Γράφει ο Ξενοφών Κοντιάδης*
Ο πραγματικός νικητής των εκλογών στη Γερμανία είναι το ακροδεξιό, μεταναζιστικό AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία). Και αυτό όχι μόνο επειδή διπλασίασε την εκλογική του δύναμή μέσα σε τρία χρόνια και η διαφορά του από το πρώτο κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών είναι πλέον μόλις 7,5 μονάδες, αλλά ιδίως επειδή επέβαλε στον δημόσιο διάλογο την ατζέντα του με έμφαση στο μεταναστευτικό, την πολιτική (μη) ασύλου και την εσωτερική ασφάλεια, πεδία στα οποία οι Γερμανοί πολίτες δηλώνουν κατά πλειοψηφία ότι εμπιστεύονται περισσότερο το AfD.
Όμως το κυριότερο στοιχείο του ακροδεξιού θριάμβου είναι ότι οι νικητές Χριστιανοδημοκράτες, με τη δεύτερη χειρότερη εκλογική επίδοση στην ιστορία τους, κόπιαραν κατ΄ουσίαν το πολιτικό πρόγραμμα του AfD και κέρδισαν με βάση αυτό! Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κατ΄αρχάς ότι ο λόγος της γερμανικής Ακροδεξιάς έχει κανονικοποιηθεί αποκτώντας ευρεία νομιμοποίηση με ευθύνη της μετριοπαθούς, νεοφιλελεύθερης Δεξιάς. Άρα υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις και είναι πλέον θέμα χρόνου το AfD να συγκυβερνήσει τη χώρα, όπως ήδη δήλωσε ότι είναι έτοιμο να πράξει.
Αυτό θα είναι το τέλος της μεταπολεμικής Γερμανίας όπως την είχαμε γνωρίσει, αλλά και το οριστικό τέλος της Ευρώπης. Άλλωστε μέχρι τότε, δίπλα στη Μελόνι είναι εξαιρετικά πιθανό να βρίσκεται και η Μαρίν Λεπέν ως επικεφαλής της Γαλλίας, που στις δημοσκοπήσεις διευρύνει τη διαφορά της από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ένα μεταφασιστικό, αντιμεταναστευτικό, αντικλιματικό, αντιευρωπαϊκό τρίγωνο Γερμανίας-Γαλλίας-Ιταλίας, σε ενιαίο μέτωπο με τις υφιστάμενες αντιφιλελεύθερες “δημοκρατίες” της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και των άλλων κρατών του Βίσεγκραντ, σε αγαστή συνεργασία με τους πολιτικούς τους φίλους Τραμπ και Πούτιν τι σχέδια θα απεργάζονταν για τον κόσμο;
Μοιάζει με σενάριο πολιτικής φαντασίας, αλλά είναι ήδη πολύ κοντά. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί αυτή την εξέλιξη στις αρχές της δεκαετίας, πριν από τρία-τέσσερα χρόνια; Πόσο βαριές είναι οι ευθύνες που βαρύνουν την ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά και Αριστερά; Πόσο ακόμη πρέπει να υποχωρήσει η δημοκρατία στα ευρωπαϊκά κράτη και οι διακηρυγμένες αξίες της ενωμένης Ευρώπης μέχρι να συμπράξουν οι προοδευτικές δυνάμεις, εκείνοι που κάποτε αποκαλούνταν Δημοκρατική παράταξη ή Λαϊκο Μέτωπο;
*συνταγματολόγος, Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (www.contiades.com)