ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Σε σχεδόν ένα μήνα από σήμερα, στις 30 Νοεμβρίου και εάν όλα πάνε καλά, θα κάνει το πρώτο του κανονικό δρομολόγιο το Μετρό της Θεσσαλονίκης. Θα πάρει δηλαδή κανονικούς επιβάτες, θα κάνει μία κανονική διαδρομή, θα σταματήσει σε κανονικές στάσεις και αυτό δεν θα είναι άλλη μία θεατρική παράσταση σαν αυτές που έχουμε δει να παίζονται από το 2012 με πρωθυπουργούς και υπουργούς να παριστάνουν ότι εγκαινιάζουν το έργο που “θα λειτουργήσει οσονούπω”…
Καλώς το μας λοιπόν το Μετρό κι ας άργησε 35 ολόκληρα χρόνια από την “τρύπα του Κούβελα”, 18 χρόνια από τη δημοπράτηση για την κατασκευή της βασικής γραμμής και 12 από τότε που υποτίθεται θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί το έργο.
Αυτονόητο το καλωσόρισμα και ειλικρινής η χαρά για την αναβάθμιση που αυτό θα φέρει στη ζωή της πόλης. Έστω και αν το συνολικό μήκος του δεν φτάνει καν τα 10 χιλιόμετρα (9,6 χλμ) και οι στάσεις του είναι μόλις 13 απ’ άκρη σ’ άκρη όταν ο οικιστικός ιστός έχει εξαπλωθεί σχεδόν μέχρι τα… Γιαννιτσά στα δυτικά και μέχρι την Καλλικράτεια στα ανατολικά. Δύο πόλεις που θα έπρεπε να έχουν εδώ και καιρό γίνει “δορυφόροι” της Θεσσαλονίκης που λόγω Χορτιάτη και θάλασσας δεν μπορεί να αναπτυχθεί περιμετρικά αλλά μόνο οριζόντια.
Εκείνο που δεν θα έπρεπε να είναι αυτονόητο είναι το να στηθεί μία “φιέστα” με πανηγυρικούς λόγους, θριαμβευτικές παρελάσεις επισήμων και μουσικό πανηγύρι. Οχι μόνο γιατί χορτάσαμε τόσα χρόνια από φιέστες, εγκαίνια και κόντρα εγκαίνια, βαγόνια στη ΔΕΘ, μακέτες, μουσαμάδες και υποσχέσεις αλλά κυρίως διότι εκείνο που οφείλουν να κάνουν όσοι μας έχουν κυβερνήσει τα τελευταία 38 χρόνια είναι μία “συγγνώμη”.
Μία συγγνώμη για τις καθυστερήσεις και την ταλαιπωρία που αυτές προκάλεσαν επί δεκαετίες στους κατοίκους και τις επιχειρήσεις της πόλης.
Μία συγγνώμη για το κόστος που εκτοξεύτηκε στα 2,082 δισ ευρώ έναντι 1,1 δισ του αρχικού προϋπολογισμού λόγω ακριβώς των καθυστερήσεων και των λαθών των αρμόδιων ή αναρμόδιων του κεντρικού κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης, τους αναδόχους και τους εργολήπτες.
Μία συγγνώμη που είναι μόλις 10 χιλιόμετρα όταν θα έπρεπε να είναι ήδη 20…
Μία συγγνώμη που η Θεσσαλονίκη αγνοήθηκε την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων στερώντας της έργα που χάρηκε μόνο η Αθήνα.
Μία συγγνώμη για τα χάλια των υπόλοιπων μέσων μεταφοράς στην πόλη που θυμίζουν υπανάπτυκτες χώρες. Για να μην μιλήσουμε για το σιδηροδρομικό μας δίκτυο, την τραγωδία των Τεμπών και τα σχεδόν καθημερινά ατυχήματα με πιο πρόσφατο αυτό της εισόδου του προαστιακού στην γραμμή του μετρό.
Κάποτε θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το μετρό της Θεσσαλονίκης όπως και κάθε δημόσιο έργο υποδομής δεν είναι ένα δώρο της εκάστοτε κυβέρνησης στην κοινωνία, από την καλή της την καρδιά. Είναι έργα που οι κυβερνήσεις οφείλουν να κάνουν και να τα κάνουν έτσι ώστε να είναι ωφέλημα, να είναι ασφαλή και να γίνονται με σεβασμό στα χρήματα που οι πολίτες πληρώνουν με τους φόρους τους.
Για όλα τα παραπάνω και για άλλα τόσα το να στηθεί μία φιέστα για κάτι που θα έπρεπε να λειτουργεί εδώ και χρόνια είναι παράταιρη αλλά και προσβλητική. Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης θα χαρούν το καινούργιο τους απόκτημα ούτως ή άλλως και χωρίς μουσική υπόκρουση μπουζουξίδικου και παρέλαση υπουργικών λιμουζινών.