετακινήσεις πόλη και χώρα ώστε να βγάλει το ψωμί του αξιοπρεπώς. Όση αξιοπρέπεια δηλαδή του επιτρέπει ο κάθε “ξέρεις ποιος είμαι εγώ” Τίποτας που προβάλει τη βουλευτική του ασυλία ώστε να επιβάλει τη βολή του και να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την εργασία των άλλων.
Αλλά ως γνωστόν, δε χρειάζεται να είμαστε “μίζεροι”. Ο συστηματικός κατακερματισμός του εργασιακού βίου στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια έχει αρχίσει να κερδίζει μεσαιωνικές έως αρχαιορωμαϊκές ρίζες πλέον. Ενώ η Ευρώπη, την οποία τόσο εκθειάζουν όσοι “ανήκουν εις την Δύσιν”, αναζητεί τρόπους και φόρμουλες για να υιοθετήσει σε ευρεία κλίμακα τη 4ήμερη 6ωρη εργασία χωρίς απώλειες στις απολαβές των εργαζομένων, το πενταετές καθεστώς της Νέας Δημοκρατίας έχει ανοίξει την κερκόπορτα της εξαήμερης εργασίας και της 48ρης εργασιακής εβδομάδας.
Με “μπαϊράκι” την ηλεκτρονική κάρτα εργασίας που, ο κάθε παμπόνηρος Έλληνας εργοδότης μπορεί να υποχρεώσει “με ελεύθερη βούληση” να τη χτυπάει ο εργαζόμενος και από το σπίτι του, κάθε εργασιακό δικαίωμα που είχε απομείνει σε τούτη τη διαλυμένη χώρα εξανεμίζεται.
Η φιλοσοφία “Αυγενάκη” που τόσο εμβριθώς προωθεί εργασιακά η κυβέρνηση, δεν απέχει καθόλου από τις αρχαιορωμαϊκές Γαλέρες που τόσο παραστατικά βλέπαμε στο Μπεν Χουρ. Αν και στο εξωτερικό υπάρχει ένα ανθολόγιο κραυγαλέων αντιδράσεων ενάντια στην εξαήμερη εργασία, εδώ παρουσιάζεται ως κάτι καλό και άγιο για την προκοπή του τόπου.
Άλλωστε, εφόσον τα νησιά μας δεν μπορούμε να τα δούμε εκεί που έχουν φτάσει τα ακτοπλοϊκά, στις παραλίες δεν μπορούμε να πάμε γιατί φεύγει για μία επίσκεψη το ένα πέμπτο του μισθού μας τι να το κάνουμε το δεύτερο ρεπό την εβδομάδα; Μία μέρα είπε ο Θεός ξεκούραση και ο Μητσοτάκης υπάκουσε.
Ανατριχιαστικά λυπηρό είναι πως ο αριστερός χώρος, εδώ και ένα χρόνο από την ήττα, ασχολείται ακόμα με τα εσωκομματικά αντί να ανακοινώσει ένα πρόγραμμα με απτές και ξεκάθαρες κινήσεις για όλα όσα τα στίφη των πομολοφάγων έχουν προβλέψει να καταστρέψουν.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποια ελπίδα. Μόνο τρόμος μπροστά στις Γαλέρες που έρχονται. Κουπιάστε στην Ελλάδα, στη χώρα με την Καταπληκτική ποιότητα Ζωής.
“Όταν ο λαός διατηρεί τις αρετές του και την επαγρύπνησή του, καμιά κυβέρνηση, με οποιαδήποτε ακρότητα, αδυναμία και αστόχαστες πράξεις, μπορεί σοβαρά να τον βλάψει στο σύντομο διάστημα των τεσσάρων χρόνων”
Αβραάμ Λίνκολν
Σε πέντε;