NewsEdit Σύμφωνα με αναφορές από το Jet Propulsion Laboratory της NASA, το ρόβερ Curiosity έχει ανιχνεύσει τα μεγαλύτερα οργανικά μόρια που έχουν βρεθεί ποτέ στον Άρη, συμπεριλαμβανομένων των δεκανίου, ενδεκανίου και δωδεκανίου, επεκτείνοντας πιθανώς την κατανόησή μας για την αρχαία χημεία του Κόκκινου Πλανήτη και τις επιπτώσεις της για την πιθανότητα ύπαρξης ζωής στο παρελθόν.
Το δείγμα αργιλικού σχιστόλιθου Cumberland από τον Κρατήρα Gale, που αναλύθηκε από το όργανο Sample Analysis at Mars (SAM) του Curiosity, αποκάλυψε αλυσίδες υδρογονανθράκων που περιέχουν 10-12 άτομα άνθρακα – συγκεκριμένα δεκάνιο (C₁₀H₂₂), ενδεκάνιο (C₁₁H₂₄) και δωδεκάνιο (C₁₂H₂₆). Αυτές οι ενώσεις αντιπροσωπεύουν τα μεγαλύτερα και πιο σύνθετα οργανικά μόρια που έχουν ανακαλυφθεί στον Άρη μέχρι σήμερα, ξεπερνώντας προηγούμενες ανιχνεύσεις μικρότερων οργανικών ενώσεων. Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στα Proceedings of the National Academy of Sciences, υποδηλώνουν ότι η προβιοτική χημεία στον Άρη μπορεί να έχει προχωρήσει περισσότερο από ό,τι είχε παρατηρηθεί προηγουμένως. Αυτά τα οργανικά μόρια μακράς αλυσίδας θεωρείται ότι είναι θραύσματα λιπαρών οξέων, τα οποία συγκαταλέγονται στα χημικά δομικά στοιχεία της ζωής στη Γη.
Τα νεοανακαλυφθέντα οργανικά μόρια στον Άρη θα μπορούσαν να έχουν τόσο βιολογική όσο και μη βιολογική προέλευση. Από βιολογική άποψη, μπορεί να είναι υπολείμματα μεμβρανών μικροβιακών κυττάρων ή προϊόντα διάσπασης βιολογικών καρβοξυλικών οξέω. Εναλλακτικά, οι μη βιολογικές εξηγήσεις περιλαμβάνουν σύνθεση τύπου Fischer-Tropsch από μονοξείδιο του άνθρακα και υδρογόνο ή φωτοχημικές αντιδράσεις σε επιφανειακά ορυκτά. Πειράματα στο εργαστήριο έχουν επιβεβαιώσει ότι τέτοια μόρια μπορούν να σχηματιστούν αβιοτικά μέσω αντιδράσεων που μεσολαβούνται από ορυκτά, από απλούστερες ενώσεις όπως το βενζοϊκό οξύ. Παρόλο που αυτά τα ευρήματα δεν παρέχουν άμεσες αποδείξεις για ζωή, δείχνουν ότι ο Άρης πέτυχε ένα επίπεδο προβιοτικής χημικής πολυπλοκότητας συγκρίσιμο με τη χημεία των οργανικών ενώσεων της πρώιμης Γης.
Τα οργανικά μόρια ανακαλύφθηκαν σε ιζήματα πλούσια σε άργιλο μιας αρχαίας λίμνης, που χρονολογούνται περίπου 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτή η διατήρηση για δισεκατομμύρια χρόνια μπορεί να αποδοθεί στο ψυχρό, ξηρό κλίμα και τη γεωλογική σταθερότητα του Άρη. Το προστατευτικό περιβάλλον των ιζημάτων πλούσιων σε άργιλο προστάτευσε αυτές τις σύνθετες οργανικές ενώσεις από την αποσύνθεση, υποδεικνύοντας ότι ακόμη πιο ευαίσθητες βιοϋπογραφές μπορεί να παραμένουν άθικτες σε παρόμοια προστατευμένα περιβάλλοντα στον Άρη. Αυτή η αξιοσημείωτη διατήρηση ανοίγει νέες δυνατότητες για μελλοντικές αποστολές να αποκαλύψουν πιθανές ενδείξεις αρχαίας ζωής στον Άρη σε καλά προστατευμένους γεωλογικούς σχηματισμούς.