NewsEdit Ο προεκλογικός αγώνας οδεύει προς το τέλος – μαζί του θα τελειώσει και η αγωνία των Γερμανών πολιτών, οι οποίοι την Κυριακή θα ψηφίσουν για τη σύνθεση της επόμενης ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Πληθώρα σχολίων στον γερμανικό Τύπο αναφέρονται στο προεκλογικό κλίμα και στη ρητορική των κομμάτων. Ας δούμε μερικά από αυτά:
Το εβδομαδιαίο περιοδικό Spiegel παρατηρεί πως «Τίποτα δεν είναι πια όπως το ξέραμε, όλα έχουν αλλάξει, έχουν έρθει τα πάνω κάτω στον κόσμο». Ο συντάκτης κάθε άλλο παρά αισιόδοξος είναι – για το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία, αλλά και παγκοσμίως: «Όποιος πίστευε ότι δεν θα ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα πριν από τις (σ.σ. αμερικανικές) εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 2024, τώρα ξέρει ότι όλα μπορούν να γίνουν χειρότερα σε σχέση με ό,τι φανταζόταν. Κάτι που ισχύει και για τη Γερμανία. Το πλαίσιο, το οποίο προσδίδει σταθερότητα στο κράτος, καταρρέει, διότι σχεδόν τίποτα από όλα εκείνα που έχουν σημασία για τη Γερμανία δεν έχει σημασία στον κόσμο του Ντόναλντ Τραμπ.
Οι νικητές των εκλογών της Μπούντεσταγκ, ο νέος καγκελάριος και ο συνασπισμός του, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρόκληση στην εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφαλείας που δεν έχει αντιμετωπίσει καμία άλλη κυβέρνηση από το 1949. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουν σε κάποιο βαθμό την ίδια τη χώρα, και αυτό δίχως εκείνη να χάσει την ταυτότητα και τις αξίες της. Τι αποτελεί μέρος αυτού του γερμανικού πλαισίου; Το ελεύθερο εμπόριο είναι ένα τμήμα του, ο λανθάνων πασιφισμός, η συνοχή των φιλελεύθερων δημοκρατιών, η πολυμέρεια, ο ιδεαλισμός και η πίστη στη δύναμη του καλού, η βολική έλλειψη ανεξαρτησίας, αφού περπατούσαμε σαν ένα παιδί που κρατά το χέρι των Αμερικανών. Ο Τραμπ τράβηξε το χέρι του και τώρα το παιδί πρέπει να περπατήσει μόνο του». Πού βλέπει όμως ο ίδιος ο δημοσιογράφος κάποια ελπίδα για να αλλάξει κάτι; Σύμφωνα με το δημοσίευμα «ο νέος καγκελάριος θα πρέπει να κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει ότι η ΕΕ θα εξελιχθεί σε μια μεγάλη δύναμη, μια φιλελεύθερη, με καλές προθέσεις και ειρηνική στη βάση της μεγάλη δύναμη, η οποία όμως θα έχει δόντια να δείξει, όταν διαπραγματεύεται με άλλες μεγάλες δυνάμεις. Η Γερμανία χρειάζεται έναν καγκελάριο που να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του πρωτίστως ως Ευρωπαίο».
Στο ίδιο κλίμα και η εφημερίδα taz σχολιάζει πως τα εκλογικά αποτελέσματα μάλλον ένα αδιέξοδο με τον Μερτς στο τέλος του θυμίζουν – αναφέρεται όμως και σε μία θετική πτυχή:
«Στους καιρούς αυτούς, κάποιοι ενδέχεται να λάβουν τις αποφάσεις τους για την ψήφο παραβλέποντας ορισμένα πράγματα και αγνοώντας το ένστικτό τους. Οι κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη χώρα, στις οποίες εκατομμύρια άνθρωποι διαδηλώνουν κατά της Ακροδεξιάς, είναι μια μικρή αχτίδα ελπίδας. Ωστόσο, αν και πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα διαμαρτυρίας στην ιστορία της Γερμανίας, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στην πολιτική ρητορική. Αυτό που παραμένει είναι μία αίσθηση ανημποριάς και η συνειδητοποίηση ότι τίποτα δεν μπορεί πια να αποτρέψει τον Φρίντριχ Μερτς από το να γίνει καγκελάριος. Η Αριστερά είναι το μόνο κόμμα που θέλει “όχι να κυβερνήσει, αλλά να φέρει την αλλαγή”. Αυτή είναι ωστόσο μια απάντηση σε ένα ερώτημα που κανείς δεν έχει θέσει. Διότι εκτός από το γεγονός ότι το κόμμα ανησυχούσε μέχρι πρότινος για το κατά πόσο θα μπει στην Μπούντεσταγκ, το ενδεχόμενο συμμετοχής του στην κυβέρνηση υπό την CDU αποκλείεται».
Καμία πρόθεση ψήφου. Ε και;
«Το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων στη Γερμανία έχει δηλώσει σε έρευνες ότι είναι ακόμη αναποφάσιστο σχετικά με την πρόθεση ψήφου του. Αυτοί οι ψηφοφόροι ενδέχεται να καθορίσουν και το εκλογικό αποτέλεσμα», αναφέρει η Frankfurter Rundschau. Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν ακόμη σε ποιον να δώσουν την ψήφο τους είναι ένδειξη απογοήτευσης, επισημαίνει το δημοσίευμα. «Ποιος θα μπορούσε όμως να τους κατηγορήσει; Τα πολυάριθμα πεσκέσια που υπόσχονται προεκλογικά τα κόμματα, από τα οποία σχεδόν κανένα δεν είναι πραγματοποιήσιμο, είναι λογικό να φέρνουν δυσπιστία».
«Αν ακόμη αναρωτιέστε ποιον να ψηφίσετε την Κυριακή, να είστε βέβαιοι ότι είναι πολλοί εκείνοι που έχουν το ίδιο πρόβλημα», γράφει χαρακτηριστικά και η Süddeutsche Zeitung – το ζήτημα φαίνεται άλλωστε να απασχολεί εκτός από πολλούς πολίτες και πολλούς δημοσιογράφους.
«Η ψήφος είναι δικαίωμα, και όχι υποχρέωση. Γι’ αυτό και κανείς δεν καλείται να ψηφίσει: Οι πολίτες ενημερώνονται ότι μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Και αυτό είναι μία έκφραση ελευθερίας», επισημαίνει η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung στις στήλες της. «Το να επιλέξει κανείς να μείνει στο σπίτι την Κυριακή των εκλογών ή να μην χρησιμοποιήσει τα ψηφοδέλτια βρισκόμενος πίσω από τα παραβάν είναι και αυτό μίας μορφής ελευθερία. Όταν κάποιος λαμβάνει μία τέτοια απόφαση, κάνει ξεκάθαρη τη στάση του, ότι δηλαδή επιλέγει να αφήσει άλλους να αποφασίσουν για εκείνον».
Πηγή: DW