NewsEdit Don Fanucci: Ο Μικρός Νονός με τη Μεγάλη Ψευδαίσθηση. Μια ταινία σταθμός και παράλληλα ένα πολύτιμο μάθημα Διοίκησης.
Του Θανάση Δαβαλά*
Ο Don Fanucci, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς δευτερεύοντες χαρακτήρες στον κινηματογραφικό κόσμο της τριλογίας του “Νονού”, δεν είναι απλώς μια φιγούρα τοπικής εξουσίας.
Είναι το σύμβολο ενός ανθρώπου που στηρίζεται στη φήμη, την τρομοκρατία και την αλαζονεία για να διατηρήσει τον έλεγχο.
Ο μικρομαφιόζος της Μικρής Ιταλίας παρουσιάζεται στην ταινία με όλη του τη λάμψη αλλά και την εσωτερική του φθορά, ενσαρκώνοντας την αλαζονεία της εξουσίας που δεν συνοδεύεται από στρατηγική σκέψη.
Το Λευκό Κοστούμι: Κανείς δεν τολμά να με αγγίξει
Το λευκό κοστούμι που φορούσε ο Fanucci δεν ήταν απλώς μια στιλιστική επιλογή. Ήταν μια δήλωση.
Ήθελε να εμφανίζεται ως ο «ανέγγιχτος», ο άτρωτος άρχοντας της γειτονιάς, που κανείς δεν θα τολμούσε να αμφισβητησει – αγγίξει
Ωστόσο, αυτός ο μύθος του ανέγγιχτου κατέρρευσε παταγωδώς όταν ο νεαρός Vito Corleone σχεδίασε και υλοποίησε με σχετική ευκολία μάλιστα τη δολοφονία του.
Η λανθασμένη πίστη του Fanucci ότι η φήμη του και ο φόβος που ενέπνεε θα τον προστάτευαν αποδείχθηκε η απόλυτη πλάνη του.
Ο θάνατος του ήταν μια συμβολική νίκη της στρατηγικής και της υπομονής απέναντι στη βιασύνη και την αλαζονεία.
Μόνος και Εκτεθειμένος
Σε αντίθεση με τον Vito Corleone, ο οποίος χτίζει την εξουσία του μέσα από τη στρατηγική και την υποστήριξη των συνεργατών του, ο Don Fanucci ήταν ουσιαστικά μόνος.
Είχε αποξενώσει τους πάντες γύρω του με την απληστία του και την επιμονή του να μην μοιράζεται τίποτα και με το να συμπεριφέρεται στους άλλους με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Ακόμη και σωματοφύλακες δεν είχε., Όχι από θάρρος, αλλά από τυφλή αλαζονεία και τσιγκουνιά.
Χωρίς συμμάχους όμως και μόνο αυλικούς, ήταν καταδικασμένος να πέσει.
Το Πρότυπο του Fanucci: Παρόν σε Κάθε Περιβάλλον Εξουσίας
Ο χαρακτήρας του Don Fanucci δεν περιορίζεται στην κινηματογραφική οθόνη. Πόσες φορές δεν έχουμε δει, σε διάφορα περιβάλλοντα εξουσίας, τύπους σαν αυτόν;
Άνθρωποι που βασίζονται στον φόβο και τη φήμη, χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο εύθραυστο είναι το οικοδόμημά τους. Το τέλος τους, τόσο ξαφνικό για τους ίδιους, μοιάζει πάντα αναμενόμενο για τους εμάς τους παρατηρητές.
Είναι το αποτέλεσμα της απληστίας, της έλλειψης στρατηγικής και της αδυναμίας να κατανοήσουν τη δυναμική της εξουσίας.
Ο Don Fanucci είναι μια διαχρονική φιγούρα που μας θυμίζει ότι η αλαζονεία και η απομόνωση οδηγούν αναπόφευκτα στην πτώση.
Αντίθετα, η στρατηγική και η οικοδόμηση σχέσεων αποτελούν τα θεμέλια κάθε μακροπρόθεσμης επιτυχίας.
*Ο Θανάσης Δαβαλάς είναι ερευνητής στο Τμήμα Μηχανικών Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αιγαίου και διδάσκων στο elearning του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Πανεπιστημίου Αιγαίου από το 2017 μέχρι και σήμερα σε μια σειρά γνωστικών αντικειμένων γύρω από τις Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνίας ( ΤΠΕ ). Είναι ακαδημαϊκά υπεύθυνος του επαγγελματικού προγράμματος Cyber Security του Πανεπιστημίου Αιγαίου και μιας σειράς άλλων (web designer / developer, Data Protection Officer, Digital Marketing, SEO κ.α.).
Διατέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για την Αξιοποίηση των Τεχνολογιών του Διαδικτύου που μετεξελίχθηκε στο Εργαστήριο ΤΠΕ Ήρων του οποίου είναι και Διευθύνοντας Σύμβουλος ενώ ασχολείται παράλληλα επαγγελματικά με την κατασκευή και προώθηση ιστοσελίδων και ηλεκτρονικών καταστημάτων.
(Αναδημοσίευση ανάρτησης στο Facebook)