Οι οικονομολόγοι του 19ου αιώνα σίγουρα αυτό ήθελαν να πιστεύουν. Ακόμα και ο Thomas Carlyle, που τα χαρακτήρισε ως «ζοφερή επιστήμη», τους απέδιδε αξία ως επιστημονικό πεδίο.
Πολλές οικονομικές θεωρίες βασίστηκαν στα μαθηματικά ή ακόμα και στη φυσική, προσδίδοντας στα οικονομικά επιστημονική αξιοπιστία. Αυτές οι θεωρίες διαμόρφωσαν «νόμους» που διέπουν τη συμπεριφορά της οικονομίας, με τρόπο ανάλογο προς τους φυσικούς νόμους που εξηγούν τα φυσικά φαινόμενα.
Ωστόσο, οι οικονομίες δημιουργούνται από ανθρώπους και επηρεάζονται από την ορθολογική ή παράλογη συμπεριφορά τους. Γι’ αυτό, τα οικονομικά, ως επιστήμη, έχουν περισσότερα κοινά με τις κοινωνικές επιστήμες, όπως η ψυχολογία, η κοινωνιολογία και η πολιτική επιστήμη, που συχνά αποκαλούνται «μη αυστηρές» επιστήμες.
Ένας από τους πιο διαδεδομένους και αποδεκτούς ορισμούς των οικονομικών δόθηκε από τον Βρετανό οικονομολόγο Lionel Robbins. Στο έργο του Essay on the Nature and Significance of Economic Science (1932), περιέγραψε τα οικονομικά ως:
“Η επιστήμη που μελετά τη συμπεριφορά του ανθρώπου ως σχέση μεταξύ στόχων και περιορισμένων μέσων που έχουν εναλλακτικές χρήσεις.”
Αυτός ο ορισμός παραμένει δημοφιλής έως σήμερα, καθώς αποτυπώνει την ουσία των οικονομικών με σαφήνεια.
Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ της οικονομικής επιστήμης και άλλων επιστημών είναι η ρευστότητα των συστημάτων που εξετάζει. Εκτός από το να περιγράφουν και να εξηγούν τον τρόπο λειτουργίας των οικονομιών, οι οικονομολόγοι έχουν τη μοναδική δυνατότητα να προτείνουν τρόπους για τη βελτίωση και την αναδόμηση αυτών των συστημάτων.
πηγή: βιβλίο – Η οικονομία με απλά λόγια