NewsEdit «Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι το ύψιστο δημιούργημα της ανθρώπινης νόησης, και όμως, υπό τον καπιταλισμό, μπορεί να μετατραπεί σε όργανο καταπίεσης. Αντί να υπηρετεί την απελευθέρωση του ανθρώπου από την ανάγκη, υπηρετεί την επέκταση της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Μόνο η συλλογική ιδιοποίηση αυτών των μέσων μπορεί να πραγματώσει την ελευθερία».
Ο Μαρξ πιθανόν να θεωρούσε ότι η AI θα μπορούσε να απελευθερώσει τους ανθρώπους από την αναγκαιότητα της μισθωτής εργασίας. Εάν η τεχνολογία ετίθετο στη διάθεση της κοινωνίας αντί του κεφαλαίου, θα μπορούσε να μειώσει τον χρόνο εργασίας, αυξάνοντας τον ελεύθερο χρόνο και επιτρέποντας την ανάπτυξη δημιουργικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων.
Από την άλλη πλευρά, θα ανησυχούσε για τη χρήση της AI ως εργαλείου επιτήρησης και ελέγχου των μαζών. Οι καπιταλιστές ή το κράτος θα μπορούσαν να τη χρησιμοποιήσουν για να ελέγχουν την εργατική τάξη, να καταστέλλουν κοινωνικές εξεγέρσεις και να διατηρούν την κυριαρχία τους.
Παράλληλα θα υπογράμμιζε τη διαλεκτική αντίφαση: ενώ η AI αυξάνει την παραγωγικότητα, μειώνει τη συνολική αγοραστική δύναμη, καθώς οι άνεργοι ή υποαμειβόμενοι εργάτες δεν μπορούν να καταναλώσουν τα αγαθά που παράγονται. Αυτή η κρίση υπερπαραγωγής θα αποτελούσε σημείο καμπής για την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος.
Τέλος, ο Μαρξ πιθανότατα θα καλούσε τους εργάτες να οργανωθούν για να διεκδικήσουν την τεχνητή νοημοσύνη ως κοινό αγαθό, αντί να την αφήσουν στα χέρια μιας μικρής ελίτ. Η AI θα έπρεπε, κατά τη μαρξιστική λογική, να χρησιμοποιηθεί για την εξάλειψη της ανισότητας και την επίτευξη μιας κοινωνίας χωρίς τάξεις.«Η Τεχνητής Νοημοσύνη είναι το ύψιστο δημιούργημα της ανθρώπινης νόησης, και όμως, υπό τον καπιταλισμό, μετατρέπεται σε όργανο καταπίεσης. Αντί να υπηρετεί την απελευθέρωση του ανθρώπου από την ανάγκη, υπηρετεί την επέκταση της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Μόνο η συλλογική ιδιοποίηση αυτών των μέσων μπορεί να πραγματώσει την ελευθερία».
Ο Μαρξ πιθανόν να θεωρούσε ότι η AI θα μπορούσε να απελευθερώσει τους ανθρώπους από την αναγκαιότητα της μισθωτής εργασίας. Εάν η τεχνολογία ετίθετο στη διάθεση της κοινωνίας αντί του κεφαλαίου, θα μπορούσε να μειώσει τον χρόνο εργασίας, αυξάνοντας τον ελεύθερο χρόνο και επιτρέποντας την ανάπτυξη δημιουργικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων.
Από την άλλη πλευρά, θα ανησυχούσε για τη χρήση της AI ως εργαλείου επιτήρησης και ελέγχου των μαζών. Οι καπιταλιστές ή το κράτος θα μπορούσαν να τη χρησιμοποιήσουν για να ελέγχουν την εργατική τάξη, να καταστέλλουν κοινωνικές εξεγέρσεις και να διατηρούν την κυριαρχία τους.
Παράλληλα θα υπογράμμιζε τη διαλεκτική αντίφαση: ενώ η AI αυξάνει την παραγωγικότητα, μειώνει τη συνολική αγοραστική δύναμη, καθώς οι άνεργοι ή υποαμειβόμενοι εργάτες δεν μπορούν να καταναλώσουν τα αγαθά που παράγονται. Αυτή η κρίση υπερπαραγωγής θα αποτελούσε σημείο καμπής για την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος.
Τέλος, ο Μαρξ πιθανότατα θα καλούσε τους εργάτες να οργανωθούν για να διεκδικήσουν την τεχνητή νοημοσύνη ως κοινό αγαθό, αντί να την αφήσουν στα χέρια μιας μικρής ελίτ. Η AI θα έπρεπε, κατά τη μαρξιστική λογική, να χρησιμοποιηθεί για την εξάλειψη της ανισότητας και την επίτευξη μιας κοινωνίας χωρίς τάξεις.
ΑΠ