Έλλη Πετρίδη Η πρόεδρος της Γεωργίας επιμένει να μην αναγνωρίζει το αποτέλεσμα των εκλογών, οι οποίες ανέδειξαν νικητή το κυβερνών φιλορωσικό κόμμα Γεωργιανό Όνειρο, με το 54% των ψήφων ενώ καταγγέλλει τη Μόσχα για παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας καλώντας τους πολίτες σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Η Δύση βρίσκει έτσι την αφορμή να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, σαν να μην έφτανε ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Η Σαλομέ Ζουραμπισβίλι είναι η πέμπτη πρόεδρος της Γεωργίας και η και η πρώτη γυναίκα που καταλαμβάνει το ύπατο αξίωμα της χώρας. Ανέλαβε τα καθήκοντά της με άμεση εκλογή από τους ψηφοφόρους το 2018, σε μια περίοδο που η χώρα είχε αποφασίσει να επιδιώξει την ένταξή της στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, παρά τις πιέσεις που αντιμετώπιζε από τη Ρωσία.
Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1952, σε οικογένεια Γεωργιανών πολιτικών προσφύγων που διέφυγαν από τη Σοβιετική Ένωση. Φοίτησε στο διάσημο πανεπιστήμιο Sciences Po στο Παρίσι και συνέχισε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, όπου υπήρξε βοηθός του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι. Ο Μπρεζίνσκι, εξέχων θεωρητικός των νεοσυντηρητικών, άσκησε σημαντική επιρροή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, επηρεάζοντας τις αμερικανικές κυβερνήσεις από την εποχή του Ρίγκαν και προωθώντας την επέκταση της αμερικανικής επιρροής στον Καύκασο, μια θέση που διαμόρφωσε και την πολιτική της Ζουραμπισβίλι.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της και μια τριετή παραμονή στις ΗΠΑ, επέστρεψε στη Γαλλία, όπου ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στο γαλλικό διπλωματικό σώμα. Σε αυτή την πορεία, υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις, μεταξύ των οποίων ήταν και το πόστο της στο Τσαντ. Κατά τη θητεία της εκεί, ως σύμβουλος, υπήρξε μάρτυρας πραξικοπήματος, το οποίο η γαλλική κυβέρνηση τότε υποστήριξε, ενισχύοντας την εικόνα της ως διπλωμάτισσας σε δύσκολες γεωπολιτικές συνθήκες.
Από Πρέσβειρα της Γαλλίας στη Γεωργία, Υπουργός Εξωτερικών της Γεωργίας
Το 2003 διορίστηκε πρέσβειρα της Γαλλίας στη Γεωργία, σε μια ταραχώδη περίοδο για τη χώρα. Ήταν η χρονιά κατά την οποία ο τότε πρόεδρος Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε επανεξελέγη το Νοέμβριο, πυροδοτώντας όμως μια σειρά από διαδηλώσεις που οδήγησαν στην «Επανάσταση των Ρόδων». Οι διαδηλώσεις αυτές, οι οποίες εκφράστηκαν ενάντια στη διαφθορά, έφεραν τον φιλοδυτικό Μιχαήλ Σαακασβίλι στην εξουσία μετά την παραίτηση του Σεβαρντνάτζε. Η Ζουραμπισβίλι ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σαακασβίλι, ενισχύοντας τη σχέση Γεωργίας-Δύσης και συμβάλλοντας στην απομάκρυνση ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων από από τις περιοχές της Αμπχαζίας. Το 2006 αποχώρησε από την κυβέρνηση, και ίδρυσε το δικό της κόμμα, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία ενώ παράλληλα επέστρεψε ως καθηγήτρια στο Sciences Po και δίδαξε μέχρι το 2014. Το 2016, εκλέχτηκε βουλεύτρια στο κοινοβούλιο της Γεωργίας ως ανεξάρτητη. Το 2018 εκλέχτηκε πρόεδρος της χώρας με απευθείας ψήφο από το εκλογικό σώμα, για μια θητεία 6 ετών. Είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της χώρας. Υποστηρίχθηκε από το κόμμα Γεωργιανό Όνειρο, το κόμμα που είναι και σήμερα στην εξουσία για να έλθει σε ρήξη με αυτό το 2021. Ρήξη που κορυφώθηκε την άνοιξη του 2024 όταν στάθηκε στο πλευρό αυτών που διαμαρτύρονταν για το νόμο για τις ΜΚΟ και για το νόμο ενάντια στα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα που πέρασε η κυβέρνηση, λέγοντας ότι αυτοί οι δύο νόμοι στρέφουν τη Γεωργία μακριά από την ΕΕ.
