NewsEdit Το κατά πόσο μπαίνουν σε μια νέα φάση τα ελληνοτουρκικά, θα κριθεί τις επόμενες εβδομάδες και όχι μόνο σε σχέση με το καλώδιο, σύμφωνα με την άποψη του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων Κωνσταντίνου Φίλη, ο οποίος ερωτήθηκε σχετικά, με αφορμή την προαναγγελία της επανέναρξης των θαλασσίων ερευνών για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.
Μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 ο κ. Φίλης εξήγησε ότι είναι μονοδιάστατη η θεώρηση πως το καλώδιο κρίνει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
«Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κρίνονται σε διάφορα επίπεδα. Αν δούμε το ευρύτερα περιφερειακό, προφανώς επηρεάζονται από τις σχέσεις ανάμεσα σε Ισραήλ και Τουρκία. Επηρεάζονται από τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή, είτε μιλάμε για την Συρία, είτε μιλάμε για την Γάζα, είτε μιλάμε για το Ιράν και τις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν αύριο στις Ηνωμένες Πολιτείες και Ιράν απευθείας, τέλος πάντων, μέσω Ομάν. Προφανώς στα αμιγώς διμερή υπάρχει η διάσταση του καλωδίου. Υπάρχει όμως και η διάσταση της δραστηριοποίησης της Chevron νοτίως της Κρήτης σε περιοχές οι οποίες βρίσκονται εντός του παράνομου τουρκολιβυκού σύμφωνο. Kαι το τρίτο θέμα που έχει να κάνει με τα αμιγώς διμερή είναι ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός, ο οποίος όπως εδώ και περίπου έναν μήνα έχω εκτιμήσει, θα προχωρήσει και πιθανότατα να προχωρήσει νωρίτερα από ότι το καλοκαίρι» ανέφερε ο κ. Φίλης.
«Είναι προφανές ότι η Τουρκία ενοχλείται από όλα αυτά γιατί η Τουρκία έχει μια αντίληψη πολύ συγκεκριμένη για το πώς θα πρέπει να λειτουργούν οι όμορες χώρες και πιστεύει κατ’ εμέ προφανώς λανθασμένα, ότι θα πρέπει να παίρνουν την άδειά της σχεδόν για το οτιδήποτε κάνουν, αν όχι για το οτιδήποτε, σχεδόν για το οτιδήποτε» σημείωσε ο καθηγητής, ενώ απαντώντας στο κατά πόσο η ενόχληση αυτή μπορεί να εκφραστεί εντονότερα από μια φραστική διατύπωση, δήλωσε «δεν αποκλείεται να δούμε κάτι περισσότερο έντονο. Δεν είναι θέμα κινδυνολογίας, είναι θέμα πραγματικότητας. Δεν το αποκλείω αυτό».
«Ας πάμε στην πλευρά της Τουρκίας. Είναι μία χώρα η οποία αντιλαμβάνεται τη θέση της στην περιοχή ως δεσπόζουσα. Αντιλαμβάνεται ότι η χώρα ή αυτό που θέλει τέλος πάντων. ότι η χώρα είναι μία διαπεριφερειακή δύναμη, η οποία μπορεί να συνομιλεί με τους Αμερικανούς σχεδόν σε ισότιμο επίπεδο, να συνομιλεί με τους Ρώσους, με τους Κινέζους, να τα βάζει με το Ισραήλ και ούτω καθεξής. Βλέπει μία χώρα με άλλα χαρακτηριστικά, όπως είναι η Ελλάδα, να κινητοποιείται προς την κατεύθυνση υλοποίησης ενός σχεδίου που είναι ευρωπαϊκό και το οποίο παρακάμπτει την Τουρκία και έχει να κάνει με την ενέργεια, βλέπει την Ελλάδα να φιλοξενεί μία αμερικανική εταιρεία, όπως είναι η Chevron. Πέραν της Exxon, που είναι μία άλλη αμερικανική εταιρεία που δραστηριοποιείται σε άλλη περιοχή της ελληνικής επικράτειας, να έρχεται και αυτή με φόρα και βλέπει επίσης και την Ελλάδα να προχωρά με τον χωροταξικό σχεδιασμό, ο οποίος αφορά άμεσα στην Τουρκία και την απασχολεί πάρα πολύ. Πιστεύετε ότι με όλα αυτά έχει λόγους να αντιδράσει ή δεν έχει; Εννοώ μία χώρα η οποία ξαναλέω, θεωρεί ότι πρέπει να της ζητείται η έγκριση σχεδόν για το οτιδήποτε. (…) Η Τουρκία χρησιμοποιεί επιχειρήματα τα οποία είναι ακόμη και νομικά αβάσιμα, μόνο και μόνο για να στηρίξει ή να ενδυναμώσει έναν ισχυρισμό που έτσι κι αλλιώς έχει και αυτό νομίζει ότι καταφέρνει. Στο τέλος της ημέρας όμως σου λέει ότι αυτό που μετράει είναι η ισχύς» συμπλήρωσε καταλήγοντας ο κ. Φλωρίδης.