NewsEdit Η δημοπρασία που διοργανώνεται από τον οίκο Christie’s στο Παρίσι στις 15 Νοεμβρίου, αναδεικνύει τη συμβολή των δημιουργών του του μοναχικού καουμπόη «που πυροβολεί πιο γρήγορα από τη σκιά του»
Η επερχόμενη δημοπρασία 50 αυθεντικών σελίδων κόμικ Lucky Luke δεν είναι απλώς ένα σπάνιο γεγονός για συλλέκτες και λάτρεις, αλλά είναι επίσης μια γιορτή της διαρκούς κληρονομιάς και της ιδιοφυΐας του δημιουργού του εμβληματικού χαρακτήρα, του Βέλγου σκιτσογράφου Morris.
Η δημοπρασία που διοργανώνεται από τον οίκο Christie’s στο Παρίσι στις 15 Νοεμβρίου, αναδεικνύει τη συμβολή του Morris – Maurice De Bevere – στον κόσμο των κόμικ και την επίδραση του Lucky Luke, του μοναχικού καουμπόη «που πυροβολεί πιο γρήγορα από τη σκιά του».
Οι σελίδες κόμικ παρουσιάστηκαν πριν από τη δημοπρασία του Christie’s στις Βρυξέλλες, τη Γενεύη και το Παρίσι και πρόσφεραν στους συλλέκτες τη δυνατότητα να ανακαλύψουν ξανά την καριέρα ενός πρωτοπόρου των κόμικ, ενός από τους γίγαντες της ένατης τέχνης, όρος που επινοήθηκε από τον ίδιο τον Morris.
Ο Morris, ο οποίος γεννήθηκε στο Kortrijk το 1923, εμπνεύστηκε τόσο από τα κινούμενα σχέδια της Walt Disney όσο και από ευρωπαϊκές πηγές, σχεδιάζοντας τα κόμικς του σε κινηματογραφικό ύφος.
Το κόμικ εξελίχθηκε σε πολιτιστικό φαινόμενο, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, και ακολούθησαν διασκευές κινουμένων σχεδίων, βιντεοπαιχνίδια και ταινίες ζωντανής δράσης.
Κάθε σελίδα εκτιμάται ότι θα πωληθεί 20.000 έως 70.000 ευρώ. Η δημοπρασία αναμένεται ότι θα αποφέρει κέρδη 2,7-3,4 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τον οίκο.
Mπαμ, μπαμ, ιστορία!
Το Λούκυ Λουκ είναι βελγικό κόμικ που δημιουργήθηκε από τον Μορίς.
Αποτυπώνει χιουμοριστικά τις περιπέτειες του ομώνυμου «φτωχού και μόνου καουμπόι» στην Άγρια Δύση των ΗΠΑ, ο οποίος συνήθως καλείται με κάποιο τρόπο να υπηρετήσει τη δικαιοσύνη και να βάλει τέλος στις αδικίες που συναντά.
Τα σπουδαιότερα τεύχη του διαχρονικά, θεωρούνται αυτά που εκδόθηκαν την εποχή που σεναριογράφος ήταν ο Ρενέ Γκοσινί.
Οι περισσότερες ιστορίες του Λούκυ Λουκ τοποθετούνται σε κάποια ασαφή χρονική περίοδο, που όμως συνήθως είναι λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου, (δηλ. περίπου 1880).
Το χαρακτηριστικό μαύρο γιλέκο, κίτρινο πουκάμισο και κόκκινο μαντήλι, που φορούσε ο ήρωας σε κάθε περιπέτεια είναι μία σαφής αναφορά στα χρώματα της σημαίας του Βελγίου. Μαζί με τα κόμικς Αστερίξ και Τεντέν, το Λούκυ Λουκ είναι ένα έξυπνο και καλοσυνάτο και από τα πιο εμπορικά και διάσημα κόμικ στην Ευρώπη.
Ξεκινώντας σαν μια παρωδία της Άγριας Δύσης με τα σκίτσα να αποτελούν καρικατούρες, το κόμικ πρωτοεμφανίστηκε το 1946 από τον Morris και η πρώτη ιστορία έκανε την εμφάνισή της στο περιοδικό Σπιρού και Φαντάζιο στις 7 Δεκεμβρίου του 1946.
Μετά από αρκετά τεύχη, τα οποία ο Morris δούλεψε μόνος του, το 1955 ξεκινά τη συνεργασία του με τον Γκοσινί, οδηγώντας την έκδοση στην χρυσή της εποχή.
Μετά το θάνατο του Γκοσινί, το 1977, πολλοί σεναριογράφοι συνεργάστηκαν με τον Morris, όπως οι Βικ (Vicq), Μπομπ ντε Χρόοτ (Bob de Groot), Ζαν Λετουρζί (Jean Léturgie) και ο Λο Χάρτοχ φαν Μπάντα (Lo Hartog Van Banda).
Το 1987 ο Morris ξεκινά την έκδοση του Ραντανπλάν, μία σειρά βασισμένη στους χαρακτήρες του Λούκυ Λουκ, όπου σαν κύριος πρωταγωνιστής είναι ο ανόητος σκύλος της φυλακής (Ραντανπλάν). Μετά το θάνατο του Morris, το 2001, ο Γάλλος σχεδιαστής Ασντέ (Achdé) συνέχισε τη σχεδίαση των νέων ιστοριών σε συνεργασία με τον σεναριογράφο Λοράν Γκερά (Laurent Gerra).
Στην μεγάλη του πορεία στο χώρο των κόμικ, ο Morris δεν παρέλειψε να χρησιμοποιήσει τα πρόσωπα διάφορων συναδέλφων του για την δημιουργία χαρακτήρων.
Έτσι λοιπόν, μέσα από τις σελίδες του Λούκυ Λουκ βλέπουμε να περνάνε οι Paul Dupuis, εκδότης του περιοδικού Σπιρού και Φαντάζιο, ο Victor Hubinon, σχεδιαστής, αλλά και ο ίδιος ο Rene Goscinny.
Ο χώρος του κινηματογράφου δεν αποτέλεσε εξαίρεση για τον Morris, με ηθοποιούς και σκηνοθέτες όπως οι: Jean Gabin, Alfred Hitchcock, Lee Van Cleef, Michel Simon, Wallace Beery, Louis De Funes, Jack Palance κ.α., να αποτελούν παραλλαγμένους χαρακτήρες των ιστοριών του.
Απαγορεύεται το κάπνισμα
Ο Λούκυ Λουκ μέχρι και το 1983 εμφανιζόταν με ένα τσιγάρο στο στόμα.
Ο δημιουργός του αναγκάστηκε να το αντικαταστήσει στο σχέδιο με ένα κομματάκι άχυρο, εξαιτίας της κριτικής που δεχόταν από τις αντικαπνιστικές οργανώσεις και για εμπορικούς λόγους, προκειμένου το κόμικ να έχει επιτυχία και στην αμερικάνικη αγορά.
Ο ίδιος είχε δηλώσει πως «το τσιγάρο είναι μέρος του χαρακτήρα του ήρωα, όπως η πίπα του Ποπάυ». Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τον βράβευσε το 1988 για την εξαφάνιση του τσιγάρου από το κόμικς.