Η ιστορία της Γεωργίας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 είναι γεμάτη πολιτικές κρίσης και ένοπλες συγκρούσεις.
Οι κύριο σταθμοί στην πολιτική και κοινωνική εξέλιξη της χώρας από τότε μέχρι σήμερα.
1. Ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας (1991)
Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Γεωργία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της στις 9 Απριλίου 1991. Πρώτος πρόεδρος της νέας Δημοκρατίας της Γεωργίας έγινε ο Ζβιάντ Γκαμσαχούρντια, ένας εθνικιστής και διανοούμενος, του οποίου η διακυβέρνηση ήταν ασταθής και αμφιλεγόμενη.
2. Πολιτική Αστάθεια και Εμφύλιος Πόλεμος (1991–1993)
Η διακυβέρνηση του Γκαμσαχούρντια ήταν σύντομη και ταραγμένη, με πολιτικούς αντιπάλους και εθνοτικές εντάσεις να εκτροχιάζουν τις προσπάθειές του. Το 1991, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος τελείωσε το 1992 με την ανατροπή του Γκαμσαχούρντια. Τη διακυβέρνηση ανέλαβε ο πρώην σοβιετικός Υπουργός Εξωτερικών, Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε.
3. Ανεξαρτησία και Συγκρούσεις στις Περιοχές Αμπχαζίας και Νότιας Οσετίας
Τη δεκαετία του 1990, εθνοτικές συγκρούσεις ξέσπασαν στις περιοχές Αμπχαζίας και Νότιας Οσετίας, όπου τοπικές ομάδες, με υποστήριξη από τη Ρωσία, αγωνίστηκαν για αυτονομία. Οι συγκρούσεις αυτές κατέληξαν σε εκτεταμένες απώλειες και μαζικές εκτοπίσεις. Τελικά, η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία αποσχίστηκαν, δημιουργώντας μακροχρόνιες εντάσεις με τη Γεωργία και περιοχές υπό τον έλεγχο φιλορωσικών ομάδων.
4. Επανάσταση των Ρόδων και Νέα Εποχή με τον Μιχαήλ Σαακασβίλι (2003)
Το 2003, η απογοήτευση για τη διαφθορά και την αδυναμία του καθεστώτος του Σεβαρντνάτζε οδήγησε στην Επανάσταση των Ρόδων. Οι μαζικές διαδηλώσεις, υπό την ηγεσία του Μιχαήλ Σαακασβίλι, είχαν ως αποτέλεσμα την παραίτηση του Σεβαρντνάτζε και την ανάληψη της προεδρίας από τον Σαακασβίλι, ο οποίος έφερε αέρα μεταρρυθμίσεων, δυτικού προσανατολισμού και εσωτερικής αναδιάρθρωσης.
5. Η Σύγκρουση με τη Ρωσία και ο Πόλεμος του 2008
Η επιδίωξη του Σαακασβίλι να εντάξει τη Γεωργία στο ΝΑΤΟ και η αυξανόμενη δυτική επιρροή στη χώρα οδήγησαν σε κλιμάκωση των εντάσεων με τη Ρωσία. Το 2008, η κατάσταση εξελίχθηκε σε στρατιωτική σύγκρουση, όταν η Γεωργία επιχείρησε να ανακτήσει τον έλεγχο στη Νότια Οσετία. Η Ρωσία επενέβη στρατιωτικά και προχώρησε σε εισβολή στη Γεωργία, καταλήγοντας σε πενθήμερο πόλεμο. Οι ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν κοντά στην Τιφλίδα πριν συμφωνήσουν σε κατάπαυση του πυρός, και η Νότια Οσετία και η Αμπχαζία αναγνωρίστηκαν από τη Ρωσία ως ανεξάρτητα κράτη.
6. Η Εποχή του Γεωργιανού Ονείρου και οι Πρόσφατες Εξελίξεις
Το 2012, το κόμμα Γεωργιανό Όνειρο υπό την ηγεσία του Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, ενός δισεκατομμυριούχου με στενές σχέσεις με τη Ρωσία, ανέλαβε την εξουσία μετά από νίκη στις εκλογές. Η νέα κυβέρνηση ακολούθησε πιο ισορροπημένη εξωτερική πολιτική, με στόχο τη διατήρηση καλών σχέσεων με τη Ρωσία, ενώ διατηρούσε και τον στόχο της ένταξης στην Ε.Ε.