ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ Είναι πλέον προφανές ότι οι αλλαγές που έχουν ήδη συντελεστεί στην φύση της εργασίας, της εκπαίδευσης, της διασκέδασης κλπ, όλες πλέον με το πρόθεμα “τηλε-” για να προσδιορίζει την υβριδική πραγματικότητα της οικονομίας που βιώνουμε, επιβάλουν και τις αντίστοιχες αλλαγές στον τρόπο οργάνωσης των συλλογικών πολιτικών (αλλά και συνδικαλιστικών κλπ) υποκειμένων.
Σε αυτό συνηγορούν πλέον και οι επιτακτικές ανάγκες προάσπισης και εμβάθυνσης της δημοκρατίας, που απειλείται πλέον ανοιχτά και από τους δυο πόλους του μετα-παγκοσμιοποιημένου μας κόσμου, αλλά και τα προβλήματα που επιβάλουν εντονότερη “glocal” προσέγγιση στην λύση τους, απ’ όσα μπορούσαν να πετύχουν τα κλασσικά αντιπροσωπευτικά απολύτως ιεραρχικά συστήματα οργάνωσης “νέου τύπου” του προηγούμενου αιώνα.
Χωρίς θεωρητικολογίες, 5 προτάσεις επί του πρακταίου:
1. Περιφερειακή (όχι νομαρχιακή) δομή λήψης αποφάσεων (και στις Θεματικές Επιτροπές παραγωγής πολιτικής) και συντονισμός τους από τα Κεντρικά Όργανα. Αυτό σημαίνει μικρές κεντρικές επιτροπές ανά περιφέρεια και ενίσχυση της περιφερειακότητας και ως προς την εμπλοκή αξιόλογων στελεχών που ζουν εκεί (και όχι μόνο περί το Κέντρο της Αθήνας)
2. Ανοιχτό Κόμμα των μελών του– Οργάνωση των Οικονομικών του Κόμματος, από τις τοπικές οργανώσεις των μελών μέχρι και τις κομματικές επιχειρήσεις MME, σύμφωνα με τις αρχές της Κοινωνικής Οικονομίας
Αυτό σημαίνει τρία πράγματα:
🔸Οτι τα “κομματικά” ή “συνδικαλιστικά” γραφεία αποκτούν άλλο ρόλο, αφού η διαβούλευση των μελών τους μπορεί να γίνει σήμερα πολύ πιο αποτελεσματικά μέσω των διαθέσιμων εργαλείων του διαδικτύου (αλλά και του νέου ίντερνετ που έρχεται με γρήγορους ρυθμούς):
🔸Χώροι συνάθροισης για εκπαίδευση, παραγωγή πολιτισμού και υπηρεσιών προς τις αντίστοιχες κοινότητες που απευθύνονται, με διαφανή και ανταποδοτικό τρόπο.
🔸Αποκτούν την δυνατότητα χρήσης “ανταλλάξιμων” ψηφιακών κουπονιών από την συλλογή των συνδρομών (σε ευρώ) για την δημιουργία οικονομίας συναλλαγών των μελών με άλλους υποστηρικτές και επιχειρήσεις στην κοινότητα (πχ λειτουργία τους ως εκπτωτικών κουπονιών). Αλλά και διαφανέστερο τρόπο πληρωμής με αυτά και των εξόδων των συνεργαζόμενων φορέων της Κοινωνικής Οικονομίας και των επαγγελματικών στελεχών τους, από τις οριζόντια έτσι διασυνδεδεμένες τοπικές οργανώσεις.
Όπερ, τα κόμματα της (κεντρο)Αριστεράς τουλάχιστον, που ακολουθούν αυτήν της πρακτική οργάνωσης, εκπαιδεύουν τα μέλη τους και ως Κοινωνικούς Συνεταιριστές, τον τρίτο τομέα της Οικονομίας δίπλα στον Ιδιωτικό και τον Δημόσιο που πρέπει επιτέλους να αναπτυχθεί και εδώ σε κάθε παραγωγική δραστηριότητα (ενεργειακές κοινότητες, αγροτικός συνεργατισμός νέου τύπου κλπ)
3. Πλέον οι δήθεν ιδεολογικές ομαδοποιήσεις και η λειτουργία κάθε τύπου «κομματικής επετηρίδας» δεν έχει κανένα νόημα στην παραγωγή πολιτικής. Αντιθέτως έχει νόημα η ενίσχυση των μονο-θεματικών συλλογικών πρωτοβουλιών των μελών (όπερ η ιδεολογία κάθε έτσι οργανωμένου κόμματος προκύπτει από την σύνθεσή τους). Φυσικά και είναι απαραίτητη η χρήση ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων υιοθέτησης νέων ώριμων προτάσεων που εξειδικεύουν ή επεκτείνουν όσες έχουν συμφωνηθεί στα κομματικά συνέδρια.
4. Αν μιλάμε και για εν δυνάμει κυβερνητικό κόμμα, είναι απαραίτητη και λειτουργία Γραφείου Εσωτερικών Υποθέσεων (εκτός από τα γνωστα της δεοντολογίας κλπ) με αναφορά μόνο στον εκλεγμένο από την βάση πρόεδρο του κόμματος, που ουσιαστικά παίζει τον ρόλο του θεματοφύλακα της ηθικής του αλλά και της διασφάλισης των διακριτών ρόλων των κομμάτων με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς, σε ένα κράτος που πρέπει να πάψει να θεωρείται κάτι σαν κομματικό φέουδο κάθε φορά και τα κόμματα μηχανισμοί ανέλιξης στελεχών για την στελέχωσή του.
5. Δημιουργία θεματικών φόρουμ συνεννόησης με όμορα κόμματα (είτε συνεργάζονται σε κυβερνητικό επίπεδο είτε όχι) σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο με την χρήση κοινά αποδεκτών κανόνων για την εξασφάλιση και της αυτονομίας του κάθε ένα αλλά και των διαδικασιών δημιουργίας συναινέσεων και κοινών δράσεων.
Όλα τα παραπάνω είναι βέβαια “εργαλεία” που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην πράξη για την εξυπηρέτηση και άλλων αντίστοιχων αναγκών της οικονομίας και της κοινωνίας με τον ίδιο τρόπο.
Ιδέες και προτάσεις είναι πάντα ευπρόσδεκτες…