ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ «Αγάπη μου, ξέχασα την αριστερά»: Το πρωτοσέλιδο της Liberation μπορεί και να τα είπε όλα για τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών – και μπορεί να λέει πολλά και για τα καθ’ ημάς πολιτικά διλήμματα και κυβιστήσεις.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν, στο πρωτοσέλιδο της Libe (και όχι μόνον), τρέχει κυριολεκτικά στο «και πέντε» να συναντήσει την αριστερά – και, κυρίως, του αριστερούς ψηφοφόρους του Μελανσόν – και τα δίνει όλα.
Εγκατέλειψε μέσα σε μια νύχτα την κορωνίδα του μεταρρυθμιστικού του προγράμματος, την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, πήρε πίσω την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 έτη, και υποσχέθηκε αύξηση της κατώτατης πλήρους σύνταξης στα 1.100 ευρώ. Παραπλεύρως, πήγε στην Χάβρη, εκεί όπου η αριστερά ήρθε πρώτη την περασμένη Κυριακή, για να υιοθετήσει σχεδόν ατόφιο το πράσινο, περιβαλλοντικό πρόγραμμα του Ζαν Λικ Μελανσόν και, ταυτόχρονα, κήρυξε ανένδοτο κατά των αστρονομικών αμοιβών που παίρνουν τα golden boys των γαλλικών επιχειρήσεων.
Μέχρι την επόμενη Κυριακή μπορεί και να σπάσει όλα τα… αριστερόμετρα – «έγινε πράσινος για να πάρει τις κόκκινες ψήφους» γράφει το Politico, «ζητάει πλαφόν στους μισθούς των μάνατζερ για να φλερτάρει ψηφοφόρους της αριστεράς» λέει το Bloomberg.
«Είναι σοκαριστικό», είπε ο ίδιος ο γάλλος πρόεδρος για το σκάνδαλο που δονεί την Γαλλία και την Ολλανδία – τα 20 εκατομμύρια ευρώ που πήρε πέρσι ως αποδοχές ο Κάρλος Ταβάρες, διευθύνων σύμβουλος της Stellantis, της αυτοκινητοβιομηχανίας που γεννήθηκε από την ένωση της Peugeot Citroen με την Fiat Chrysler.
«Είναι τερατώδες», είπε ακόμη ο Εμμανουέλ Μακρόν και τέθηκε, πάραυτα, επικεφαλής καμπάνιας για να μπει πανευρωπαϊκό πλαφόν στις αμοιβές των golden boys του ιδιωτικού τομέα. «Πρέπει να βάλουμε όρια και κανόνες στην Ευρώπη μας», δήλωσε, «που θα δημιουργήσουν μια αποδεκτή κατάσταση. Ειδάλλως, κάποια στιγμή, η κοινωνία θα εκραγεί».
Για να δει την απειλή της κοινωνικής έκρηξης, ο Εμμανουέλ Μακρόν χρειάστηκε προηγουμένως να δει μπροστά του, σε απόσταση αναπνοής, το φάντασμα της Μαρίν Λεπέν. Είναι ο ίδιος Μακρόν στον οποίο η Liberation είχε απονείμει τον τίτλο του «ήρωα των πλουσίων». Και το ερώτημα είναι ποιος Μακρόν θα είναι από την άλλη Δευτέρα εάν – όπως ελπίζει κατ΄ανάγκη σύσσωμη η Ευρώπη, δεξιά και αριστερή – κερδίσει την Λεπέν και παραμείνει στο Μέγαρο των Ιλισίων.
Εως τότε έχει ενδιαφέρον ότι τα αριστερόμετρα δείχνουν να παίρνουν μπρος και στο δικό μας Μέγαρο, το Μαξίμου το οποίο ούτως ή άλλως αρέσκεται στο copy paste του μοντέλου Μακρόν. Οι δημοσκοπήσεις (με τελευταίες εκείνες της MRB και της Prorata) δείχνουν διακομματική απόρριψη της κυβερνητικής διαχείρισης στο κύμα της ακρίβειας σε ποσοστά που φθάνουν το 80%, το αφήγημα της εισαγόμενης κρίσης δεν περνάει, η ΝΔ εμφανίζει επιταχυνόμενη φθορά και τα λάβαρα του φιλελευθερισμού και των αυτορυθμιζόμενων αγορών αποσύρονται, μέχρι τουλάχιστον νεωτέρας.
Ο πρωθυπουργός υπόσχεται «εθνικό σχέδιο» 2 δις ευρώ για φθηνότερο ρεύμα στα νοικοκυριά, τα ΝΕΑ προαναγγέλλουν αυξήσεις στις συντάξεις από 5% έως 6% (μέσα από την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και το ξεπάγωμα της αναπροσαρμογής που είχε ανασταλεί από το 2010), και ο υπουργός Οικονομικών δεσμεύεται ότι τον Μάιο έρχεται ρεαλιστική αλλά «γενναία» αύξηση στον κατώτατο μισθό. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης επίσης δανείζεται εκτός από μοντέλο Μακρόν και μοντέλο Μπάιντεν καλώντας τους εργοδότες να πληρώσουν περισσότερα αν θέλουν να βρουν εργαζόμενους.
Στις πιο προωθημένες γαλάζιες διαρροές, δε, η κυβέρνηση φέρεται έτοιμη να κηρύξει και «αντάρτικο» κατά των Βρυξελλών εάν δεν υπάρξει πανευρωπαϊκή παρέμβαση για την ενεργειακή κρίση προχωρώντας μονομερώς σε επιβολή πλαφόν στην τιμή του ρεύματος. Σπάζοντας τους δημοσιονομικούς φραγμούς, εγκαταλείποντας τον εθνικό στόχο της ανάκτησης επενδυτικής βαθμίδας και χρηματοδοτώντας πρόσθετα μέτρα ανακούφισης των νοικοκυριών από το «μαξιλάρι» των διαθεσίμων των 40 δις ευρώ.
Εάν δεν πρόκειται για επικοινωνιακό πυροτέχνημα και όντως συμβεί το τελευταίο, οι κάλπες το φθινόπωρο (το αργότερο) θα είναι μονόδρομος. Με γενικό και… διακομματικό σύνθημα πλέον το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»…